mani24

همیشه کنارتم
کافیه یک نگاه به اسمون کنی و اسممو صدا کنی
صدام کن
صداتو دوست دارم
نگاتو دوست دارم
همیشه کنارتم عزیزم

دلم گرفته

دلم امشب گرفته
خونه خاموشه
دلم امشب دیگه باغم نمیجوشه
خرابو خسته یاد تو ام امشب
بجز تو هرچی هست یادم فراموشه
تو وقتی نیستی دنیا رنگ غم داره
به چشمم زندگی یه چیزی کم داره
من از دست تو شکوه کی کنم هرگز
میدونم زندگی 100 پیچ
و خم داره
همیشه چشمم از گریه تره بی تو
دلم مثل گلای پرپره بیتو
غریب لحطه های غربت خویشم
نمیدونی چی بر من میگذر بیتو

تو قلبم ابرغم
اواز میخونه
منو با سوز اوازش میگریونه
میدونم تو قهر کردی از این اتیش
دیگه جز مشتی خاک
حصاری نمیمونه
هنوز از عشق تو چون چشمه مینوشم
هنوز اسم تو رو هر لحظه مینوشم

پیغامی بنامی یادی از من کن
منو بیدار ازین درویش گفتن کن
گل ابی تو ای محبوب مهتابی
بیا این خونه تاریکو روشن کن
همیشه چشمم از گریه تره بی تو
دلم مثل گلای پرپره بیتو
غریب لحطه های غربت خویشم
نمیدونی چی بر من میگذر بیتو
همیشه چشمم از گریه تره بی تو
دلم مثل گلای پرپره بیتو
غریب لحطه های غربت خویشم
نمیدونی چی بر من میگذر بیتو

اينجا دفتر خاطرات منست
خاطراتي كه سالها در سينه ام حبس كرده بودم
خاطرات هر لحظه و هر ثانيه ام
و چه سخت بود كه نقابي از تنهايي بر آن كشيدم و....

قلب من می گه که هستی ، اما چشمام می گه نیستی
خیلی سخته باورم شه ، که تو پیشم دیگه نیستی


بگو که هنوز چشاتو ، رو به عشق من نبستی
چشم من می گه تو رفتی ، اما قلبم می گه هستی


حالا که همش خیاله ، بذار دستاتو بگیرم
بذار تو فرض محالم ، با تو باشم تا بمیرم

بذار عاشقت بمونم... بذار عاشقت بمونم... بذار عاشقت بمونم....


حالا که همش تو رویاست ، نذار دلتنگت بمونم
مرگ بیداری برا من ، اینو خیلی خوب می دونم
بذار عاشقت بمونم... بذار عاشقت بمونم... بذار عاشقت بمونم....


مگه میشه تو نباشی ، تو مثه نفس می مونی
دستای گرمتو کاشکی ، تو به دستم برسونی
بی تو قلبم بی پناه ِ ، می میرم وقتی که نیستی
مگه میشه باورم شه ، که تو پیشم دیگه نیستی


حالا که همش خیاله ، بذار دستاتو بگیرم
بذار تو فرض محالم ، با تو باشم تا بمیرم
بذار عاشقت بمونم... بذار عاشقت بمونم... بذار عاشقت بمونم....


حالا که همش تو رویاست ، نذار دلتنگت بمونم
مرگ بیداری برا من ، اینو خیلی خوب می دونم

در شبانه های من پر از صدای توست

اگرچه دست من دور ز دست تو

زنگ صدای تو در گوش جاده های دل

صدا می زند مرا مدام

و لبخند می زند دلم از این صدا

همیشه صدا بزن مرا

همیشه بخوان مرا به نام

صدای تو

می پاشد بر دلم

رنگ زندگی

باید منو ببخشی
نگاه سرد چشمامو ببخشی
می دونم گاهی حرفام خیلی تلخه
بگو می تونی حرفامو ببخشی
باید گاهی توچشمام خیره شی تا
ببینی تا چه حد غمگین وخسته ام
نمی دونم دخیل دلخوشیمو
به چشمای کدوم آیینه بستم
یه دنیا خاطره تو کوله بارم
منو از زندگی مأیوس کرده
شبای بی چراغ زندگیمو
پر از تنهایی و کابوس کرده
تو نور روشن روزای بعدی
همون روزایی که آیینه وارن
همون روزای خوشرنگ دل انگیز
که تو آغوششون پروانه دارن
تو می تونی منو آشتی بدی با
شبای روشن ستاره بازی
تو می تونی کنار من بمونی
تو می تونی منو از نو بسازی
تو می تونی با یه لبخند شیرین
بدیهای منو آسون ببخشی
می تونی به کویر خشک قلبم

بی تو یک روز در این فاصله ها خواهم مرد

مثل یک بیت ته قافیه ها خواهم مرد

تو که رفتی همه ثانیه ها سایه شدند

سایه در سایه ی آن ثانیه ها خواهم مرد

شعله های بی تو ز بی رنگی دریا گفتند

موج در موج در این خاطره ها خواهم مرد

گم شدم در قدم دوری چشمان بهار

بی تو یک روز در این فاصله ها خواهم مرد

امشب بخوان ترانه برایم دلواپس سکوت تو بودم دلواپس کسی که نفهمید اینجا به انتظار نشستم در لحظه های ساکت و دلگیر تنها غریب و خسته شکستم چیزی بگو که این دل تنگم امشب نشسته چشم به راهت با من کنار پنجره

به خدا دست خودم نیست اگرمی رنجم
یا اگر شادی زیبای تو را
به غم غربت چشمان خودم می بندم...........!
چه قدر با همه عاشقیم محزونم !
وبه یاد همه خاطره های گل سرخ
مثل یک شبنم افتاده به غم مغمومم.!
بی دلیل ازقفس کهنه شب می ترسم
بی دلیل از همه تیرگی تلخ غروب
و چراغی که تورا از شب متروک دلم دور کند
...........می ترسم!

شبی از پشت یک تنهایی غمناک و بارانی

تو را با لهجه گلهای نبلوفر صدا کردم

تمام شب برای با طراوت بودن باغ قشنگ ارزوهایت دعا کردم

پس از یک جستجوی نقره ای در کوچه های ابی احساس

تو را از بین گلهایی که در تنهاییم رویید با حسرت جدا کردم

و تو در پاسخ ابی ترین موج تمنای دلم گفتی

دلم سرگردان و حیران چشمانیست رویایی

و من تنها برای دیدن ان چشمان

تو را در دشتی از تنهایی و حسرت رها کردم

همین بود اخرین حرفت

و من بعد از عبور تلخ و غمگینت حریم چشم هایم را

به روی اشکی از جنس غروب ساکت و نارنجی خورشید وا کردم

نمیدانم چرا رفتی؟ نمیدانم چرا؟ شاید خطا کردم

و تو بی انکه فکر غربت چشمان من باشی

نمیدانم کجا ؟ تا کی ؟برای چه

ولی رفتی.....

و بعد رفتنت باران چه معصومانه میبارید

تو باش ، نه به این خاطر که در این دنیای بزرگ تنها نباشم

تو باش ، تا در دنیای بزرگ تنهاییم ، تنها ترین باشی . . .

در این تنهایی دلگیر و مبهم من از تو می نویسم عاشقانه

دلم از تو شده لبریز احساس تو این حال و هوای بی ترانه

نمی دونم کدوم حس غریبی منو با دستای تو اشنا کرد

یکی انگار تو این بهت غریبی دل دیوونه من رو صدا کرد

صدام دل مرده ای بود سرد و ساکت نفس های تو شد طنین اواز

تو تنهایی غزل گم کرده بودم بازم شد شعر من با عشقت اغاز

توکوله باری از عشق و ترانه من از خواب ترانه بی صداتر

رسیدی از ته دنیایی روشن منو بردی به خود تا مرز باور

نمی دونم اگر با من نبودی کدوم دست نوازش مرهمم بود

عزیزم توی این نامردمی ها همیشه دستای تو محرمم بود

بذار باهم باشیم تا فصل اخر منو تنها نذار با بی کسی ها

بمون با من تو این دنیای مسموم دارم می میرم از دلواپسی ها



از اسمان و دریا گذشتم تا رسیدم به سپیده

انگار از همون روزاست.. حال و هوام رنگه توئه...

کوچه دلتنگه توئه...


دلم گرفته.....

دوباره هوای تورو دارم......

چشمای خیسم.........

واسه ی دیدنت بی قراره.......

این راهه دورم.. خبر از دل من که نداره....

آروم ندارم...

یه نشونه میخوام واسه قلبم.....

جز این نشونه... واسه چیزی دخیل نمیبندم...

این دل تنهام... دوباه هوای تورو داره....


هوای شهر تو و بوی گلا...

پیچیده توی اتاقم مثل خواب...

داره بدجوری غریبی میکنه...

آخه جز تو دردمو کی میدونه...