نتایح جستجو

وقتی گریبان عدم با دست خلقت می درید وقتی ابد چشم تو را پیش از ازل می آفرید وقتی زمین ناز تو را در آسمان ها می کشید وقتی عطش طعم تو را با اشک هایم می چشید من عاشق چشمت شدم نه عقل بود و نه دلی چیزی نمی دانم از این دیوانگی و عاقلی یک آن شد این عاشق شدن دنیا همان یک لحظه بود آن دم که چشمانت مرا...

از دل دیوانه ام دیوانه تر دانی که کیست؟ من، که دائم در علاج این دل دیوانه ام

چو گلهاي سپيد صبحگاهي در آغوش سياهي شكوفا شو به پا خيز و پيراهن رها كن گره از گيسوان خفته وا كن فريبا شو گريزا شو چو عطر نغمه كز چنگم تراود بتاب و در ابر هوا شو

کنار جاده ها رها کرده ام برای کرکس ها خاطرات دل آزار خاطرات تهی از عشق را!

مرا پا پتی خواند، آنکه در راهش کفش هایم پاره شد!

پنجره را باز کن و از باران لذت ببر خوشبختانه باران ارث پدر هیچکس نیست حسین پناهی

تمام پنجره های شهر را به سنگ خواهم بست، اگر غروب را با دیگری به تماشا بنشینی

مرا همینطور ساده دوست داشته باش با موهایی که نوازش می خواهند و دستهایی که نوازشت می کنند و چشمهایی که به شرقی صورت من می آیند. "نیکی فیروز کوهی"

من باشم و تو باشی و باران و درختان فروتن تجریش برای خودش "هایکو"یی خواهد شد !!

تنهایی یعنی اینکه... تو بزرگسالی دلت بغل بخواد،حتی بیشتر از وقتی که بچه بودی...!

کاش میشد زندگی را عوض کرد مثل *چایی* وقتی که سرد میشود.

بغض هایت را برای خودت نگه دار! گاهی سبک نشوی،سنگین تری...

میترسم... کسی بوی تنت را بگیرد نغمه ی دلت را بشنود و تو خو بگیری به ماندنش!!! چه احساس خط خطی و مبهمی ست! این عاشقانه های حسود من...

دست به سر میکنم ثانیه ها را دلم... یک اتفاق ناخوانده می خواهد....! کاش آن اتفاق تو باشی!!!

دیوارها هم عاشق میشوند یادگاری ننویسید لطفن اگرقصد بازگشت ندارید!!!

کم کم یاد خواهی گرفت ... تفاوت میان نگهداشتن یک دست ...وزنجیر کردن یک روح را اینکه عشق تکیه کردن نیست...و رفاقت ..اطمینان خاطر و یاد میگیری که...بوسه ها قرارداد نیستند کم کم یاد میگیری باید باغ خودت را پرورش بدهی بجای اینکه منتظر کسی باشی تا برایت گل بیاورد یاد میگیری که میتوانی...

منم امسال قبول نشدم...مرددم واسه 92 بخونم یا نه شما چی فک میکنید؟

عطری که به خود می زنی یک موسیقی جاریست و امضای شخصی توست که جعل کردنش غیر ممکن است! نزار قبانی

همه می دانند همه می دانند که من و تو از آن روزنه ی سرد عبوس باغ را دیدیم و از آن شاخه ی بازیگر دور از دست سیب را چیدیم. همه می ترسند همه می ترسند،اما من و تو به چراغ و آب و آینه پیوستیم و نترسیدیم سخن از پیوند سست دو نام و هم آغوشی در اوراق کهنه یک دفتر نیست سخن از گیسوی خوشبخت من است با شقایق...

دیگر اشکهایم هم مثل تو شده اند.... هر کاری میکنم.. نمی آیند