نتایح جستجو

بر درگه دوست، هر که صادق برود تا حشر ز خاطرش علائق برود صد ساله نماز عابد صومعه‌دار قربان سر نیاز عاشق برود شیخ بهایی

دوش می آمد و رخساره برافروخته بود تا کجا باز دل غمزده ای سوخته بود

قفس تنگ فلک، جای پرافشانی نیست یوسفی نیست در این مصر که زندانی نیست صائب تبربزی

دل به کوشش آرزو را پخته نتوانست کرد در بغل نتوان رساندن میوه های خام را - صائب تبریزی

یا چهره بپوش یا بسوزان بر روی چو آتشت سپندی

یک روز رسد غمی به اندازه کوه یک روز رسد نشاط اندازه دشت افسانه زندگی چنین است گلم در سایه کوه باید از دشت گذشت مجتبي كاشاني

ماییم و می و مطرب و این کنج خراب جان و دل و جام و جامه پر درد شراب فارغ ز امید رحمت و بیم عذاب آزاد ز خاک و باد و از آتش و آب

تا کي غم آن خورم که دارم يا نه وين عمر به خوشدلي گذارم يا نه پرکن قدح باده که معلومم نيست کاين دم که فرو برم برآرم يا نه خیام

[IMG]

آدمی به خوب و بد همیشه عادت می کنه هر کسی یه جور خداوندو عبادت می کنه

هرگز نمیرد آن که دلش زنده شد به عشق ثبت است بر جریده عالم دوام ما :دی شبت خوش خانومی :gol:

یک نعره مستانه ز جایی نشنیدیم ویران شود این شهر که میخوانه ندارد ما در پیاله عکس رخ یار دیده‌ایم ای بی‌خبر ز لذت شرب مدام ما هرگز نمیرد آن که دلش زنده شد به عشق ثبت است بر جریده عالم دوام ما:) تا به منزلگه دل کرد نسیمش گذری می وزد هر نفسی بوی خوش از محفل ما

توبه ام را بت مستی،به یکی جام شکست اولین شیشه نبود اینکه در اسلام شکست

یاد ایامی که در گلشن فغانی داشتم در میان لاله و گل آشیانی داشتم

:smile: یار مفروش به دنیا که بسی سود نکرد آنکه یوسف به زر ناسره بفروخته بود دانی که چرا زمیوه ها سیب نکوست نیمی رخ عاشق است و نیمی رخ دوست

چون دوستم بودی گفتم :redface: ای همه ی هستی ام از آن تو جان و دلم بسته ی پیمان تو

دوست نباشد به حقیقت که او دوست فراموش کند در بلا

عزیزم مصرع دوم اینه : تا تو مراد من دهی کشته مرا فراق تو تا تو به داد من رسی من به خدا رسیده‌ام من درد تو را ز دست آسان ندهم دل بر نکنم ز دوست تا جان ندهم

تو نیکی کن به مسکین و تهیدست که نیکی خود سبب گردد دعا را

آسمان بوي اجابت مي دهد بس که قنديل دعا آويخته است