اندک نسیمی از سر افسوس
چندان که برگ برگ درختان را
با سوزناک زمزمه ای آشنا می کند
خاموشی شگرف
ابهام پر ابهت دریا را
مغشوش کرده است
ما
چون ماهیان دریا
بر آبها رها
با ضربه های موج از هم دور می شویم
با بازوان باز
امواج آب را
تسخیر می کنیم
مغرور می شویم
اما اگر دوباره به هذیان شود دچار...