به نظر من مسخ شدن در اینجا یه نماده برای زندگیه واقعی که ما داریم...
یعنی نویسنده رنجی رو که در زندگیه شخصیه خودش متحمل شده با مسخ شدن گری گوار برای خواننده قابل درک میکنه... تنهاییه گری گوار تنهاییه کافکاست... یه جورایی شاید این سوسکه چندش آور بیانگر دید کافکا نسبت به خودش و زندگیه...