نتایح جستجو

در این زمانه ی بی های و هوی لال پرست خوشا به حال کلاغان قیل و قال پرست چگونه شرح دهم لحظه لحظه ی خود را؟ برای این همه ناباور خیال پرست بهمنی

هنگامیکه روشنایی لرزان شبی تابستانی، پر از تلالو ستاره ها و ماه بدر تمام است، من به اوج آن نازکدلی می رسم که از حس دوس داشتن جهان و در عین حال تحقیر این جهان، تشکیل یافته است.. تنهایی پر هیایو: هرابال

دل گرفتار خواهش جانسوز از خدا راه چاره می جويم پارساوار در برابر تو سخن از زهد و توبه می گويم آه ... هرگز گمان مبر كه دلم با زبانم رفيق و همراهست هر چه گفتم دروغ بود، دروغ كی ترا گفتم آنچه دلخواهست

مرا ببوس، مرا ببوس برای آخرین بار، تو را خدا نگهدار، که می‌روم به سوی سرنوشت بهار ما گذشته، گذشته‌ها گذشته، منم به جستجوی سرنوشت در میان توفان هم‌پیمان با قایقران‌ها گذشته از جان باید بگذشت از توفان‌ها به نیمه شب‌ها دارم با یارم پیمان‌ها که بر فروزم آتش‌ها در کوهستان‌ها شب سیه سفر کنم، ز تیره ره...

دیگه اینجا هم نمیشه پیداش کرد.. جاییکه اول بار، دل بست.. هی "من" کجایی ...

در من زندانی ستمگری بود كه به آواز زنجیرش خو نمی كرد من با نخستین نگاه تو آغاز شدم شاملو

کاش یاد گرفته بودیم دوستی، با هم را تنها، دوستی آموختن با هم را تنها، آموختن شناختن با هم را تنها، شناخت رشد کردن با هم را رشد کردن، بدون صدمه زدن به هم... کاش یاد داده بودن! کاش یاد بگیریم مخاطب!* *پسر سرزمین من، مرد ایرانی!

تنها ماییم من و تو نظاره گان خاموش این خلاء دل افسردگان پا در جای حیران دریچه های انجماد هم سفران. شاملو

نیم ساعت پیش خدا را دیدم قوز کرده با پالتوی مشکی بلندش سرفه کنان در حیاط از کنار دو سرو سیاه گذشت و رو به ایوانی که من ایستاده بودم آمد آواز که خواند تازه فهمیدم پدرم را با او اشتباهی گرفته ام ! حسین پناهی

من روز خویش را با آفتاب روی تو کز مشرق خیال دمیده ست آغاز می کنم : )

تو همان به که نیندیشی به من و درد روانسوزم که من از درد نیاسایم که من از شعله نیفروزم فروغ فرخزاد

تا به كي بايد رفت از دياري به ديار ديگر نتوانم ‚ نتوانم جستن هر زمان عشقي و ياري ديگر كاش ما آن دو پرستو بوديم كه همه عمر سفر مي كرديم از بهاري به بهاري ديگر فروغ فرخزاد

یه شب مهتاب ماه میاد تو خواب منو می بره کوچه به کوچه باغ انگوری باغ آلوچه دره به دره صحرا به صحرا اونجا که شبا پشت بیشه ها یه پری میاد ترسون و لرزون پاشو میذاره تو آب چشمه شونه می کنه موی پریشون... شاملوی زرگ

مطالعه کتاب موردعلاقه ام... چون تمرکزم متوجه نوشته های کتاب میشه و کمی آروم میشم.. تا بتونم با آرامش فک کنم! و دعا.. حرف زدن (راز و نیاز کردن) با نیروی برتر.. فکرمیکنم آدمی همیشه احساس میکنه به تکیه گاهی نیاز داره.. کاملترین و بالاترین درجه رشد فکری و اخلاقی پیروی از اصول و موازین وجدانی است...

در انتهای هر سفر در آیینه دار و ندار خویش را مرور می کنم این خاک تیره این زمین پاپوش پای خسته ام این سقف کوتاه آسمان سرپوش چشم بسته ام اما خدای دل در آخرین سفر در آیینه به جز دو بیکرانه کران به جز زمین و آسمان چیزی نمانده است گم گشته ام ‚ کجا ندیده ای مرا ؟ حسین پناهی

سابینا زن بودن را حالت و وضعی می داند که خود انتخاب نکرده است و می گوید چیزی را که نتیجه ی یک «انتخاب» نیست نمی توان شایستگی یا ناکامی تلقی کرد. او معتقد است در برابر چنین وضعی تحمیلی باید رفتار درستی پیش گرفت. بنظرش عصیان در برابر این واقعیت که زن زاده شده است به اندازه افتخار به زن بودن...

من آن زنم که به ملک عفاف صدر گزینم ز خیل پردگیان نیست در زمانه قرینم به زیر مقنعه ما را سری است لایق افسر ولی چه سود که دوران نموده خوار چنینم ز تاج و تخت جم و کی مراست عار ولیکن...

« کودک » مادر کودکش را شیر می دهد و کودک از نور ِ چشم مادر خواندن و نوشتن می آموزد وقتی کمی بزرگ شد کیف مادر را خالی می کند تا بسته ی سیگاری بخرد بر استخوان های لاغر و کم خون مادر راه می رود تا از دانشگاه فارغ التحصیل شود وقتی برای خودش...

مرد مشرقی -گستاخی مرا ببخش- زن را، تنها در بستر ادراک می کند... و عشق همواره، سهم مردان بوده است و شهوت مخدری است که همواره به مردان فروخته می شود در سرزمین من آزادی زنان، خرافه ای بیش نیست در آنجا، به جز آزادی مردان، آزادی وجود ندارد . "نزار قبانی"

من نمیگویم درین عالم گرم پو، تابنده، هستی بخش چون خورشید باش تا توانی پاک، روشن مثل باران مثل مروارید باش فریدون مشیری