انقدر هم نگین سکوت ما فریاد ماست و ازین حرفا.. فریاد کار آدم سالم نیست.. سکوت هم به تنهایی گنگ و مبهمه.. حرف بزنید.. نذارین لحظات با هم بودن به سکوت بگذره.. تجربه ی تلخیه..
شعر خوب بخونین.. خیلی از شعر ها رو نخونین..خیلی هاشون حیف کاغذن.. اما لعنتی ها تاثیر خودشون رو میذارن.. تا در مورد یک شعر که میخونین نتونستین لااقل یک خط نقد بنویسید اون رو نفهمیدید.. و اگر اون یک خط رو نوشتید و فهمیدین که چرته، گول آب و رنگ اون شعر رو نخورید که مثل فیلم هندی فقط به درد احساساتی شدن میخوره و حرف مفتی بیش نیست.. به قول فروغ حیف کاغذن..
حالا این گل هم برای انیس که اشتباهش رو قبول کرد

