جان جهان! دوش کجا بوده ای؟
نی غلط اندر دل ما بوده ای
دوش ز هجر تو جفا دیده ام
ای که تو سلطان وفا بوده ای
آه که من دوش چه سان بوده ام
آه که تو دوش که را بوده ای
رشک برم کاش قبا بودمی
چون که در آغوش قبا بوده ای
زهره ندارم که بگویم تو را
بی من بیچاره کجا بوده ای
یار سبک روح! به وقت گریز
تیز تر از باد صبا بوده ای
بی تو مرا رنج و بلا بند کرد
باش که تو بند بلا بوده ای
آینه رنگ تو عکس کسی است
تو ز همه رنگ جدا بوده ای
رنگ رخ خوب تو آخر گواست
در حرم لطف خدا بوده ای
مولانا
نی غلط اندر دل ما بوده ای
دوش ز هجر تو جفا دیده ام
ای که تو سلطان وفا بوده ای
آه که من دوش چه سان بوده ام
آه که تو دوش که را بوده ای
رشک برم کاش قبا بودمی
چون که در آغوش قبا بوده ای
زهره ندارم که بگویم تو را
بی من بیچاره کجا بوده ای
یار سبک روح! به وقت گریز
تیز تر از باد صبا بوده ای
بی تو مرا رنج و بلا بند کرد
باش که تو بند بلا بوده ای
آینه رنگ تو عکس کسی است
تو ز همه رنگ جدا بوده ای
رنگ رخ خوب تو آخر گواست
در حرم لطف خدا بوده ای
مولانا
بذارم؟ 
