نتایح جستجو

مثل نم نمِ باران... مثل شعرهای نابِ فروغ... مثل رهایی پروانه از پیله ی تنهایی... مثل برفی که هنوز می بارد... مثل عطر تو کنار پنجره... هنوز دُچارم!

تا خیال قد و بالای تو در فکر منست گر خلایق همه سَروَند، چو سرو آزادم به سخن راست نیاید که چه شیرین سخنی وین عجبتر که تو شیرینی و من فرهادم

تا گرفتم خلوتی تاریک، روشن‌تر شدم قطره ای بودم چو رفتم در صدف گوهر شدم هیچ گل چون من در این گلزار بی طاقت نبود خواب دیدم چون نسیم صبح را، پرپر شدم خشکسالی دیده ای در این چمن چون من نبود ابر را دیدم چون در آهنگ باران، تر شدم . . غزلی زیبا از سهراب سپهری برگرفته از کتاب: "... هنوز در سفرم"...

این قسمت شعر رو دوست داشتم؛ . . اهل کاشانم . اما شهر من کاشان نیست . شهر من گم شده است . من با تاب ، من با تب خانه ای در طرف دیگر شب ساخته ام . . . هنوز خیلی قسمت های کناب رو کامل نخوندم! :heart::gol:

همه چیز کنار تو لطیف است پونه‎های لب رودخانه سنگی که در آب می اندازی و کلمات بی رحمی که بر زبان می آوری صدایت شب آرامی ست که جنگل را در بر می گیرد و آخرین شعله های آتش را در من خاموش می کند… "مژگان عباسلو"

دل تنگ آدم ها دل تنگ آدم ها برای ماهی با سه ثانیه حافظه تُنگ و دریا یکی ست! دست من و شما درد نکند که دل ِ تنگ آدم ها را با یک عمر حافظه توی تُنگ می اندازیم و برای ماهی ها دل می سوزانیم! "مهدیه لطیفی" از کتاب: برف روی خط استوا

مرا به ذهنت نه، به دلت بسپار! من از گم شدن در جاهای شلوغ می‌ترسم… "مژگان عباسلو"

من از عالم تو را تنها گزینم روا داری که من غمگین نشینم؟ دل من چون قلم اندر کف توست ز توست ار شادمانم گر حزینم "مولانا" آرامگاه مولانا / قونیه، ترکیه + 8 مهر، سالروز بزرگداشت مولانا ی بزرگ گرامی باد.

دستگیره در را که می گیری پرنده ای بال می گشاید پلنگی خیز بر می دارد نهنگی باله می جنباند کودکی برای اولین بار روی پا می ایستد تا بروند مانندِ تو که دستگیره در را گرفته ای. "علیرضا روشن"

طعم سیب می دهد لب هایت و من گناهکارترین آدم روی زمینم... از اشعار نزار قبانی|ترجمه یغما گلرویی

[IMG]

[IMG]

[IMG]

[IMG]

نبودنت باران تنهائی ست دل من پروانه ای زیر چتر کاغذی "پرویز صادقی"

واژه هایم صدف های کوچکی ست که در آنها کسی صدای دریا ریخته است "پرویز صادقی"

تا کجایِ خیال پروانه باید رفت تا تو را یک شاخه گل از باغِ اندیشۀ باران چید ؟! "پرویز صادقی"

عشق گل سرخی ست در آن سوی باران چیدنش دلی می خواهد پر از پروانه "پرویز صادقی"

باور نداشتم که زنی بتواند شهری را بسازد و به آن آفتاب و دریا ببخشد و تمدن. دارم از یک شهر حرف می زنم! تو سرزمین منی! صورت و دست های کوچکت، صدایت، من آنجا متولد شده ام و همان‌جا می میرم! "نزار قبانی"

آدم که دلش بگیرد، دردش را به کدام پنجره بگوید که دهانش پیش هر غریبه ای باز نشود..!؟ "لیلا کردبچه"