نتایح جستجو

اکبر رادی اکبر رادی (۱۰ مهر ۱۳۱۸ - ۵ دی ۱۳۸۶) نمایش‌نامه‌نویس معاصر ایرانی بود. اکبر رادی در شهر رشت زاده شد. او در ده سالگی به همراه خانواده به تهران مهاجرت کرد. رادی که دانش آموخته رشته علوم اجتماعی از دانشگاه تهران بود، تحصیل در دوره کارشناسی ارشد این رشته را نیمه کاره گذاشت و پس از طی دوره...

ایشون اکبر رادی هستند.

آره مهم اینه که این بزرگان رو بشناسیم:w16:

میدونی یه چیز دیگه هست بازم باید بگم اگه عوضش کنی بهتره چون خود عکس اسمش رو میگه (الان که دقت کردم فهمیدم) یعنی اگه روی عکس راست کلیک کنی با اسم Raadi-Kaanoun ذخیره میشه که به راحتی میشه فهمید کیه !!!!!! آخیه مامانی چقد باید عکس عوض کنی.

خواهش میشه مامانی نمیخواستم که همه بفهمن ولی متاسفانه اینطوری شد میدونی که چی میگم !!! ولی اشکال نداره در ضمن عکس مشکلی رو انتخاب کردی ها حالا حالاها باید بگردیم ببنیم کیه!!!!!!

سلام مامان گلاب (گل) خوبی؟! ببین عکسی که گذاشتی رو قبلا یکی دیگه گذاشته اگه عوضش کنی خوب میشه مرسی

در دلم تا برق عشق او بجست رونق بازار زهد من شکست چون مرا می‌دید دل برخاسته دل ز من بربود و درجانم نشست

ما همیشه در حال دعای دوستان هستیم

در چشم من آمد آن سهی سرو بلند بربود دلم ز دست و در پای افکند این دیده‌ی شوخ می‌برد دل به کمند خواهی که به کس دل ندهی دیده ببند

تو هرچه بپوشی به تو زیبا گردد گر خام بود اطلس و دیبا گردد مندیش که هرکه یک نظر روی تو دید دیگر همه عمر از تو شکیبا گردد

در وهم نیاید که چه شیرین دهنی اینست که دور از لب ودندان منی ما را به سرای پادشاهان ره نیست تو خیمه به پهلوی گدایان نزنی

دل می‌رود و دیده نمی‌شاید دوخت چون زهد نباشد نتوان زرق فروخت پروانه‌ی مستمند را شمع نسوخت آن سوخت که شمع را چنین می‌افروخت

خدایا فضل کن گنج قناعت چو بخشیدی و دادی ملک ایمان گرم روزی نماید تا بمیرم به از نان خوردن از دست لیمان سعدی

یا که به راه آرم این صید دل رمیده را یا به رهت سپارم این جان به لب رسیده را یا ز لبت کنم طلب قیمت خون خویشتن یا به تو واگذارم این جسم به خون تپیده را کودک اشک من شود خاک‌نشین ز ناز تو خاک‌نشین چرا کنی کودک نازدیده را؟ چهره به زر کشیده‌ام، بهر تو زر خریده‌ام خواجه! به هیچ‌کس مده بنده‌ی زر...

هرگز دلم از وفای تو فرد مباد یک دم ز غم تو بی‌دم سرد مباد گر وصل تو درمان دلم خواهد کرد پس یک نفس از درد تو بی‌درد مباد انوری

دوش لعلت نفسی خاطر ما خوش میکرد دیده میدید جمال تو و دل غش میکرد روی زیبای تو با ماه یکایک میزد سر گیسوی تو با باد کشاکش میکرد سنبل زلف تو هرلحظه پریشان میشد خاطر خسته‌ی عشاق مشوش میکرد زو هر آن حلقه بر گوشه‌ی مه میافتاد دل مسکین مرا نعل در آتش میکرد تیر بر سینه‌ام آن غمزه‌ی فتان میزد...

آن دوست که من دارم وان یار که من دانم شیرین دهنی دارد دور از لب و دندانم بخت این نکند با من کان شاخ صنوبر را بنشینم و بنشانم گل بر سرش افشانم ای روی دلارایت مجموعه زیبایی مجموع چه غم دارد از من که پریشانم دریاب که نقشی ماند از طرح وجود من چون یاد تو می‌آرم خود هیچ نمی‌مانم با وصل...

ثنا و حمد بی‌پایان خدا را که صنعش در وجود آورد ما را الها قادرا پروردگارا کریما منعما آمرزگارا چه باشد پادشاه پادشاهان اگر رحمت کنی مشتی گدا را خداوندا تو ایمان و شهادت عطا دادی به فضل خویش ما را وز انعامت همیدون چشم داریم که دیگر باز نستانی عطا را از احسان خداوندی عجب نیست اگر خط...

تا با غم عشق تو مرا کار افتاد بیچاره دلم در غم بسیار افتاد بسیار فتاده بود اندر غم عشق اما نه چنین زار که این بار افتاد مولوی:gol:

تا بنده ز خود فانی مطلق نشود توحید به نزد او محقق نشود توحید حلول نیست نابودن تست ورنه به گزاف باطلی حق نشود مولوی:gol: