نتایح جستجو

يا رب اندر کنف سايه آن سرو بلند گر من سوخته يک دم بنشينم چه شود

يا رب کجاست محرم رازی که يک زمان دل شرح آن دهد که چه گفت و چه‌ها شنيد

ترک درويش مگير ار نبود سيم و زرش در غمت سيم شمار اشک و رخش را زر گير

شب خوش عزیز تا شدم حلقه به گوش در ميخانه عشق هر دم آيد غمی از نو به مبارک بادم

ای دل ريش مرا با لب تو حق نمک حق نگه دار که من می‌روم الله معک

پاتو جمع کن.همه ی کرسی رو گرفتی.ماشالا قد:d

تو را چنان که تويی هر نظر کجا بيند به قدر دانش خود هر کسی کند ادراک

اگر به رنگ عقيقی شد اشک من چه عجب که مهر خاتم لعل تو هست همچو عقيق

در وفای عشق تو مشهور خوبانم چو شمع شب نشين کوی سربازان و رندانم چو شمع

يار دلدار من ار قلب بدين سان شکند ببرد زود به جانداری خود پادشهش

روزنه اي به رنگ در شب ترديد من، برگ نگاه ! مي روي با موج خاموشي كجا ؟ ريشه ام از هوشياري خورده آب: من كجا، خاك فراموشي كجا . دور بود از سبزه زار رنگ ها زورق بستر فراز موج خواب . پرتويي...

يار من باش که زيب فلک و زينت دهر از مه روی تو و اشک چو پروين من است

ای فروغ ماه حسن از روی رخشان شما آب روی خوبی از چاه زنخدان شما

تير عاشق کش ندانم بر دل حافظ که زد اين قدر دانم که از شعر ترش خون می‌چکيد

مشتاقی و مهجوری دور از تو چنانم کرد کز دست بخواهد شد پاياب شکيبايی

يار من چون بخرامد به تماشای چمن برسانش ز من ای پيک صبا پيغامی

مرز گمشده ريشه روشني پوسيد و فرو ريخت. و صداي در جاده بي طرح فضا مي رفت. از مرزي گذشته بود، در پي مرز گمشده مي گشت. كوهي سنگين نگاهش را بريد. صدا از خود تهي شد و به دامن كوه آويخت: پناهم...

در شاهراه جاه و بزرگی خطر بسيست آن به کز اين گريوه سبکبار بگذری

تا کی کشم عتيبت از چشم دلفريبت روزی کرشمه‌ای کن ای يار برگزيده

تکيه بر اختر شب دزد مکن کاين عيار تاج کاووس ببرد و کمر کيخسرو