نتایح جستجو

باده درده چند از این باد غرور خاک بر سر نفس نافرجام را

از دل تنگ گنهکار برآرم آهی کآتش اندر گنه آدم و حوا فکنم

تو شمع انجمنی یک زبان و یک دل شو خیال و کوشش پروانه بین و خندان باش

از دست رفته بود وجود ضعیف من صبحم به بوی وصل تو جان بازداد باد

می دهم مستی به دلها گر چه مستورم ز چشم بوی آغوش بهارم در چمن پیچیده ام

ای زیارتگه رندان قلندر برخیز توشه من همه در گوشه انبانه تست

[IMG]

مستان خرابات ز خود بی خبرند جمعند و ز بوی گل پراکنده ترند ای زاهد خودپرست باما منشین مستان دگرند و خودپرستان دگرند

چون سر را گرفته بودم یعنی که در خمارم گفت ار چه در خماری نی در خمار مایی ؟ گفتم چو چرخ گردان والله که بی‌قرارم گفت ار چه بی‌قراری نی بی‌قرار مایی ؟ سود و زیان یکی دان چون در قمار مایی این‌جا دویی نباشد این ما و تو چه باشد این هر دو را یکی دان چون در شمار مایی خاموش کن که دارد هر...

پس چرا مشاعره نمیکنید؟ هیشکی اینجا نیست!

هندوانه به چه مي خند د وقتي خنجر به گلويش مي نهند؟

اگر رنگ زرد تمام شود با چه نان بپزيم؟

در گوش دلم گفت فلک پنهانی حکمی که قضا بود ز من میدانی در گردش خویش اگر مرا دست بدی خود را برهاندمی ز سرگردانی خیام

گفتگو می پرسد از من کسیتی ؟ می گویمش اما نمی داند این چهره ی گم گشته در ایینه خود را نمی داند می خواهد از من فاش سازم خویش را باور نمی دارد ایینه در تکرار پاسخ های خود حاشا نمی داند می گویمش گم گشته ای هستم که در این دور بی مقصد کاری بجز شب کردن امروز یا فردا نمی داند می...

جامی است که عقل آفرین میزندش صد بوسه ز مهر بر جبین میزندش این کوزه‌گر دهر چنین جام لطیف می‌سازد و باز بر زمین میزندش خیام

آتش به جانم افکند، شوق لقای دلدار از دست رفت صبرم، ای ناقه! پای بردار

نه هر که چهره برافروخت دلبری داند نه هر که آینه سازد سکندری داند

دیدمش خرم و خندان قدح باده به دست و اندر آن آینه صد گونه تماشا می‌کرد

دارم عجب ز نقش خیالش که چون نرفت از دیده‌ام که دم به دمش کار شست و شوست

نداند رسم یاری بی وفا یاری که من دارم به آزار دلم کوشد دل‌آزاری که من دارم