جولي

گل عشق تو هستم شبنمم باش

دلم دریای زخمه مرهمم باش

ز درد بی کسی قلبم شکسته

به شهر بی کسی ها همرهم باش

بخونین جالبه:

شناخت مزاج های مختلف در طب سنتی

وقت اضافی برای خدا... !!!!

دختر و بهار

دختر كنار پنجره تنها نشست و گفت
اي دختر بهار حسد مي برم به تو
عطر و گل و ترانه و سر مستي ترا
با هر چه طالبي بخدا مي خرم ز تو
بر شاخ نوجوان درختي شكوفه اي
با ناز ميگشود دو چشمان بسته را
ميشست كاكلي به لب آب تقره فام
آن بالهاي نازك زيباي خسته را
خورشيد خنده كرد و ز امواج خنده اش
بر چهر روز روشني دلكشي دويد
موجي سبك خزيد و نسيمي به گوش او
رازي سرود و موج بنرمي از او رميد
خنديد باغبان كه سرانجام شد بهار
ديگر شكوفه كرده درختي كه كاشتم
دختر شنيد و گفت چه حاصل از اين بهار
اي بس بهارها كه بهاري نداشتم
خورشيد تشنه كام در آن سوي آسمان
گويي ميان مجمري از خون نشسته بود
مي رفت روز و خيره در انديشه اي غريب
دختر كنار پنجره محزون نشسته بود

در انتظار خوابم و صد افسوس خوابم به چشم باز نميآيد
اندوهگين و غمزده مي گويم شايد ز روي ناز نمي آيد
چون سايه گشته خواب و نمي افتد در دامهاي روشن چشمانم
مي خواند آن نهفته نامعلوم در ضربه هاي نبض پريشانم
مغروق اين جواني معصوم مغروق لحظه هاي فراموشي
مغروق اين سلام نوازشبار در بوسه و نگاه و همآغوشي
مي خواهمش در اين شب تنهايي با ديدگان گمشده در ديدار
با درد‚ درد ساكت زيبايي سرشار‚ از تمامي خود سرشار
مي خواهمش كه بفشردم بر خويش بر خويش بفشرد من شيدا را
بر هستيم به پيچد‚ پيچد سخت آن بازوان گرم و توانا را
در لا بلاي گردن و موهايم گردش كند نسيم نفسهايش
نوشد بنوشد كه بپيوندم با رود تلخ خويش به دريايش
وحشي و داغ و پر عطش و لرزان چون شعله هاي سركش بازيگر
در گيردم‚ به همهمه ي در گيرد خاكسترم بماند در بستر
در آسمان روشن چشمانش بينم ستاره هاي تمنا را
در بوسه هاي پر شررش جويم لذات آتشين هوسها را
مي خواهمش دريغا‚ مي خواهم مي خواهمش به تيره به تنهايي
مي خوانمش به گريه به بي تابي مي خوانمش به صبر‚ شكيبايي
لب تشنه ميدود نگهم هر دم در حفره هاي شب‚ شب بي پايان
او آن پرنده شايد مي گريد بر بام يك ستاره سرگردان

امشب از آسمان ديده تو روي شعرم ستاره ميبارد
در سكوت سپيد كاغذها پنجه هايم جرقه ميكارد
شعر ديوانه تب آلودم شرمگين از شيار خواهشها
پيكرش را دوباره مي سوزد عطش جاودان آتشها
آري آغاز دوست داشتن است گرچه پايان راه ناپيداست
من به پايان دگر نينديشم كه همين دوست داشتن زيباست
از سياهي چرا حذر كردن شب پر از قطره هاي الماس است
آنچه از شب به جاي مي ماند عطر سكر آور گل ياس است
آه بگذار گم شوم در تو كس نيابد ز من نشانه من
روح سوزان آه مرطوب من بوزد بر تن ترانه من
آه بگذار زين دريچه باز خفته در پرنيان رويا ها
با پر روشني سفر گيرم بگذرم از حصار دنياها
داني از زندگي چه ميخواهم من تو باشم ‚ تو ‚ پاي تا سر تو
زندگي گر هزار باره بود بار ديگر تو بار ديگر تو
آنچه در من نهفته درياييست كي توان نهفتنم باشد
با تو زين سهمگين طوفاني كاش ياراي گفتنم باشد
بس كه لبريزم از تو مي خواهم بدوم در ميان صحراها
سر بكوبم به سنگ كوهستان تن بكوبم به موج دريا ها
بس كه لبريزم از تو مي خواهم چون غباري ز خود فرو ريزم
زير پاي تو سر نهم آرام به سبك سايه تو آويزم
آري آغاز دوست داشتن است گرچه پايان راه نا پيداست...

عشق یعنی شب نیایش با خدا
تا طلوع صبح دلتنگی دعا
عشق یعنی آه دیگر پشت آه
سوز دل را پرکشاندن تا به ماه

عشق یعنی گریه های بی صدا
چشم خیس دختری دور از نگاه

عشق یعنی لحظه های انتظار
دل به فردا بستن و روز بهار

عشق یعنی بارش از دیده چو ابر بهر دیدار دوباره باز صبر

عشق یعنی بهترین حس نیاز
سوی تنها خالق هستی نماز

عشق یعنی این منه دیوانه وار
کرده ام خود را فدای عشق یار

گفتی که به احترام دل باران باش
باران شدم و به روی گل باریدم


گفتی که ببوس روی نیلوفر را
از عشق تو گونه های او بوسیدم


گفتی که ستاره شو ، دلی روشن کن
من هم چو گل ستاره ها تابیدم


گفتی که برای باغ دل پیچک باش
بر یاسمن نگاه تو پیچیدم


گفتی که برای لحظه ای دریا شو
دریا شدم و تو را به ساحل دیدم


گفتی که بیا و لحظه ای مجنون باش
مجنون شدم و ز دوریت نالیدم


گفتی که شکوفه کن به فصل پاییز
گل دادم و با ترنّمت روییدم


گفتی که بیا و از وفایت بگذر
از لهجه ی بی وفاییت رنجیدم


گفتم که بهانه ات برایم کافیست
معنای لطیف عشق را فهمیدم

جز دعا کار دگر نیست مرا
شب و روزت همه شاد
دلت از غم آزاد
همه ایام به کام
و تو پیوسته سرافراز و ز هر غصه برون
همچو گنجیشک به هر بام و درخت
بنشینی خندان
و سبکبال تر از برگ درخت
در هوا رقص کنان
مشق پرواز کنی سوی سپیدار بلند
و ز تو نغمه مستی آید ...
لحظه هایت چون قند
روزگارت لبخند
هفته هایت پر مهر
هر کجایی که قدم بگذاری
همه از کینه تهی
همه از قهر و عداوت خالی
همه جا، نام تو از مهر، به لبها جاری
و تو با یاد خداوند بزرگ
به سلامت ببری راه به پیش ...

وقتی که مثل شراب مست مستم میکنی
عاشق عشق می شم مِیْ پرستم می کنی

وقتی که به من می گی جون من بسته به جونت
من و آروم می کنه اون صدای مهربونت

نمیدونم که چرا دوباره دیوونه می شیخراب و ویرونه می شی
بُتی که داغون نمی شم ابری که گریون نمی شم

نمیدونم که چرا دوباره دیوونه می شی دوباره دیوونه می شم
دوباره دیوونه می شی دوباره دیوونه می شم

دل غمگین من و باز تو آروم می کنی
میشکنه تلسم غم آخه جادوم میکنی

وقتی که تو بد می شی باز میبینم دنیا رو سرم خرابه
میبینم که باز دارم دق میکنم همه چیم نقش برابه

اما تا می خوام برم گریه کنون سر به دیوارا بکوبم
باز به دادم میرسی به من می گی عشقمی تو خوب خوبم

باز میگم عزیز من پا رو قلبم نمی ذاره
مهربون با من و اشکم و در نمی یاره

بیا پرواز کنیم کنار هم
بیا پرواز کنیم تو بال هم
بیا باشیم مال هم

اگه همخونه میخوای من
اگه دیوونه میخوای من
بیا باشیم مال هم

کاشکی چشمات مال من بود
تو سرت خیال من بود
مثل من که آرزومی
آرزوت وصال من بود

کاشکی دستامون و زنجیر می بستیم ما به هم
همه جا داد میزدیم که عاشقیم عاشق هم
بیا باشیم مال هم

به مژگان سیه کردی هزاران رخنه در دینم
بیا کز چشم بیمارت هزاران درد برچینم

الا ای همنشین دل که یارانت برفت از یاد
مرا روزی مباد آندم که بی یاد تو بنشینم

جهان پیر است و بی بنیاد از این فرهاد کش فریاد
که کرد افسون و نیرنگش ملول از جان شیرینم

زتاب آتش دوری شدم غرق عرق چون گل
بیا ای باد شبگردی نسیمی زان عرق چینم

جهانِ فانی و باقی، فدایِ شاهد و ساقی
که سلطانی عالم را طُفیل عشق می بینم

اگر بر جان من غیری گزیند دوست، حاکم اوست
حرامم باد اگر من جان بجای دوست بگزینم

صباح الخیر زد بلبل کجایی ساقیا برخیز
که غوغا میکند در سر خیال خواب دوشینم

شب رحلت هم از بستر روم در قصر حورالعین
اگر در وقت جان دادن تو باشی شمع بالینم

حدیث آرزومندی که در این نامه ثبت افتاد
همانا بی غلط باشد که حافظ داد تلقینم

بی تکلم

تکرار گام تو را

پلک می زنم

نزدیک تر بیا

که از عشق به تو نزدیک تر

منم

دستت را به مـن بـده

نـتـرس بـا هـم خـواهـیـم پـریـد

حـضـور و حـیـات و حوصله ی مـن از تـو

درد و بـلا و بـی کسی های تـو از مـن

[IMG]

دلم

یک مزرعه میخواهد

یک تو

یک من

وگندم زاری طلایی رنگ

که هوایش ﺁکنده باعطرنفس های توباشد...

صدایت درگوشم زمزمه می شود

نگاهت درذهن مجسم ...

ولی من

تو را

می خواهم

نه خیالت را

تو که می آیی

پنجره ای باز می شود

پرده بی رنگ دلتنگی

کنار می رود

آرام میان جانم

خانه می کنی

سلام
ممنون شما خوبین؟

عشق، تصميم قشنگي ست، بيا عاشق شو ( نامزدي*دختر باران* )


زندگی باید کرد، گاه با یک گل سرخ،
گاه با یک دل تنگ،
گاه باید رویید، در پس یک باران،
گاه باید خندید، بر غمی بی پایان...

غم خانه عشق تو به رضوان ندهم ، یک خار تو را به صد گلستان ندهم

تو معدن عشق آرزوهای منی ، من کفر تو را به گنج ایمان ندهم

تو زخوبان خدا همدم و همراز منی
کوری چشم بدان دمخور و دمساز منی

چون تو را داده خدا، داده همه چیز مرا
شکر این نعمت هرگز نتوان کرد ادا

در شبان غم تنهایی خویش
عابد چشم سخنگوی توأم
من در این تاریکی
من در این نیمه شب جانفرسا
زائر ظلمت گیسوی توأم

تو گلی
تو گل یاسمنی
تو چنان شبنم پاک سحری
نه! از آن پاکتری
تو بهاری! نه! بهاران از توست
از تو می گیرد وام
هر بهار این همه زیبایی را

تصاویر فوق العاده زیبا از طبیعت
مدل موی مردانه جدید ۲۰۱۳