نتایح جستجو

گفتم:میری؟ گفت:آره گفتم:منم بیام؟ گفت:جایی که من میرم جای 2 نفره نه 3 نفر گفتم:برمی گردی؟ فقط خندید اشک توی چشمام حلقه زد سرمو پایین انداختم دستشو زیر چونم گذاشت و سرمو بالا آورد گفت:میری؟ گفتم:آره گفت:منم بیام؟ گفتم:جایی که من میرم جای 1 نفره نه 2 نفر...

دلم تنگ است... دلم گرفته... سخت درگیرم در همهمه دلتنگی هایم! بیزارم از کسانی که اطرافم هستند دلم گرفته... از این لحظات طاقت فرسا و شکننده چقدر دروغ میشنوم این روزها و چقدر مملو از نیستی میشوم دلم یک ایوان پر از تنهایی میخواهد و یک گهواره کوچک مخصوص خودم که دلم را بگذارم رویش...

اتی من نتم بدجور خرابه اومدن تو باشگا مثل یک سرابه سلامم بر نگار و رحمتی خان به باران و سحر مخصوص پیران

همینکه آرزوهایم را خاک کردم ب آرامش رسیدم!

همه چی داشت خوب پیش می رفت... تا اینکه بزرگ شــــدیـــم !!

حواستون باشه که اصلا به تو ربطی نداره که یکی خیلی تنهاست چون همون آدم یه روز بد تنهاتون میذاره.

مشک را گفتند: تو را یک عیب هست، با هر که نشینی از بوی خوشت به او دهی. گفت: زیرا که ننگرم با کی ام، به آن بنگرم که من کی ام!

خدایا... مهربان ترین خدا دوست دارمت ... . پس کمکم کن .... نگو که نمیشنوی

ای خدا کمی نزدیک بیا می خواهم نجوایی میان دلم و گوشت برپا کنم راستی حالم خوب است فقط اندکی گلایه ای بی پروا دارم امیدهای دیروزم ویرانه بی در و پیکر امروز من است کاش می شد برای ته مانده عمرم فقط چند روزی را زندگی کنم . . . می توانی برایم پا در میانی کنی ؟!

حواست هست ؟!؟ یک تابستان دیگر هم دارد تمام میشود ... حالا باید دل خوش کنیم به آمدن پاییز،یک پاییز خوشرنگ! به پاییزی که دلت نگیرد و غروبش غم نداشته باشد..... توی کوچه و پس کوچه هایش بغض نباشد..... پاییزی که مهر و آبان و آذرش تو را یاد هیچ خاطره ی خیسی نیاندازد.... یک پاییز دوست داشتنی...

الهی احوالم چنانست که می دانی، اعمالم چنین است که می بینی نه پای گریز دارم و نه زبان ستیز خودت کمکم کن

جدی نمیگی رفیق:eek:

باد ها یاد آور کوران هایست که روزی پشت سر گذاشته ایم و اینک نسیم هدیه ایست از خدا برای سرو ماندن در برابر دشواری ها ... اما نمیدانم چرا نسیم احساسم موج های دریای دلم را مواج کرده اند شاید دلتنگی شاید زخم گذشته شاید عشقی نو شاید خدا... شاید ...

خعلی باحال بود اون اولی احتمالا ماشین برا تامین اجتماعی بوده:)

تو در کنار پنجره نشسته ای به ماتم درخت ها ، که شانه های لخت شان خمیده زیر پای برف . من از میان قطره های گرم اشک که بر خطوط بی قرار روزنامه می چکد ، من از فراز کوه های سر سپید و کوره راههای ناپدید نگاه می کنم به پاره پاره های تن ، به لخته لخته های خون ، که خفته در سکوت دره های ژرف .

سینه ی خسته را فشرده به چنگ در نگاهم شکفته بود این راز که «دلم کی ز مهر خالی بود؟» لیک تا پوشم از تو، دیده ی من

چرا دیر آمدی امشی تو باران نمیبینی که رفتند جمنع یاران؟

غروبه مرده پاییزه انگار وصیت نامه ام رو میزه نگار یکی تنهای تنها توی کوچه برای یار خودعشوه میریزه انگار

گمان برم پیچانده اند ما را رحمتی اینجا شده است جای خلوتی این کلکها جای دیگر پاتق به پا کرده اند من و تو اینجا دچار کسالتیم (شبتون خوش و ممنون از همزاهیتون)

بیا با هم حرف بزنیم مثل خورشید با گل آفتاب‌گردان تو بگویی وُ من دورت بگردم! هرکسی با من لحظه ای نشست عشق را در برق چشمانم دید و فهمید همه پرسیدند عاشقی؟؟؟ ومن سکوت کردم به جان خودت این روزها همه میگویند رفتارت مانند قبل ها نیست. از تو چه پنهان خودم هم...