نتایح جستجو

در گوشم کسی زمزمه می کند آرام....هوشیار باش...بیدار باش....تنهایی تو را با خود می برد... می گویم...بگذار ببرد.....به آرامش و سکوتش می ارزد.....هیاهوی انسانی(من می گویم انسانی تو بشنو حیوانی) گوشم هایم را می آزارد...

دِق کرد دلم از سرکشی هایم...هر بار افسار می بندم....اسب دل باز در یک زمان، رَم می کند....

بیشترین ها همیشه برترین ها نیستند وقتی پای یک حس در میونه... یک حس به کوچکی دو حرف ولی به بزرگی یک روح انسانی...

فرشته ساری؟:redface: مشخصات به این نویسنده هم نزدیک هست.منیرو روانی پور؟........البته با آثار این نویسنده زاویه ی اساسی دارم....

زندگی یعنی.... معنای هزارگانه...برای یک مفهوم....

خدایا... مرا به حال وا مگذار...که آدمیان هر آن منتظرند که خدای احوالم شوند...

باز تابلوی سر میدان نمودارش صعودی ست... گازهای سمی پارتی گرفته اند در سینه ام... سم دورویی و نفاق و دروغ و طمع..... پر شده سینه ام از نامهربانی بازدم انسان ها....

بنفشه باز روییده روی خاکستر خاطره ها... باز رنگ دارد می گیرد عکس سیاه و سفید زندگی ام...

رستخیز رستخیز تاج خروس های سحر را بریده اند در خاک کرده اند از خاک ، رسته خرمن انبوه لاله ها ای باد ، گوش کن این لاله های خونین فریاد می کشند بیداری ای سحر ؟ آیا هوای دیدن ما داری ای سحر ؟

دل را نگیرید!!! دل را بگیرید..چشمانتان باران می خواهد....با آنکه کیسه ی اشک هایتان خالی ست... دل را آزاد بزارید.... دل را نگیرید....

یلهِ بر ناز کای ِ چمن رها شده باشی پا در خنکای ِ شوخ ِ چشمه ئی و زنجیره زنجیره بلورین ِ صدایش را ببافد در تجــّرد شب واپسین وحشت جانت نا آگاهی از سر نوشت ستار ه باشد، غم سنگینت تلخی ِ ساقه علفی که به دندان می فشری همچون حبابی نا پایدار تصویر ِ کامل ِ گنبد ِ آسمان باشی و روئینه به جادوئی که...

هندوانه های شب یلدا را از تابستان آمده کردم....زمستان را نمی خواهم بیرون بیایم از غار تنهایی...آسمان رنگ جدایی می گیرد...

در تنهایی همه انعکاسم می شود....من...من...من.... چه خوب است که مثل آن زمان دیگر نمی شنوم..تو...تو....تو...

این روزها دغدغه ام چرایی آمدنم نیست.... مثل آن بیت معروف که می گفتم:از کجا آمده ام ..آمدنم بهر چه بود؟!... این روزها فکرم این است که عاقبتم چه می شود...ذره ای هویدا کن ای جانِ جانان من...:redface:

عید به شما هم مبارک:gol:

نوای رفتنت می آید به گوش... از آمدنت چند پلک نگذشته... باز من باید انتظار پیشه کنم....در تنهایی...تا به کِی؟! و تو می روی به کجا؟! سوال ها همه بی جوابند...

بَد شده ام با خودم... گاه و بیگاه زیر و رو می کشم برای خیال برفی ام... هنوز فک می کند بهار است با آنکه سپید شده موهایش از دونه های برف... بد شده ام با خودم.... مجبور بوده ام به جای سیلی به گوشِ وجدانم....آن را ندیده بگیرم... بد شده ام با خودم...

زیرا خلاصه ی تن تو در انگشت های كپسولی است كه من خلاصه می شوم وقت جنون پوستی ارتباط هربار كه این كلید بار گشودن دارد و در كنار این عصب مستعار صد شیرخواره رشد طبیعی شان را با یاد زانوان و از یاد می برند در زانوی تو چهره ی یك شیرخواره تا ابد بی رشد مانده است وقت جنون پوستی ارتباط...

بعضی چيزهای قابلِ ملاحظه دشنام می‌شنود چنارِ پير، باد، بادِ بازيگوش می‌آيد و می‌گذرد. چرا چنار پير دشنام شنيده است؟ چنار پير از چه کسی دشنام شنيده است؟ خارپشتِ خسته می‌گويد: من می‌دانم اما به کسی نخواهم گفت. آيا چلچله‌ی کور می‌داند که فقط سپيده‌دم وقتِ خواندن است؟ پاره‌هيزمِ...

بی تابِ شکفتن نیلوفرم در مرداب زندگیم... زود گذره بهارش...ولی تو کویر تنهایی...غنیمتِ دو..سه روز دیدنش...