نتایح جستجو

مگذران روز سلامت به ملامت حافظ چه توقع ز جهان گذران می​داری

هر کس از مهره مهر تو به نقشی مشغول عاقبت با همه کج باخته​ای یعنی چه

دلا دایم گدای کوی او باش به حکم آن که دولت جاودان به

یوسف عزیزم رفت ای برادران رحمی کز غمش عجب بینم حال پیر کنعانی

دو یار زیرک و از باده کهن دومنی فراغتی و کتابی و گوشه چمنی

حافظ حافظ تو نیز باده به چنگ آر و راه صحرا گیر که مرغ نغمه سرا ساز خوش نوا آورد

حافظ حافظ تا چه کند با رخ تو دود دل من آینه دانی که تاب آه ندارد

هر آن که جانب اهل خدا نگه دارد خداش در همه حال از بلا نگه دارد

حافظ حافظ زلف آشفته و خوی کرده و خندان لب و مست پیرهن چاک و غزل خوان و صراحی در دست

حافظ حافظ در مقامی که به یاد لب او می نوشند سفله آن مست که باشد خبر از خویشتنش

تا غنچه خندانت دولت به که خواهد داد ای شاخ گل رعنا از بهر که می​رویی

دیدی ای دل که غم عشق دگربار چه کرد چون بشد دلبر و با یار وفادار چه کرد آه از آن نرگس جادو که چه بازی انگیخت آه از آن مست که با مردم هشیار چه کرد

خاقانی خاقانی ای دوست غم تو سربه سر سوخت مرا چون شمع به بزم درد افروخت مرا من گریه و سوز دل نمی‌دانستم استاد تغافل تو آموخت مرا

خاقانی خاقانی بی زحمت تو با تو وصالی است مرا فارغ ز تو با تو حسب حالی است مرا در پیش خیال تو خیال است تنم پیوند خیال با خیالی است مرا

دهان تنگ شیرینش مگر ملک سلیمان است که نقش خاتم لعلش جهان زیر نگین دارد

دوش در حلقه ما قصه گیسوی تو بود تا دل شب سخن از سلسله موی تو بود

خاقاني خاقاني ناوک زن سینه‌ها شود مژگانت افسون‌گر دردها شود مرجانت چون درد بدید آن لب افسون خوانت از دست لبت گریخت در دندانت

در بخشش حسن آن رخ و زلفی که توراست یک قسم فتادند چنان کایزد خواست حسن تو بهار است و شب و روز آراست قسم شب و روز در بهار آید راست

خاقاني خاقاني رخ زرد و خجل گشت و به مغرب پیوست پیرایه سیه کرد و به ماتم بنشست

در چمن باد بهاری ز کنار گل و سرو به هواداری آن عارض و قامت برخاست