تاپیک: نظرات دانشجوهای جدید و ترم آخری (طنز)
-
مرسی پریسا جونم از آشناییت خوشبختم
اسمم ماریه هستش
و 15 سالمه
ﻫﺮ ﺭﻭﺯ
ﺷﯿﻄﺎﻥ ﻟﻌﻨﺘﯽ
ﺧﻂ ﻫﺎﯼ ﺫﻫﻦ ﻣﺮﺍ
ﺍﺷﻐﺎﻝ ﻣﯽ ﻛﻨﺪ
ﻫﯽ ﺑﺎ ﺷﻤﺎﺭﻩ ﻫﺎﯼ ﻏﻠﻂ ، ﺯﻧﮓ ﻣﯽ ﺯﻧﺪ،
ﺁﻥ ﻭﻗﺖ ﻣﻦ ﺍﺷﺘﺒﺎﻩ ﻣﯽ ﻛﻨﻢ ﻭ ﺍﻭ
ﺑﺎ ﺍﺷﺘﺒﺎﻩ ﻫﺎﯼ ﺩﻟﻢ ﺣﺎﻝ ﻣﯽ ﻛﻨﺪ.
ﺩﯾﺮﻭﺯ ﯾﻚ ﻓﺮﺷﺘﻪ ﺑﻪ ﻣﻦ ﻣﯽ ﮔﻔﺖ:
ﺗﻮ ﮔﻮﺷﯽ ﺩﻝ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺪ ﮔﺬﺍﺷﺘﯽ
ﺁﻥ ﻭﻗﺖ ﻫﺎ ﻛﻪ ﺧﺪﺍ ﺑﻪ ﺗﻮ ﻣﯽ ﺯﺩ ﺯﻧﮓ
ﺁﺧﺮ ﭼﺮﺍ ﺟﻮﺍﺏ ﻧﺪﺍﺩﯼ
ﭼﺮﺍ ﺑﺮ ﻧﺪﺍﺷﺘﯽ؟!
ﯾﺎﺩﺵ ﺑﻪ ﺧﯿﺮ
ﺁﻥ ﺭﻭﺯﻫﺎ
ﻣﻜﺎﻟﻤﻪ ﺑﺎ ﺧﻮﺭﺷﯿﺪ
ﺩﻓﺘﺮﭼﻪ ﻫﺎﯼ ﺫﻫﻦ ﻛﻮﭼﻚ ﻣﻦ ﺭﺍ
ﺳﺮﺷﺎﺭ ﺧﺎﻃﺮﻩ ﻣﯽ ﻛﺮﺩ
ﺍﻣﺮﻭﺯ ﭘﺎﺭﻩ ﺍﺳﺖ
ﺁﻥ ﺳﯿﻢ ﻫﺎ
ﻛﻪ ﺩﻟﻢ ﺭﺍ
ﺗﺎ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﻣﺨﺎﺑﺮﻩ ﻣﯽ ﻛﺮﺩ.
×××
ﺑﺎ ﻣﻦ ﺗﻤﺎﺱ ﺑﮕﯿﺮ ، ﺧﺪﺍﯾﺎ
ﺣﺘﯽ ﻫﺰﺍﺭ ﺑﺎﺭ
ﻭﻗﺘﯽ ﻛﻪ ﻧﯿﺴﺘﻢ
ﻟﻄﻔﺎ ﭘﯿﺎﻡ ﺧﻮﺩﺕ ﺭﺍ
ﺭﻭﯼ ﭘﯿﺎﻡ ﮔﯿﺮ ﺩﻟﻢ ﺑﮕﺬﺍﺭ
ﺍﺧﻢ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ
ﺗﺎ ﺑﺒﯿﻨﯽ ﺟﺪﯼ ﺷﺪﻡ.
ﭼﺮﺍ ﺍﯾﻨﮕﻮﻧﻪ ﺳﺮﺍﻏﻢ ﻣﯽ ﺁﯾﯽ؟
ﻣﻦ ﺑﻪ ﺗﻤﻨﺎﯼ ﮔﺮﯾﻪ ﺍﺕ ﻧﯿﺴﺖ،
ﮐﻪ ﺗﺎ ﺳﺎﻝ ﻫﺎ،
ﺗﺎ ﻗﺮﻥ ﻫﺎ،
ﺗﺎ ﭘﺎﯾﺎﻥ ﺗﻠﺨﯽ،
ﺯﯾﺮ ﺍﯾﻦ ﺧﺎﮎ ﺳﺮﺩ،
ﻗﺼﺪ ﺧﻔﺘﻦ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻡ.
ﻣﻌﺮﻓﺘﯽ ﻣﺎﻧﺪﻩ ﺍﮔﺮ
ﯾﺎ ﺳﺮ ﺳﻮﺯﻥ ﻗﻠﻘﻠﮑﯽ ﺍﺯ ﺑﻬﺎﺭ ﮔﺬﺷﺘﻪ،
ﺑﺮﺍﯼ ﻣﻦ،
ﻟﺒﺨﻨﺪ ﺑﺰﻥ ،ﻟﺒﺨﻨﺪ !!
خواهش می کنم
آخه منو... واسه شعر زیاد به خاطره این پرسیدم خیالم راحت شد
شعر جدید یاس در مورد امتحانات:
از چی بگم برات ؟
انتظار داری چه چیزی از جیب من در آد ؟
جز یه کاغذ سفید پاره ؟
خب آره رفیق تقلب توشه ولی باخودکار سفید ! ...
تو هم مثل منی کم درد نداری ،
درد اصلیت اینه که علاقه ای به درسم نداری .
من کسی نیستم با این امتحانا دردم بگیره ولی این نمره ها رو کی میخواد گردن بگیره
میگم که انقده شعر می نویسم براتون یوقت فشم ندیدا من و آخه ول کنن همیجور شعر می نویسم گفتم یه وقت ناراحت نشدیدا
سلامی دوباره خوب هستید . یه سوالی دارم از حضورتون می تونم بپرسم.
ﺍﺯ ﻋﺸﻖ ﻣﮑﻦ ﺷﮑﻮﻩ ﮐﻪ ﺟﺎﯼ ﮔﻠﻪ ﺍﯼ ﻧﯿﺴﺖ
ﺑﮕﺬﺍﺭ ﺑﺴﻮﺯﺩ ﺩﻝ ﻣﻦ ﻣﺴﺌﻠﻪ ﺍﯼ ﻧﯿﺴﺖ
ﻣﻦ ﺳﻮﺧﺘﻪ ﺍﻡ ﺩﺭ ﺗﺐ ، ﺁﻧﻘﺪﺭ ﮐﻪ ﺍﻣﺮﻭﺯ
ﺑﯿﻦ ﻣﻦ ﻭ ﺧﻮﺭﺷﯿﺪ ﺩﮔﺮ ﻓﺎﺻﻠﻪ ﺍﯼ ﻧﯿﺴﺖ
ﻏﻤﺪﯾﺪﻩ ﺗﺮﯾﻦ ﻋﺎﺑﺮ ﺍﯾﻦ ﺧﺎﮎ ﻣﻨﻢ ﻣﻦ
ﺟﺰ ﺑﺎﺭﺵ ﺧﻮﻥ ﭼﺸﻢ ﻣﺮﺍ ﻣﺸﻐﻠﻪ ﺍﯼ ﻧﯿﺴﺖ
ﺩﺭ ﺧﺎﻧﻪ ﺍﻡ ﺁﻭﺍﺯ ﺳﮑﻮﺕ ﺍﺳﺖ ، ﺧﺪﺍﯾﺎ
ﻣﺎﻧﻨﺪ ﮐﻮﯾﺮﯼ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺁﻥ ﻗﺎﻓﻠﻪ ﺍﯼ ﻧﯿﺴﺖ
ﻣﯽ ﺧﻮﺍﺳﺘﻢ ﺍﺯ ﺩﺭﺩ ﺑﮕﻮﯾﯿﻢ ﻭﻟﯽ ﺍﻓﺴﻮﺱ
ﺩﺭ ﺩﺳﺘﺮﺱ ﻫﯿﭽﮑﺴﯽ ﺣﻮﺻﻠﻪ ﺍﯼ ﻧﯿﺴﺖ
ﺷﺮﻣﻨﺪﻩ ﺍﻡ ﺍﺯ ﺭﻭﯼ ﺷﻤﺎ ﺑﺪ ﻏﺰﻟﯽ ﺷﺪ
ﻫﺮﭼﻨﺪ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﺫﻫﻦ ﭘﺮﯾﺸﺎﻥ ﮔﻠﻪ ﺍﯼ ﻧﯿﺴﺖ
ﺧﺎﻟﯽ ﺗﺮ ﺍﺯ ﺳﮑﻮﺗﻢ ، ﺍﺯ ﻧﺎ ﺳﺮﻭﺩﻩ ﺳﺮﺷﺎﺭ
ﺣﺎﻻ ﭼﻪ ﻣﺎﻧﺪﻩ ﺍﺯ ﻣﻦ ؟... ﯾﮏ ﻣﺸﺖ ﺷﻌﺮ ﺑﯿﻤﺎﺭ
ﺍﻧﺒﻮﻫﯽ ﺍﺯ ﺗﺮﺍﻧﻪ ، ﺑﺎ ﯾﺎﺩ ﺻﺒﺢ ﺭﻭﺷﻦ
ﺍﻣﺎ... ﺍﻣﯿﺪ ﺑﺎﻃﻞ... ﺷﺐ ﺩﺍﺋﻤﯽ ﺳﺖ ﺍﻧﮕﺎﺭ
ﺑﺎ ﺗﺎﺭ ﻭ ﭘﻮﺩ ﺍﯾﻦ ﺷﺐ ﺑﺎﯾﺪ ﻏﺰﻝ ﺑﺒﺎﻓﻢ
ﻭﻗﺘﯽ ﮐﻪ ﺷﮑﻞ ﺧﻮﺭﺷﯿﺪ ، ﻧﻘﺸﯽ ﺳﺖ ﺭﻭﯼ ﺩﯾﻮﺍﺭ
ﺩﯾﮕﺮ ﻣﺠﺎﻝ ﮔﺮﯾﻪ ﺍﺯ ﺩﺭﺩ ﻋﺎﺷﻘﯽ ﻧﯿﺴﺖ
ﺑﺎﺭ ﺗﺮﺍﻧﻪ ﻫﺎ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺩﻭﺵ ﻋﺸﻖ ﺑﺮﺩﺍﺭ
ﺑﻮﯼ ﻟﺠﻦ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺍﻧﺒﻮﻩ ﺧﺎﻃﺮﺍﺗﻢ
ﺩﯾﺮﻭﺯ: ﺭﻧﮓ ﻭﺣﺸﺖ ، ﻓﺮﺩﺍ: ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﺗﮑﺮﺍﺭ
ﻭﻗﺘﯽ ﺑﻪ ﺟﺮﻡ ﭘﺮﻭﺍﺯ ﺑﺎﯾﺪ ﻗﻔﺲ ﻧﺸﯿﻦ ﺷﺪ
ﭘﺮﻭﺍﺯ ﺭﺍ ﭘﺮﻧﺪﻩ ! ﺩﯾﮕﺮ ﺑﻪ ﺫﻫﻦ ﻣﺴﭙﺎﺭ
ﺷﺎﯾﺪ ﺍﺯ ﺍﺑﺘﺪﺍ ﻫﻢ ﺗﻘﺪﯾﺮ ﻣﻦ ﺳﻔﺮ ﺑﻮﺩ
ﮐﻮﭼﯽ ﺑﺪﻭﻥ ﻣﻘﺼﺪ ﺍﺯ ﺳﺮﺯﻣﯿﻦ ﭘﻨﺪﺍﺭ
ﺍﺯ ﭘﻮﭺ ﭘﻮﭺ ﺭﻭﯾﺎ ، ﺗﺎ ﭘﯿﭻ ﭘﯿﭻ ﮐﺎﺑﻮﺱ
ﺍﺯ ﺷﻮﻕ ﺯﻧﺪﻩ ﺑﻮﺩﻥ... ﺗﺎ ﺧﻨﺪﻩ ﺍﯼ ﺳﺮِ ﺩﺍﺭ
الهی
-
بارگذاری...
-
بارگذاری...
-
بارگذاری...
