از وقتی که
شاخه های دل فریب آن درخت سیب
بالهای مرا گرفت
و
دیوارهای پرقفس عصیان
زمین گیرم کرد
شانه های نیمه جانم
رویانشین آسمان می شود
و
دلتنگ پریدن.
چقدر آرزوهایم
بوی خاک گرفته است...
شاخه های دل فریب آن درخت سیب
بالهای مرا گرفت
و
دیوارهای پرقفس عصیان
زمین گیرم کرد
شانه های نیمه جانم
رویانشین آسمان می شود
و
دلتنگ پریدن.
چقدر آرزوهایم
بوی خاک گرفته است...