قــصــد جـفـاهـا نـکـنـی ور بـکـنـی بـا دل مـن
وا دل مــن وا دل مــن وا دل مـن وا دل مـن
قـصـد کـنـی بـر تـن مـن شـاد شـود دشمن من
وانگه از این خسته شود یا دل تو یا دل من
والـه و مـجـنـون دل مـن خانه پرخون دل من
بـهـر تـمـاشـا چـه شـود رنـجـه شـوی تا دل من
خـورده شـکـرهـا دل من بسته کمرها دل من
وقـت سـحـرها دل من رفته به هر جا دل من
مـرده و زنـده دل مـن گـریـه و خـنده دل من
خـواجـه و بنده دل من از تو چو دریا دل من
ای شـده اسـتـاد امـین جز که در آتش منشین
گر چه چنین است و چنین هیچ میاسا دل من
سـوی صـلـاح دل و دیـن آمـده جـبـریل امین
در طـلـب نـعـمـت جـان بـهـر تـقـاضـا دل مـن
.
.
.
حضرت مولانا