نتایح جستجو

سعدي سعدي یک امروزست ما را نقد ایام مرا کی صبر فردای تو باشد

هر که خصم اندر او کمند انداخت به مراد ویش بباید ساخت

شبست و شاهد و شمع و شراب و شیرینی غنیمتست چنین شب که دوستان بینی

به عمری از رخ خوب تو برده​ام نظری کنون غرامت آن یک نظر چه می​خواهی

ای که به حسن قامتت سرو ندیده​ام سهی گر همه دشمنی کنی از همه دوستان بهی جور بکن که حاکمان جور کنند بر رهی شیر که پایبند شد تن بدهد به روبهی از نظرت کجا رود ور برود تو همرهی رفت و رها نمی​کنی آمد و ره نمی​دهی شاید اگر نظر کنی ای که ز دردم آگهی ور نکنی اثر کند دود دل سحرگهی سعدی و عمر و زید...

سعدی سعدی ندانم از من خسته جگر چه می​خواهی دلم به غمزه ربودی دگر چه می​خواهی

سعدی سعدی دانم که باز بر سر کویش گذر کنی گر بشنود حدیث منش در نهان بگوی

تا بود بار غمت بر دل بی​هوش مرا سوز عشقت ننشاند ز جگر جوش مرا نگذرد یاد گل و سنبلم اندر خاطر تا به خاطر بود آن زلف و بناگوش مرا شربتی تلختر از زهر فراقت باید تا کند لذت وصل تو فراموش مرا هر شبم با غم هجران تو سر بر بالین روزی ار با تو نشد دست در آغوش مرا بی دهان تو اگر صد قدح نوش دهند به...

متناسبند و موزون حرکات دلفریبت متوجه است با ما سخنان بی حسیبت چو نمی​توان صبوری ستمت کشم ضروری مگر آدمی نباشد که برنجد از عتیبت اگرم تو خصم باشی نروم ز پیش تیرت و گرم تو سیل باشی نگریزم از نشیبت به قیاس درنگنجی و به وصف درنیایی متحیرم در اوصاف جمال و روی و زیبت اگرم برآورد بخت به تخت...

یک لحظه بود این یا شبی کز عمر ما تاراج شد ما همچنان لب بر لبی نابرگرفته کام را

دوست نباشد به حقیقت که او دوست فراموش کند در بلا

دلم به عشق گرفتار و جان به مهر گرو درآمد از درم آن دلفریب جان آرام

تو آن نه​ای که دل از صحبت تو برگیرند و گر ملول شوی صاحبی دگر گیرند

سعدی سعدی تو با این لطف طبع و دلربایی چنین سنگین دل و سرکش چرایی

سعدی سعدی من ندانستم از اول که تو بی مهر و وفایی عهد نابستن از آن به که ببندی و نپایی

سعدی سعدی دریچه​ای ز بهشتش به روی بگشایی که بامداد پگاهش تو روی بنمایی

دلبرا پیش وجودت همه خوبان عدمند سروران بر در سودای تو خاک قدمند در من این عیب قدیمست و به در می​نرود که مرا بی می و معشوق به سر می​نرود

[quote=gh_engineer;956906]یار با ما بی​وفایی می​کند بی​گناه از من جدایی می​کند دلبرا پیش وجودت همه خوبان عدمند سروران بر در سودای تو خاک قدمند

یار با ما بی​وفایی می​کند بی​گناه از من جدایی می​کند

سعدی سعدی تا مگس را جان شیرین در تنست گرد آن گردد که حلوا می​کند