نتایح جستجو

من در این تنهایی فکر یک بره ی روشن هستم تا بیاید علف خستگی ام را بچرد...

سلام. من دوبار در قسمت "وصف نامه" تاپیگ جدید گذاشتم به نام "نفس" میشه تاییدش کنید؟

دزدی بوسه عجب دزدی پر منفعتی ست که اگر باز ستانند ، دو چندان گردد...

گفتم تو شیرین منی گفتا تو فرهادی مگر؟ گفتم خرابت می شوم گفتا تو آبادی مگر؟ گفتم ندادی دل به من گفتا تو جان دادی مگر؟ گفتم ز کویت می روم گفتا تو آزادی مگر؟ گفتم فراموشم مکن گفتا تو در یادی مگر...؟

وقتی باران به پنجره می کوبد، جای خالیت ملموس تر می شود، وقتی مه بر شیشه های ماشین می نشیند، و بوران محاصره ام می کند، وقتی گنجشک ها جمع می شوند تا ماشینم را از عمق برف بیرون بکشند... گرمای دستان تو را به یاد می آورم و سیگارهایی که با هم کشیدیم مثل سربازها در سنگر... نصف تو... نصف من...

تو صمیمی تر از آنی که دلم می پنداشت دل تو با همه ی آیینه ها نسبت داشت تو همان ساده ی سرسبز نجیبی که خدا در میان دل پاکت صدف آیینه کاشت

من چکامه ی بلند جدایی را در بحر تلخ وداع، گریان و مست سرودم... اینجا که من هستم پرباران ترین نقطه ی دنیاست...

دیشب تمام ستاره های پشت پنجره را با دست خاموش کردم وقتی شنیدم... ماه را به اتاقت برده ای...!

پاک بودن و پاک ماندنت را همه ی دریاها پذیرایند از تو یک قطره وام می گیرم آنگاه بی تو ... دریا دریا می گریم...

آتش گرفت، سوخت... لبانم از لمسش... نه، نگران نباش! بعد از تو هیچ وقت... لبانم با هیچکسی گر نمی گیرد جز سیگارم هرشب...!

دست جادویی شب در به روی من و غم می بندد می کنم هرچه تلاش او به من می خندد نقش هایی که کشیدم در روز شب ز راه آمد و با دود اندود طرح هایی که فکندم در شب روز پیدا شد و با پنبه زدود دیرگاهیست در این تنهایی رنگ خاموشی در طرح لب است بانگی از دور مرا می خواند لیک پاهایم در قیر شب است...

بارانم... سالها در تاریکی چنان رفتم که نور در روز! با رویایی که به قلبم دروغ می گفت حالا دلم خوش است به آرزوهای بر جای مانده و رویاهای رسوب کرده و تو ای باران...! هر چه می خواهی بر این شب مغرور ببار! اما آرام... که شکسته است شیشه پنجره ی سامانم حالا مسافری تنهایم و می دانم عشق...

بارانم... سالها در تاریکی چنان رفتم که نور در روز! با رویایی که به قلبم دروغ می گفت حالا دلم خوش است به آرزوهای بر جای مانده و رویاهای رسوب کرده و تو ای باران...! هر چه می خواهی بر این شب مغرور ببار! اما آرام... که شکسته است شیشه پنجره ی سامانم حالا مسافری تنهایم و می دانم عشق...

در گذرگاه زمان خیمه شب بازی دهر با همه تلخی و شیرینی خود می گذرد عشق ها میمیرند رنگ ها رنگ دگر می گیرند و فقط خاطره هاست که چه شیرین و چه تلخ دست ناخورده به جا می مانند...

باز افسانه ای از عشق بگو باز در باور من قصه بکار دوستی مثل کتاب فصل هایی دارد آه... ای دوست بیا جام دلواپسی ام را از عشق از تمنایی نو پر کن اندازه ی آن روز که افسانه ی این شهر شدیم هم قدم باش مرا در سفر قصه ی عشق هم قدم در سفر کوچه ی عمر تا بسازیم با هم آتشی گرم و بلند آتشی گرم و...

چند وقتی است که در معرکه دل ،ماتم چند وقتی ست که در رنگ چمن مبهوتم چند روزی ست که در غربت گل می مانم من چرا با شب مهتاب نمی خوانم شعر من چرا در خم دیوار نمی مانم دیر من چرا با نفس باد نمی گویم راز در زمین در آسمان در باد وباران جز غریبی و غم عشق نمیبینم عیب هیچ یک از گفته هایم را نمی...

بهترین واژه به نام عاشق بر سر باد صبا نازکنان می آمد و تو با خنده دلچسب بهاری به صدف می گفتی من به بازی کبوترها خنده را هدیه روزانه باران کردم و صدف دل می داد تا که باران به رهش چنگ زند و من از صبح بلورین دلش دسته دسته نور می چیدم و تو از دور نگاهی کردی که چنان قلب من افتاد و شکست که...

بهار است و هوا پر شده از دوستت دارم هایی که به بادها سپردم کاش پنجره ات باز باشد...

من پری کوچکی غمگینی را می شناسم که در اقیانوسی مسکن دارد و دلش را در یک نی لبک چوبین می نوازد آرام،آرام پری کوچک غمگینی که شب از یک بوسه می میرد و سحرگاه از یک بوسه به دنیا خواهد آمد... (فروغ)