مي دوني من فكر مي كنم فاصله ي بين خوب و بد بودن انقدر كمه كه با يه لرزش كوچولو به كلي موضع آدم عوض مي شه..
اين روزها فكر مي كنم دارم فيلسوف مي شم..
گاهي فكر مي كنم فاصله ي بين راست گفتن و دروغ گفتن يه راه سخت و پر پيچ و خمه...
بايد گاهي دروغ گفت بايد گاهي تظاهر كرد تا رابطه ها فاصله نشوند..
بايد گاهي كه با همه ي وجود از كسي دلگيري با مهر به او لبخند بزني و بگويي "آه! تو چقدر خوبي"
من از اين ها متنفرم..
راستي فكر مي كني من دارم فيلسوف مي شوم يا ديوانه؟؟
فقط مي دانم اين روزها مثل تمام سالهاي زندگي ام شلوغ نمي كنم، سربه سر ديگران نمي گذارم.. و تمام كساني كه مي شناسمشان مي پرسند تو را اين روزها چه شده؟؟..
ولي من فقط شانه بالا مي اندازم. زيرا خود نيز نمي دانم...