همین که مینویسم و به واژه می کشم تو رو
دوباره بار غم می شینه رو شونه های من
همین که می شکفی مثه یه گل میون دفترم
دوباره گرمی لبات دوباره گونه های من
همین که میری از دلم قرار آخرم می شی
دوباره زخم می خورم دوباره باورم می شی
همیــــــــشه کم میارمت
نمـــــــــــشه که نبارمت!