نتایح جستجو

ریسمان پاره را می‌توان دوباره گره زد دوباره دوام می‌آورد اما هرچه باشد ریسمان پاره‌ای است. شاید ما دوباره همدیگر را دیدار کنیم اما در آن‌جا که ترکم کردی هرگز دوباره مرا نخواهی یافت!

خدایا... یا خیلی برگردون عقب یا بزن بره جلو َ اینجای زندگی خیلی دلم گرفته!

اگر همه باران های دنیا را جمع کنی باز هم نمیتوانی آثار ریا را از این شهر پاک کنی

خدایا... یا خیلی برگردون عقب یا بزن بره جلو َ اینجای زندگی خیلی دلم گرفته!

خواهش میکنم ممنون:)

تبریک بابت چی؟

[IMG]

[IMG]

مـــی خـــواســـتـــم... پــیــش رویـت دنــیــا را بـه زانـو در بـیـاورم مـــی خـــواســـتـــم... تـمـام بـاغـچـه هـا را بـرایـتاقـاقـی بـکـارم مـــی خـــواســـتـــم... شــب هـایـت سـتـاره بـاران بـاشـد نه بی ستاره ، بارانی مـــی خـــواســـتـــم... خـوش خـبـر تـریـن قـاصــدک هـا...

سلام عجب چشمای آبی قشنگی :redface:ممنون

یادم نیست طلوع اولین گل سرخ بود یا غروب آخرین نرگس زرد ؟! که پروانه ها تو را در من سرودند یادم نیست اولین شعرم را برای تو که باران کجا می خواند و پنجره ها فهمیدند یادم نیست کدام شب بو از خواب عطر تو پرید که سیب ها دانستند یادم نیست...

عشق الوچه نیست که بهش نمک بزنی دختر همسایه نیست بهش چشمک بزنی غذا نیست بهش ناخونک بزنی رفیق نیست بهش کلک بزنی عشق مقدسه باید جلوش زانو بزنی

ایـטּ روزها غرق سـڪوتم... سـڪوتے برگرفتـﮧ از تنهایے... سـڪوتےڪـﮧבر پشت فریاבهاے بے صـבایم است בلگیرم از פֿـوבم ، از سـڪوتےڪـﮧ نمیشڪنـב... از لبانےڪـﮧ نمےפֿـنـבنـב ، و از چشمانےڪـﮧ بے روح شـבه انـב... ایـטּ روزها آسماלּ פֿـاڪسترے است!

خدایا.... بابت هرشبی که بی شکرتو سربه بالین گذاشتم..... بابت هرصبحی که بی سلام تو اغاز کردم...... بابت هرشادی که یادت نبودم ...... بابت هرگره ای که به دست تو باز شد ..... ومن به شانس نسبت دادام...... بابت هرگره ای که به دست خودم کورشد.... وتورامقصر دانستم ..... مرا ببخش...

بله حق با شماست;)

شهامت میخواهد... دوست داشتن کسی که شاید هیچ وقت...... هیچ زمان..... سهم تو نخواهد شد ....

ضمن سلام و دست مریزاد کاملا با پستهاتون موافقم ولی خدائیش اجرا نمودن همشون سخته:surprised:

باز غم نامه به بیگانه چرا بنویسم تا به کی زیر چنین سقف سیاه و سنگین قصه ی درد به امید دوا بنویسم قلمم جوهرش از جوش و جراحت باقیست پست باشم که پی نان و نوا بنویسم بارها قصد خطر کردم و گفتی ننویس پس من این بغض فرو خورده کجا بنویسم بعد یک عمر ببین دست و دلم می لرزد که من و تو به هم...

در فلق بود كه پرسيد سوار.آسمان مكثي كرد. رهگذر شاخه نوري كه به لب داشت به تاريكي شن‌ها بخشيد و به انگشت نشان داد سپيداري و گفت: نرسيده به درخت، كوچه باغي است كه از خواب خدا سبزتر است و در آن عشق به اندازه پرهاي صداقت آبي است

منظورم شوما هم نبودشوووو