نتایح جستجو

می دانی یک وقت هایی باید روی یک تکه کاغذ بنویسی تـعطیــل است و بچسبانی پشت شیشه ی افـکارت باید به خودت استراحت بدهی دراز بکشی دست هایت را زیر سرت بگذاری به آسمان خیره شوی و بی خیال ســوت بزنی در دلـت بخنــدی به تمام افـکاری که پشت شیشه ی ذهنت صف کشیده اند آن وقت با خودت بگویـی بگذار منتـظـر...

[IMG]

می دانی یک وقت هایی باید روی یک تکه کاغذ بنویسی تـعطیــل است و بچسبانی پشت شیشه ی افـکارت باید به خودت استراحت بدهی دراز بکشی دست هایت را زیر سرت بگذاری به آسمان خیره شوی و بی خیال ســوت بزنی در دلـت بخنــدی به تمام افـکاری که پشت شیشه ی ذهنت صف کشیده اند آن وقت با خودت بگویـی بگذار منتـظـر...

می دانی یک وقت هایی باید روی یک تکه کاغذ بنویسی تـعطیــل است و بچسبانی پشت شیشه ی افـکارت باید به خودت استراحت بدهی دراز بکشی دست هایت را زیر سرت بگذاری به آسمان خیره شوی و بی خیال ســوت بزنی در دلـت بخنــدی به تمام افـکاری که پشت شیشه ی ذهنت صف کشیده اند آن وقت با خودت بگویـی بگذار منتـظـر...

[IMG]

در خلوت کوچه هایم باد می آید اینجا من هستم ؛ دلم تنگ نیست…. تنها منتظر بارانم تا قطره هایش بهانه ایی باشند برای نم ناک بودن لحظه هایم و اثباتی بر بی گناهی چشمانم!

در خلوت کوچه هایم باد می آید اینجا من هستم ؛ دلم تنگ نیست…. تنها منتظر بارانم تا قطره هایش بهانه ایی باشند برای نم ناک بودن لحظه هایم و اثباتی بر بی گناهی چشمانم!

در خلوت کوچه هایم باد می آید اینجا من هستم ؛ دلم تنگ نیست…. تنها منتظر بارانم تا قطره هایش بهانه ایی باشند برای نم ناک بودن لحظه هایم و اثباتی بر بی گناهی چشمانم!

در خلوت کوچه هایم باد می آید اینجا من هستم ؛ دلم تنگ نیست…. تنها منتظر بارانم تا قطره هایش بهانه ایی باشند برای نم ناک بودن لحظه هایم و اثباتی بر بی گناهی چشمانم!

در خلوت کوچه هایم باد می آید اینجا من هستم ؛ دلم تنگ نیست…. تنها منتظر بارانم تا قطره هایش بهانه ایی باشند برای نم ناک بودن لحظه هایم و اثباتی بر بی گناهی چشمانم!

در خلوت کوچه هایم باد می آید اینجا من هستم ؛ دلم تنگ نیست…. تنها منتظر بارانم تا قطره هایش بهانه ایی باشند برای نم ناک بودن لحظه هایم و اثباتی بر بی گناهی چشمانم!

در خلوت کوچه هایم باد می آید اینجا من هستم ؛ دلم تنگ نیست…. تنها منتظر بارانم تا قطره هایش بهانه ایی باشند برای نم ناک بودن لحظه هایم و اثباتی بر بی گناهی چشمانم!

تمام خنده هایم را نذر کرده ام تا تو همان باشی که صبح یکی از روزهای خدا عطر دستهایت ، دلتنگی ام را به باد می سپارد . . . .

رفتم و در پيچ و تاب جاده نا پيدا شدم كاش ميشد تا بگويم بي جهت رسوا شدم باهمه رنج وغم وافسوس و درد واشك و آه ديگر آن من من نبودم آه چه بي پروا شدم روشني بخش نگاهم شمع فانوس تو بود آن هم از كف رفت ومن چون ظلمت شب ها شدم درميان جمع ياران بودم و ليك اي دريغ زير باران غمت بي همدم و تنها شدم

رفتم و در پيچ و تاب جاده نا پيدا شدم كاش ميشد تا بگويم بي جهت رسوا شدم باهمه رنج وغم وافسوس و درد واشك و آه ديگر آن من من نبودم آه چه بي پروا شدم روشني بخش نگاهم شمع فانوس تو بود آن هم از كف رفت ومن چون ظلمت شب ها شدم درميان جمع ياران بودم و ليك اي دريغ زير باران غمت بي همدم و تنها شدم

رفتم و در پيچ و تاب جاده نا پيدا شدم كاش ميشد تا بگويم بي جهت رسوا شدم باهمه رنج وغم وافسوس و درد واشك و آه ديگر آن من من نبودم آه چه بي پروا شدم روشني بخش نگاهم شمع فانوس تو بود آن هم از كف رفت ومن چون ظلمت شب ها شدم درميان جمع ياران بودم و ليك اي دريغ زير باران غمت بي همدم و تنها شدم

رفتم و در پيچ و تاب جاده نا پيدا شدم كاش ميشد تا بگويم بي جهت رسوا شدم باهمه رنج وغم وافسوس و درد واشك و آه ديگر آن من من نبودم آه چه بي پروا شدم روشني بخش نگاهم شمع فانوس تو بود آن هم از كف رفت ومن چون ظلمت شب ها شدم درميان جمع ياران بودم و ليك اي دريغ زير باران غمت بي همدم و تنها شدم

رفتم و در پيچ و تاب جاده نا پيدا شدم كاش ميشد تا بگويم بي جهت رسوا شدم باهمه رنج وغم وافسوس و درد واشك و آه ديگر آن من من نبودم آه چه بي پروا شدم روشني بخش نگاهم شمع فانوس تو بود آن هم از كف رفت ومن چون ظلمت شب ها شدم درميان جمع ياران بودم و ليك اي دريغ زير باران غمت بي همدم و تنها شدم

رفتم و در پيچ و تاب جاده نا پيدا شدم كاش ميشد تا بگويم بي جهت رسوا شدم باهمه رنج وغم وافسوس و درد واشك و آه ديگر آن من من نبودم آه چه بي پروا شدم روشني بخش نگاهم شمع فانوس تو بود آن هم از كف رفت ومن چون ظلمت شب ها شدم درميان جمع ياران بودم و ليك اي دريغ زير باران غمت بي همدم و تنها شدم

رفتم و در پيچ و تاب جاده نا پيدا شدم كاش ميشد تا بگويم بي جهت رسوا شدم باهمه رنج وغم وافسوس و درد واشك و آه ديگر آن من من نبودم آه چه بي پروا شدم روشني بخش نگاهم شمع فانوس تو بود آن هم از كف رفت ومن چون ظلمت شب ها شدم درميان جمع ياران بودم و ليك اي دريغ زير باران غمت بي همدم و تنها شدم