نتایح جستجو

با خودت مشاعره ميكني؟! بابا فرصت بده دري به روي خود از سوي آسمان واكن دهان باز زمين در پي تو مي گردد

تا چو نعمان كند گل افشاني گردد آن برگ لاله نعماني

بابا يكي دست ما رو هم بگيره چه خبره اينجا؟ كاش ميتوانستم به همه گل بدهم كاش ميشد به همه بگويم ما همه سر به دامان غم ميگذاريم كاش ميشد و ميتوانستم بنويسم از غصه هاي دور و نزديكي كه سپري شدند و جاي زخمشان در جانم ماند كاش پيشم بودند همه آنهايي كه اكنون ميخواهمشان كاش از خلوت و تنهايي خاطره هاي...

سلام اگه مدير بودين يه چيزي . حرفتونو گوش ميدادم امتياز نميدادم اما حالا ... ساعتي چند به آغاز نمايش باقيست بازي ما اما از همان روز دگر از همان ثانيه هاي مبهم بي پروا از همان حس دگر انديشي از همان حس لطيفي كه به گل ميداديم از همان خستگي بوي علف در ديماه از همان بچگي و خاطره هاي شيرين از همان...

سلام كاش صبر سحري مي داشتم كآسمان دل ابريمان را دل كه روياي دل درياييست به شمايل ، دل آهوراييست به شميم نازك برگ گلي كه بر آن شبنم پاك مهمانيست با خود احساس به سامان ببرد.

يكي را تلخ تر گريانم از جام يكي را عيش خوشتر دارم از نام

مزن طعنه مرا در عشق فرهاد به نيکي کن غريبي مرده را ياد

يكي گفت از ختن خيزد نكوئي فسانه است آن طرف در خوبروئي

دگر باره جهاندار از سر مهر به گلرخ گفت كاي سرو چمن چهر

با تشكر وخدافظي در نهانخانه ي جانم گل ياد تو درخشيد باغ صد خاطره خنديد عطر صد خاطره پيچيد

تو را هم، ارمغاني خوشتر از جان و جهان دادند : دلت شد چون صدف روشن، به مرواريد مهر آن روز !

هر سري با عالم خاصي خوش است هر كه را كه يك چيزي خوب و دلكش است نيما

خدايش بيامرزاد مرد نازنيني بود سنگ قبرش هر چي ميخواد باشه جاش كه خيلي خيلي خاليه

داستان كوتاه متشكرم اثر آنتوان چخوف همین چند روز پیش، "یولیا واسیلی ‌‌‌‌اِونا" پرستار بچه‌‌‌هایم را به اتاقم دعوت كردم تا با او تسویه حساب كنم. به او گفتم: بنشینید"یولیا واسیلی ‌‌‌‌‌اِونا"! می‌‌‌‌دانم كه دست و بالتان خالی است امّا رو دربایستی دارید و آن را به زبان نمی‌‌‌آورید. ببینید،...

زندگي دفتري از خاطره هاست خاطراتي شيرين- خاطراتي مغشوش- خاطراتي كه زتلخي رگ جان ميگسلد: يكنفر در شب كام- يكنفر در دل خاك يكنفر همدم خوشبختي هاست- يكنفر همسفر سختي هاست چشم تا باز كنيم- عمرمان ميگذرد وز سر تخت مراد- پاي بر تخته تابوت گذاريم همه ما همه همسفريم پدر خسته براه- مادر بخت...

براي خيليا درد دله براي خيليا خاطره استاد فريدون مشيري: كوچه بي تو مهتاب شبي باز از آن كوچه گذشتم همه تن چشم شدم خيره به دنبال تو گشتم شوق ديدار تو لبريز شد از جام وجودم، شدم آن عاشق ديوانه كه بودم در نهانخانه ي جانم گل ياد تو درخشيد باغ صد خاطره خنديد عطر صد خاطره پيچيد يادم...

در پس اين قدرت بي انتها قدرت نمايي هست بال خاكي بشكن و بال خدايي ساز كن اي رهرو گمراه

و به قول مهدي سهيلي: روزو شب شط زمان جاريست آنچه ميماند از اين شط خروشان نيك كرداريست خاطري را شاد بايد كرد جاي سيم و زر دلي بايد بدست آورد آزمندي ها زبيماريست زر پرستي آتش اندوزيست رستگاري در سبكباريست

اين ماه پرفروغ كه بيتاب مي رود سيمينه زورقيست كه بر آب مي رود سهيلي

مرا باز گردان مرا اي به پايان رسانيده آغاز گردان مصدق