پروردگارا مرا وسیله ی صلح خود قرار ده.
بگذار هر آن جا که نفرت است ,دانه ی عشق بکارم.
آن جا که ظلم است,بخشش.
آن جا که ناامیدی ست,امید.
آن جا که شک و تردید است,ایمان.
آن جا که تاریکی ست,نور.
و آن جا که غم است,شادی.
ای استاد الهی...
بگذار که بیش از آنچه در پی دلداری شدن باشم,دیگران را تسلی دهم.
بیش از آنچه در پی درک شدن باشم,دیگران را درک کنم.
بیش از آنچه در پی دوست داشته شدن باشم,به دیگران عشق بورزم.
چرا که با بخشایش و سخاوت است که دریافت می کنیم.
با عفو کردن است که مورد بخشش قرار میگیریم.
و با مردن است که در زندگی ابدی "متولد میشویم".
*دعای فرانسیس اسیسی قدیس*