نتایح جستجو

دردم از یار است و درمان نیز هم دل فدای او شد و جان نیز هم

تا توانی به جهان  خدمت محرومان كن به دمی یا قدمی یا قلمی یا درمی

دارم از زلف سیاهش گله چندان که مپرس که چنان ز او شده‌ام بی سر و سامان که مپرس

دوستت دارم و دانم که تویی دشمن جانم از چه با دشمن جانم شده ام دوست ندانم

تا ابد بوی محبت به مشامش نرسد هر که خاک در میخانه به رخساره نرفت

تا شدم حلقه به دوش در میخانه ی عشق هر دم آید غمی از نو به مبارک بادم

با یاد وصال تو به بتخانه شدم تسبیح بتان زمزمه ی ذکرتو بود

أَمَّنْ يُجِيبُ الْمُضْطَرَّ إِذا دَعاهُ وَ يَكْشِفُ السُّوءَ

از تو برآید از دلم ، هر نفس و تنفسم من نروم ز کوی تو ، تا که شوم فنای تو

تو می تونی بهم بگی بذارش کنار اما نمی تونی بگی دوستش نداشته باش! حتی نمی تونی بپرسی با وجود همه بدیایی که کرد چرا باز دوستش دارم...؟! می دونی این دو تا هیچ ربطی به هم ندارن! شبیه دلی که شکسته اس... اما تنگ! شبیه خاطره ای که تلخه... اما عزیز! شبیه رویایی که کوتاهه... اما شیرین! دوست داشتن همینه...

دو چشم مست تو برداشت رسم هشیاری و گر نه فتنه ندیدی به خواب بیداری

غم زمانه خورم یا فراق یار کشم به طاقتی که ندارم کدام بار کشم

بعضی از تنهایی ها درمان ندارد پوک می کند ... تکه هايی از وجودمان را حذف می کند بعضی از تنهایی ها فقط یک درمان دارد که باشد بیاید بماند صابر ابر

خیلی وقتا آدم نمی دونه چه مرگشه دلش می خواد درباره ش با یکی حرف بزنه ! اگرم یکی پیدا بشه ، آدم نمی دونه از کجا شروع کنه ! چیستا یثربی

تو کیستی، که من اینگونه بی تو بی تابم شب از هجوم خیالت نمی برد خوابم

ندانم کان مه نامهربان، يادم کند يا نه؟ فريب انگيز من، با وعده اي شادم کند يا نه؟ خرابم آنچنان، کز باده هم تسکين نمي يابم لب گرمي شود پيدا، که آبادم کند يا نه؟ صبا از من پيامي ده، به آن صياد سنگين دل که تا گل در چمن باقي است، آزادم کند يا نه؟ من از ياد عزيزان، يک نفس غافل نيم اما نميدانم که بعد...

ساقیا می بده و غم مخور از دشمن و دوست که به کام دل ما آن بشد و این آمد

ساقی بده پیمانه ای ز آن می که بی خویشم کند بر حسن شور انگیز تو عاشق تر از پیشم کند

در مذهب ما باده حلال است ولیکن به روی تو ای سرو گل اندام حرام است

مرنجان دلم را که این مرغ وحشی ز بامی که برخواست مشکل نشیند