دلم شکست
طوری که صدایش قرن ها در وجدانت پژواک می کند
صدای گریه ام پیام آور غربت شب های بارانی بعد از غروب های پائیز است
آخرین نگاهت بذر غربت تلخی را در دلم کاشت
که حتی با اوج گریه های شبانه ام نیز سیراب نمی شود
از این که فراموشم کردی کرده ای غمگین نیستم
چون در خیالم فقط با تو پرواز می کنم...