نتایح جستجو

تو گل سرخ منيتو گل ياسمنيتو چنان شبنم پاك سحري ؟- نه؟از آن پاكتري .تو بهاري ؟- نه،- بهاران از توست .از تو مي گيرد وام،هر بهار اينهمه زيبايي را . هوس باغ و بهارانم نيست اي بهين باغ و بهارانم تو !

از لب گرم تو می چیدم،گل صد برگ تمنا را............ در شب چشم تو میدیدم،سحر روشن فردا را

سحرگه در چمن خوش رنگ شد گل نگاهش کردم و دل تنگ شد گل به دل گفتم که نازست این ، میندیش چو دستی پیش بردم ، سنگ شد گل ..

تاریکم کن، تاریک تاریک ، شب اندامت را در من ریز دستم را ببین: راه زندگی ام در تو خاموش می شود ...

تا نپنداری که با دیگر کسم خاطر خوش است ....... ظاهرم با جمع و خاطر جای دیگر می شود

ای قلب فتنه جوی گنه کرده شاید دمی ز فتنه بیارامی می بندمت به بند گران غم تا سوی دیگر نکنی پرواز ای مرغ دل که خسته و بی تابی دمساز باش با غم او ، دمساز ...

راز موجودی که دیگر نیست هیچ جز وجودی نفرت آور بهر تو آه نیست آنچه رنجم می دهد ورنه کی ترسم ز خشم و قهر تو...

تدبیر نیست جز سپر انداختن که خصم .... سنگی به دست دارد و ما آبگینه ای

منم آن مرغ، آن مرغی که دیریست به سر اندیشه پرواز دارم سرود ناله شد در سینه تنگ به حسرتها سرآمد روزگارم...

ترس وارد ترکیب سنگ ها شده می شد حنجره ای در ضخامت خنک باد غربت یک دوست را زمزمه می کرد...

تو را دارم ای گل، جهان با من است ........... تو تا با منی، جان جان با من است

نشسته سایه ای از آفتاب بر رویش ............... به روی شانه طوفان رهاست گیسویش

مرا رازی ست اندر دل به خون دیده پرورده .......... ولیکن با که گویم راز چون محرم نمی بینم

زیر بیدی بودیم. برگی از شاخه ی بالای سرم چیدم و گفتم: چشم را باز کنید،آیتی بهتر از این می خواهید؟ می شندیم که به هم می گفتند: سحر میداند، سحر !

در دامن سکوت غم افزایت اندوه خفته می دهد آزارم آن آرزوی گمشده می رقصد در پرده های مبهم پندارم...

در پشت هيچ در بسته اي ننشينيد تا روزي باز شود . راه کار ديگري جستجو کنيد و اگر نيافتيد همان در را بشکنيد . ارد بزرگ

در كنار چشمه ى سحر سر نهاده روى شانه هاى يكدگر گيسوان خيسشان به دست باد چهره ها نهفته در پناه سايه هاى شرم رنگ ها شكفته در زلال عطرهاى گرم مى تراود از سكوت دلپذيرشان بهترين ترانه،بهترين سرود!

تو سخت و دير به دست آمدي مرا و عجب نيست ............ نمي‌كنم اگر اي دوست، سهل و زود ، رهايت :gol::gol::gol::gol:

گفتی: غزل بگو! چه بگویم؟ مجال کو؟ ............. شیرین من، برای غزل شور و حال کو؟

در نسیم لغزشی رفتم به راه راه ، نقش پای من از یاد برد سرگذشت من به لب ها ره نیافت ریگ باد آورده ای را باد برد ...