نتایح جستجو

خدایا! چگونه تو را بخوانم که من منم ... و چگونه از تو قطع امید کنم که تو تویی...

چیزی نبود :razz:

شک نکن درست در لحظه ی آخر، در اوج توکل و در نهایت تاریکی نوری نمایان می شود، معجزه ای رخ می دهد و چه زیبا خدا از راه می رسد...

خدایا مرا ببخش که همواره در گرفتاری هایم؛ دنیا را از تو خواسته ام الهی دستانی عطا کن که تو را برایم از تو بخواهد...

پسته لال سکوت دندان شکن است!!!

دنیای ما اندازه ی هم نیست من عاشق بارون و گیتارم من روزها تا ظهر میخوابم من هرشبو تا صبح بیدارم دنیای ما اندازه ی هم نیست من خیلی وقتا ساکتم ، سردم وقتی که میرم تو خودم شاید پاییز سال بعد برگردم

تنم می لرزه و میری ، حواست نیست هوامو کام می گیری ، حواست نیست حواسم هست و می میرم ، حواست نیست کنارت اوج می گیرم ، حواست نیست

تو می خندی ... حواست نیست ... من آروم می میرم تو می رقصی و من ... عاشق شدن رو یاد می گیرم چه جذابی ... چه گیرایی چه بی منطق به چشمات می شه عادت کرد توی دستای تو باید به سیگارم حسادت کرد

خدایا... تو میدانی که چقدر دلم هوای پرواز دارد... خلاصم کن از این بند تمناها.. .

کاش می دانستم این سرنوشت را چه کسی برایم بافته… آن وقت به او می گفتم: یقه را آنقدر تنگ بافته ای که بغضهایم را نمیتوانم فرو ببرم…

آدم خوب قصه های من!! دلتنگت شده ام، حجمش را میخواهی؟؟؟ خدا را تصور کن…

گاهی پروانه ها هم اشتباه عاشق میشوند بجای شمع گرد چراغهای بی احساس خیابان میمیرند …

[IMG]

شيخ را گفتند : علم بهتر است يا ثروت؟ شيخ بيدرنگ شمشير از ميان بيرون آورد و مانند جومونگ مريد بخت برگشته را به سه پاره ي نامساوي تقسيم نمود و گفت: سالهاست که هيچ خري بين دو راهي علم و ثروت گير نميکند..... مريدان در حاليکه انگشت به دندان گرفته و لرزشي وجودشان را فرا گرفت گفتند يا شيخ ما را...

جایی واسه تشکر من نمونده که!! :w27:

جالب بود, مرسیییی:w17::w17:

تنها میتونم بگم به خوابم نیااااااااااااای:eek::D

باز تویی که غروبها ، «تکراری ترین غمهای عالم» را آنچنان نوازش میکنی؛ که انگار این «اولین و تنها» بنده احمق توست که درد دل میکند ، حماقت های کودکانه خلقت را ... می بینی...! چه خوب که تو می بینی...

وقتی که نمیتوان ابراز کرد محبت را و فرو می بلعیم «آتش کلماتی» را که فریاد میزند «زیبایی های زخم زن قلب » را ... « زیبایی هایش » را ... وقتی احساس « خفگی » میکنیم ... آنوقت است که حسودیمان به تو میشود که «خدایی و بی نیاز» ... « بی نیاز» از اینکه دیگران بدانند چقدر آنها را دوست داری ...