نتایح جستجو

نه کسی منتظر است … نه کسی چشم به راه … نه خیال گذر از کوچه ی ما دارد ماه … بین عاشق شدن و مرگ مگر فرقی هست ؟ وقتی از عشق نصیبی نبری غیر از آه … ؟؟؟

[IMG]

همه مزرعه کافر صدایش می کردند گل افتاب گردان کوچکی را که عاشق باران شده بود...

آنقـــــدر بـــــه یــــاد " تـــــوام " ... کــه اگـــــر بـه یـــــاد " خـــــــدا " بـــــودم ...! نـیـمــــی از بـهـشــ♥ـــتـــــ ... بـــــه نـامــــ ــــم بـــــــــود . .

گاهـے حجم دلتنگے هایَـــم آنقــدر زیــآد میشـود ڪــﮧ دنیــــــا با تمامـ وسعتش برایـــــم تنــگ میشود ! دلــتــنگـــم . . . ! دلتنگ ِ ڪـسـے ڪـﮧ گردش روزگارش بـﮧ مَــن ڪـﮧ رسید از حرڪـت ایستاد ! دلتنگ ِ ڪـسـے ڪـﮧ دلتنگـےهایم را ندید... دلتنگ ِ خودمـ خودے ڪـﮧ مدتهاست گم ڪـرده ام . . . !

وقـتـے حـس میڪنم … جایــے در ایــטּ ڪره ے خاڪے . . تــو نفـس میڪشـے و مـטּ … از هــماטּ نفـس هایتـــ ،،، نفـس میڪشم آرام مــی شوم ! تـو بــاش !!! هـوایـتـــ ! بـویـت ! بـراے زنده مانـدنـم ڪافـــے ستـــ . . .

شانه هاي بي خيالي دستهايي پر ز خالي پيشِ روست سايه هاي لاابالي پيش روست گيسوانت را پريشانتر مكن كاينزمان آشفته حالي پيش روست زخم خود را باكسي هرگز مگوي شانه هاي بي خيالي پيش روست تا به كي در آينه زل مي زني؟! يك بغل تصوير خالي پيش روست خوشه هاي سبز را انبار كن يوسفِ من! خشكسالي پيش روست یدالله...

می خواهی با نیم نگاه مرابخوابانی اما نمی دانی درانتظار نیمه ی دیگر تا صبح بیدار می مانم!

قرار من وماه امشب کنار پنجره بود اما باران قرار ما را به هم زده است!

گل سرسبد مگر تو مي تواني لحظه اي اي خوب، بد باشي؟! اگر حتّي طريق دل شکستن را بلد باشي شبيه کودکي هايم پُرم از عشق و از رويا مبادا آنکه بر احساس پاکم، دست رد باشي برايت دسته ا ي گل با دلي سرسبز آوردم به امّيدي که مثل گل هميشه سرسبد باشي دلم همواره مي خواهد برويد بر لبت لبخند اگر مي خواهي آن گونه...

به آفتاب سلامی دوباره خواهم داد.. به جویبار که در من جاری بود به ابر ها که فکرهای طویلم بودند به رشد دردناک سپیدارهای باغ که با من از فصل های خشک گذر میکردند به دسته های کلاغان که عطر مزرعه های شبانه را برای من به هدیه می آوردند به مادرم که در آینه زندگی میکرد و شکل پیری من بود...

بن بست‌ها مرا می‌شناسند و کابوس‌های مچاله را روی صندلی‌های اتوبوس معادله‌ی پیچیده‌ای نیست مرگ از گلوی قناری‌ها بیرون می‌ریزد و از گلوی همه‌ی قربانی‌ها کم حرفی‌هایم را به دل نگیر! مرگ با حنجره رابطه دارد

من از نهایت شب حرف میزنم... از نهایت شب و از نهایت تاریکی... اکر ب خانه ی من آمدی برای من ای مهربان چراغی بیاور و یک دریچه ک از آن ب ازدحام کوچه های خوشبخت بنگرم...

جای خالی تو فقط باچند کلمه ی ساده و کوتاه پرنمیشود جای وسیع سینه ات که مرا باهمه ی دنیا متفاوت کرد با تمام درختان کاج. حالا نبودن تو فقط چند خط قرمز است بایک تنفس تنگ بر گردن داغ مرداد.

سلام حال همه ی ما خوبست ملالی نیست جز گم شدن گاه به گاه خیالی دور که مردم به آن شادمانی بی سبب میگویند با این همه عمری اگر باقی بود طوری از کنار زندگی میگذرم که نه زانوی آهوی بی جفت بلرزد و نه این دل ناماندگار بی درمان... تا یادم نرفته است بنویسم حوالی خواب های ما سال پربارانی بود... میدانم...

به آفتاب سلامی دوباره خواهم داد.. به جویبار که در من جاری بود به ابر ها که فکرهای طویلم بودند به رشد دردناک سپیدارهای باغ که با من از فصل های خشک گذر میکردند به دسته های کلاغان که عطر مزرعه های شبانه را برای من به هدیه می آوردند به مادرم که در آینه زندگی میکرد و شکل پیری من بود...

درست است که کلمه به سکوت و کارد به استخوانم رسیده ست... اما هرگز -هیچ دقیقه ی دوری- به دریا دشنام نداده ام... من فقط میبخشم اما فراموش نمیکنم... سید علی صالحی

و این منم... زنی تنها در آستانه ی فصلی سرد... در ابتدای درک هستی آلوده ی زمین و یاس ساده وغمناک آسمان وناتوانی این دستهای سیمانی... فروغ...

امَّنْ يُجِيبُ الْمُضْطَرَّ إِذا دَعاهُ وَ يَكْشِفُ السُّوءَ امَّنْ يُجِيبُ الْمُضْطَرَّ إِذا دَعاهُ وَ يَكْشِفُ السُّوءَ امَّنْ يُجِيبُ الْمُضْطَرَّ إِذا دَعاهُ وَ يَكْشِفُ السُّوءَ امَّنْ يُجِيبُ الْمُضْطَرَّ إِذا دَعاهُ وَ يَكْشِفُ السُّوءَ امَّنْ يُجِيبُ الْمُضْطَرَّ إِذا دَعاهُ وَ يَكْشِفُ...