نتایح جستجو

شعر دوستی

شعر دوستی

شعر دوستی

شاخه گلی برای دوست داشتن

عمری می خواستم که عشق را با مداد رنگی هایم نقاشی کنم ! غافل از اینکه عشق یعنی یکرنگی.

عمری می خواستم که عشق را با مداد رنگی هایم نقاشی کنم ! غافل از اینکه عشق یعنی یکرنگی.

باران که می‌بارد... باید آغوشی باشد... پنجره‌ی نیمه بازی... موسیقی باران... بوی خاک... سرمای هوا... گره‌ی کور دست‌ها و پاها... گرمای عریان عاشقی... صدای تپش قلب‌ها... خواب هشیار عصرانه... باران که می‌بارد... باید کسی باشد

شبها که طلوع می کند خورشید به خستگی ها سپاس می گویم بی شمارش دقیقه ها در تردد رویا شناور می مانم تا دیری دیگر تا غروب خورشید در صبح شب هاکه می گشاید راز از پس پشت خاطره ها چیزی نو زاده می شود هر دم به آغازیدن ها سپاس می گویم شب ها حس می کنم هستم و در لا به لای وجودم حس می کنم که هنوز...

آمدم تا که تو را مست و گرفتار کنم آن دل غمزده را محرم اسرار کنم آمدم تا که سلامی به تو ای نور کنم غم و محنت همه را از دل تو دور کنم گر چه دیر آمده ام لیک همان هم زود است بودنم در بر دلبر همه دم پر سود است

آمدم تا که تو را مست و گرفتار کنم آن دل غمزده را محرم اسرار کنم آمدم تا که سلامی به تو ای نور کنم غم و محنت همه را از دل تو دور کنم گر چه دیر آمده ام لیک همان هم زود است بودنم در بر دلبر همه دم پر سود است

آمدم تا که تو را مست و گرفتار کنم آن دل غمزده را محرم اسرار کنم آمدم تا که سلامی به تو ای نور کنم غم و محنت همه را از دل تو دور کنم گر چه دیر آمده ام لیک همان هم زود است بودنم در بر دلبر همه دم پر سود است

شبها که طلوع می کند خورشید به خستگی ها سپاس می گویم بی شمارش دقیقه ها در تردد رویا شناور می مانم تا دیری دیگر تا غروب خورشید در صبح شب هاکه می گشاید راز از پس پشت خاطره ها چیزی نو زاده می شود هر دم به آغازیدن ها سپاس می گویم شب ها حس می کنم هستم و در لا به لای وجودم حس می کنم که هنوز...

اگر عشق نبود؛ به کدامین بهانه می گریستیم و می خندیدیم؟ کدام لحظه ی نایاب را اندیشه میکردیم؟ و چگونه عبور روزهای تلخ را تاب می آوردیم؟ آری... بی گمان، پیش از اینها مرده بودیم ... اگر عشق نبود؛

اگر عشق نبود؛ به کدامین بهانه می گریستیم و می خندیدیم؟ کدام لحظه ی نایاب را اندیشه میکردیم؟ و چگونه عبور روزهای تلخ را تاب می آوردیم؟ آری... بی گمان، پیش از اینها مرده بودیم ... اگر عشق نبود؛

اگر عشق نبود؛ به کدامین بهانه می گریستیم و می خندیدیم؟ کدام لحظه ی نایاب را اندیشه میکردیم؟ و چگونه عبور روزهای تلخ را تاب می آوردیم؟ آری... بی گمان، پیش از اینها مرده بودیم ... اگر عشق نبود؛

نــگــاهـــــم كــن نــداشــتــنــت نــخــواســتــنــت نــبــودنــت هــمــه قـــــبــول فــقــط لــحــظــه هــایــی كــه هــســتــــی نــگــاهـــم كــن هــمــیــن...

نــگــاهـــــم كــن نــداشــتــنــت نــخــواســتــنــت نــبــودنــت هــمــه قـــــبــول فــقــط لــحــظــه هــایــی كــه هــســتــــی نــگــاهـــم كــن هــمــیــن...

می دونی زیباترین خط منحنی دنیا چیه ؟ لبخندی که بی اراده رو لبهای یک عاشق نقش می بنده تا در نهایت سکوت فریاد بزنه : دوستت دارم...

غزل و شعر

حالم بد نيست غم کم می خورم کم که نه! هر روز کم کم می خورم آب می خواهم، سرابم می دهند عشق می ورزم عذابم می دهند خود نمی دانم کجا رفتم به خواب از چه بيدارم نکردی؟ آفتاب!!!! خنجری بر قلب بيمارم زدند بی گناهی بودم و دارم زدند دشنه ای نامرد بر پشتم نشست از غم نامردمی پشتم شکست سنگ را بستند...