نتایح جستجو

این همه شهر عاشقونه هق هق گریه شبونه این همه قصه از یک اسمه اسمی که مثل یک طلسمه یک اسمه طلسمه یاد تو یاد تو روزهای رفته اسم تو اسم تو اسم هر روز هفته است شیشه ی عمر من افسون این یه اسمه زندگیم بسته ی جادوی این طلسمه دنیای من طلسمه یک اسمه یک اسمه سب های چوبی تکیده بادبادک های پر کشیده...

دربدر همیشگی ،‌ کولی صد ساله منم خک تمام جاده هاس ، جامه ی کهنه ی تنم هزار راه رفتم ، هزار زخم خوردم تا تو مرا زنده کنی ، هزار بار کرده ام شب از سرم گذشته بود در شب من شعله زدی برای تطهیر تنم صاعقه وار آمده ای قلندرم ، قلندرم گمشده ی دربدرم فروتر از خک زمین از آسمان فراترم قلندرانه...

در من هزار حرف نگفته هزار درد نهفته هزاران هزار دریا هر لحظه در تپیدن و طغیانند در من هزار آهوی تشنه در خشکسال دشت پریشانند در من پرندگان مهاجر ترانه های سفر را در باغ های سوخته می خوانند با من که در بهار خزانم قصه های فراوانی ست با من که زخم های فراوانی بر گرده ام به طعنه دهان باز کرده...

هوا مه آلود است حتی از دور هم قامت درختها پیداست گویا، سادگی، در هر حالتی پدیدار است جاده پیدا نیست و ، سکوت حکمفرماست گویا ابرها اینجایند و بلعیده اند ، صدا را !! من قدم می زنم آرام ، آرام پاییز است و برگها در بستر خاک خفته اند و درختها سبک تر از همیشه ها غروب است اما ، به شب...

آنکه روزی چون مه تابنده بود دیدمش چین بر جبین افکنده بود چشم او بی نور و دندان ریخته گیسولان چون پنبه لب آویخته زندگانی سرگردانی کرده بود قامت او را کمانی کرده بود قد خمیده دست لرزان گونه زرد اشک غم در دیده بر لب آه سرد موی او چون خار صحرا دلگزای روی او چون شام غربت غم فزای لقمه نتنش بود و...

تو چشمتون چه قصه هاست نگاهتون چه آشناست اگه بپرسین از دلم میگم گرفتار شماست نگاهتون پیش منه حواستون جای دیگه ست خیالتون اینجا که نیست پیش یه رسوای دیگه ست نفس نفس تو سینه ام عطر نفسهای شماست اگرکه قابل بدونین خونه دل جای شماست می میرم از حسادت دلی که دلدار شماست کاش میدونستم اون کیه که این روزا...

تو که دستت به نوشتن آشناست دلت از جنس دل خسته ي ماست دل دريا رو نوشتي همه دنيا رو نوشتي دل ما رو بنويس دل ما رو بنويس بنويس هر چه که ما رو به سر اومد بد قصه ها گذشت و بدتر اومد بگو از ما که به زندگي دچاريم لحظه ها رو ميکشيم نمي شماريم بنويس از ما که در حال فراريم توي اين پائيز بد فکر بهاريم...

لحظه ی شادی به دنیا کیست ماتم و دردش صد شادی یکیست شادی دنیا عرض غم جوهر است شادمانی دایه انده مادر است چون رود مادر بر همسایه یی بسپرد کودک به دست دایه یی تا که کودک دور از مادر شود از بلور اشک چشمش تر شود دایه گوید قصه ی جن و پری تا نگرید کودک از بی مادری دایه خواهد که لب را تر کند طفل از نو...

از نوای مرغ حق دیشب روانم پر گرفت آتشی ناگفتنی در بند بندم در گرفت خود نمی دانم چه حالت رقت بر من کز نشاط جان من زین خاک شوق عالم دیگر گرفت مرغکی الماسگون با پنجه یی یاقوت رنگ ز آسنمان آمد مرا در زیر بال وپر گرفت نیمشب با هودج تابنده را بستر گرفت بر تا جایی که پایم بر سر مریخ بود گرد تا گرد مرا...

زمانی حالمان را نمی پرسیدند حال نگاهمان را..

این روزها مدام لحظه های ِ نیامده ی آینده را می بینم و از خاکستری بودن ِ خانه و زرد بودن ِ خانواده ام قرمز می شوم !

قلم عشق شکست وجوهرش فرونشست بندعشق بریده شد.بندهازهم گسست حال معشوق خراب درغروب خورشید جای آن عشق شفق سردی شب تازید گل فروشان دیگر همه رفتنده اند سفر عشق را برده اند همه از یاد دگر من عاشق اینجا می نویسم باز هم چندبیتی از عشق چندخط از ماتم گرچه رفته عاشق از سرای معشوق می نویسم از عشق عاشقانه به...

گوش کن ای دل ،صدای آشنا را بشنوی بار دیگر، عشق یاری ، حلقه بر در میزند روز و شبها شکوه میکردی زتنهایی ، ولی با تو میگفتم که : عشق آخر بما سر میزند باز عشق تازه ای آمد که شبها تا سحر از نوای های های گریه بی خوابم کند باز عشق آمد که در جانم فروزد آتشی آتش او در میان شعله ها آبم کند وای ...

مثل همه روزهای خوب بودن وقتی حس میکنم که هستی آرام ترم باش و بگذار نفس در هوای تو باشد که بودنت آیه خواستن است و من به خواهش تو نفس می کشم ...

یه حس زلال... [IMG]

مسئله ی مشکل فرزانگان ... فلسفه ی ساده ی دیوانگی ست ... [IMG]

مسئله ی مشکل فرزانگان ... فلسفه ی ساده ی دیوانگی ست ... [IMG]

مسئله ی مشکل فرزانگان ... فلسفه ی ساده ی دیوانگی ست ... [IMG]

مسئله ی مشکل فرزانگان ... فلسفه ی ساده ی دیوانگی ست ...