نتایح جستجو

ز اندازه بیرون تشنه​ام ساقی بیار آن آب را اول مرا سیراب کن وان گه بده اصحاب را

دعوی درست نیست گر از دست نازنین چون شربت شکر نخوری زهر ناب را

لاابالی چه کند دفتر دانایی را طاقت وعظ نباشد سر سودایی را آب را قول تو با آتش اگر جمع کند نتواند که کند عشق و شکیبایی را

یا بخت من طریق مروت فروگذاشت یا او به شاهراه طریقت گذر نکرد

تاب بنفشه می​دهد طره مشک سای تو پرده غنچه می​درد خنده دلگشای تو

مرا امید وصال تو زنده می​دارد و گر نه هر دمم از هجر توست بیم هلاک

مکن از خواب بیدارم خدا را که دارم خلوتی خوش با خیالش

تو بندگی چو گدایان به شرط مزد مکن که دوست خود روش بنده پروری داند

تا در ره پیری به چه آیین روی ای دل باری به غلط صرف شد ایام شبابت

می بده تا دهمت آگهی از سر قضا که به روی که شدم عاشق و از بوی که مست[/CENTER]

ای درگه اسلام پناه تو گشاده بر روی زمین روزنه جان و در دل

آشنایی نه غریب است که دلسوز من است چون من از خویش برفتم دل بیگانه بسوخت

دل دیوانه از آن شد که نصیحت شنود مگرش هم ز سر زلف تو زنجیر کنم

شکسته گشت چو پشت هلال قامت من کمان ابروی یارم چو وسمه بازکشید

من از آن حسن روزافزون که یوسف داشت دانستم که عشق از پرده عصمت برون آرد زلیخا را

در ازل هر کو به فیض دولت ارزانی بود تا ابد جام مرادش همدم جانی بود

دردم از یار است و درمان نیز هم دل فدای او شد و جان نیز هم

مرا و سرو چمن را به خاک راه نشاند زمانه تا قصب نرگس قبای تو بست

عالي بود خيلي خوش سليقه اي هااااااا:victory:

یاقوت جان فزایش از آب لطف زاده شمشاد خوش خرامش در ناز پروریده