-
ﻣﻦ : ﺩﻫﮑﺪﻩ ﻫﺎ ﻧﺒﺾ ﺣﻘﺎﯾﻖ ﻫﺴﺘﻨﺪ
ﺍﻭ : ﻣﺮﺩﻡ ﺩﻩ ﺑﺎ ﺗﻮ ﻣﻮﺍﻓﻖ ﻫﺴﺘﻨﺪ
ﻧﺎﮔﺎﻩ ﺻﺪﺍﯼ ﺧﯿﺲ ﺭﻋﺪﯼ ﭘﯿﭽﯿﺪ :
ﺑﺎﺭﺍﻥ ﮐﻪ ﺑﯿﺎﯾﺪ ﻫﻤﻪ ﻋﺎﺷﻖ ﻫﺴﺘﻨﺪ
ﺗﺎ ﮔﺮﯾﻪ ﻃﻠﺴﻢ ِ ﺩﺭﺩ ﺭﺍ ﻣﯽ ﺷﮑﻨﺪ
ﺩﻝ ، ﺣﺮﻣﺖ ِ ﺁﻩ ِ ﺳﺮﺩ ﺭﺍ ﻣﯽ ﺷﮑﻨﺪ
ﺩﺭﯾﺎﯼ ﻫﺰﺍﺭ ﻣﻮﺝ ِ ﻃﻮﻓﺎﻥ ﺧﯿﺰ ﺍﺳﺖ
ﺍﺷﮑﯽ ﮐﻪ ﻏﺮﻭﺭ ِ ﻣﺮﺩ ﺭﺍ ﻣﯽ ﺷﮑﻨﺪ
ﺗﺎ ﻋﺸﻖ ﺗﺮﺍﻧﻪ ﺧﻮﺍﻥ ﭼﺸﻤﺎﻥ ِ ﻏﻢ ﺍﺳﺖ
ﺭﺍﻩ ِ ﻣﻦ ﻭ ﺗﻮ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﭘﺮ ﭘﯿﭻ ﻭ ﺧﻢ ﺍﺳﺖ
ﺍﯼ ﺣﺴﺮﺕ ِ ﺭﻭﺯﻫﺎﯼ ﺑﯽ ﺑﺮﮔﺸﺘﻢ
ﺻﺪ ﺑﺎﺭ ﮐﻪ ﻋﺎﺷﻘﺖ ﺷﻮﻡ ﺑﺎﺯ ﮐﻢ ﺍﺳﺖ
ﺍﻣﺸﺐ ﺩﻟﻢ ﺍﺯ ﺁﻣﺪﻧﺖ ﺳﺮﺷﺎﺭ ﺍﺳﺖ
ﻓﺎﻧﻮﺱ ﺑﻪ ﺩﺳﺖِ ﮐﻮﭼﻪ ﯼ ﺩﯾﺪﺍﺭ ﺍﺳﺖ
ﺁﻥ ﮔﻮﻧﻪ ُﺗﺮﺍ ﺩﺭ ﺍﻧﺘﻈﺎﺭﻡ ﮐﻪ ﺍﮔﺮ
ﺍﯾﻦ ﭼﺸﻢ ﺑﺨﻮﺍﺑﺪ ﺁﻥ ﯾﮑﯽ ﺑﯿﺪﺍﺭ ﺍﺳﺖdeman girle fonik ziratso fuko ma
با عشق طلسم عشق را میشکنیم
شب-این قفس سترگ -را میشکنیم
هر چند تبر به دوشمان نیست ولی
یک روز بت بزرگ را میشکنیم
ﺩﯾﻦ ﺭﺍﻫﮕﺸﺎ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺗﻮ ﮔﻤﮕﺸﺘﮥ ﺩﯾﻨﯽ
ﺗﺮﺩﯾﺪ ﮐﻦ ﺍﯼ ﺯﺍﻫﺪ ﺍﮔﺮ ﺍﻫﻞ ﯾﻘﯿﻨﯽ
….
ﺁﻫﻮ ﻧﮕﺮﺍﻥ ﺍﺳﺖ، ﺑﺰﻥ ﺗﯿﺮ ﺧﻄﺎ ﺭﺍ
ﺻﯿﺎﺩ ﺩﻝ ﺍﺯ ﮐﻒ ﺷﺪﻩ! ﺗﺎ ﮐﯽ ﺑﻪ ﮐﻤﯿﻨﯽ؟
….
ﺍﯾﻦ ﻗﺪﺭ ﻣﯿﺎﻧﺪﯾﺶ ﺑﻪ ﺩﺭﯾﺎ ﺷﺪﻥ ﺍﯼ ﺭﻭﺩ
ﻫﺮ ﺟﺎ ﺑﺮﻭﯼ ﺑﺎﺯ ﮔﺮﻓﺘﺎﺭ ﺯﻣﯿﻨﯽ
….
ﻣﻬﺘﺎﺏ ﺑﻪ ﺧﻮﺭﺷﯿﺪ ﻧﻈﺮ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺩﺭﺧﺸﯿﺪ
ﻫﺮ ﻭﻗﺖ ﺷﺪﯼ ﺁﯾﻨﻪ، ﮐﺎﻓﯽﺳﺖ ﺑﺒﯿﻨﯽ
….
ﺍﯼ ﻋﻘﻞ ﺑﭙﺮﻫﯿﺰ ﻭ ﻣﮕﻮ ﻋﺸﻖ ﭼﻨﺎﻥ ﺍﺳﺖ
ﺍﯼ ﻋﺸﻖ ﮐﺠﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺑﺒﯿﻨﻨﺪ ﭼﻨﯿﻨﯽ
….
ﻫﻢ ﻫﯿﺰﻡ ﺳﻨﮕﯿﻦ ﺳﺮﯼ ﺩﻭﺯﺧﯿﺎﻧﯽ
ﻫﻢ ﺑﺎﻍ ﺳﺒﮏﺳﺎﯾﮥ ﻓﺮﺩﻭﺱ ﺑﺮﯾﻨﯽ
….
ﺍﯼ ﻋﺸﻖ! ﭼﻪ ﺩﺭ ﺷﺮﺡ ﺗﻮ ﺟﺰ «ﻋﺸﻖ» ﺑﮕﻮﯾﯿﻢ
ﺩﺭ ﺳﺎﺩﻩﺗﺮﯾﻦ ﺷﮑﻠﯽ ﻭ ﭘﯿﭽﯿﺪﻩﺗﺮﯾﻨﯽ
این طفلای معصوم برا چی اینجوری به دریوزگی افتادن؟
اللهم الرزقنا جوانک الرشید,الغنی والصاحب المدرک المهندسی الطیاره فی الدانشکده آزاد الغیر السلامیه من واحد القزوین(اووووووف)
والمسکن فی الطریقه الچالوس!!!
راکب بوگاتی.مطیع الوامر.لاخواهر ولا مادر ان کنتم یونفقون
متخصص الطبخ و النظافت المنزل وماهر باالتعویض التنبان الطفل الصغیر
الخلاص:الزن ذلیل
ﺑﻪ ﺩﺭﯾﺎ ﻣﯽ ﺯﻧﻢ ! ﺷﺎﯾﺪ ﺑﻪ ﺳﻮﯼ ﺳﺎﺣﻠﯽ ﺩﯾﮕﺮ
ﻣﮕﺮ ﺁﺳﺎﻥ ﻧﻤﺎﯾﺪ ﻣﺸﮑﻠﻢ ﺭﺍ ﻣﺸﮑﻠﯽ ﺩﯾﮕﺮ
ﻣﻦ ﺍﺯ ﺭﻭﺯﯼ ﮐﻪ ﺩﻝ ﺑﺴﺘﻢ ﺑﻪ ﭼﺸﻤﺎﻥ ﺗﻮ ﻣﯽ ﺩﯾﺪﻡ
ﮐﻪ ﭼﺸﻤﺎﻥ ﺗﻮ ﻣﯽ ﺍﻓﺘﻨﺪ ﺩﻧﺒﺎﻝ ﺩﻟﯽ ﺩﯾﮕﺮ
ﺑﻪ ﻫﺮ ﮐﺲ ﺩﻝ ﺑﺒﻨﺪﻡ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﺧﻮﺩ ﻧﯿﺰ ﻣﯽ ﺩﺍﻧﻢ
ﺑﻪ ﺟﺰ ﺍﻧﺪﻭﻩ ﺩﻝ ﮐﻨﺪﻥ ﻧﺪﺍﺭﺩ ﺣﺎﺻﻠﯽ ﺩﯾﮕﺮ
ﻣﻦ ﺍﺯ ﺁﻏﺎﺯ ﺩﺭ ﺧﺎﮐﻢ ﻧﻤﯽ ﺍﺯ ﻋﺸﻖ ﻣﯽ ﺑﯿﻨﻢ
ﻣﺮﺍ ﻣﯽ ﺳﺎﺧﺘﻨﺪ ﺍﯼ ﮐﺎﺵ ، ﺍﺯ ﺁﺏ ﻭ ﮔﻠﯽ ﺩﯾﮕﺮ
ﻃﻮﺍﻓﻢ ﻟﺤﻈﻪ ﺩﯾﺪﺍﺭ ﭼﺸﻤﺎﻥ ﺗﻮ ﺑﺎﻃﻞ ﺷﺪ
ﻣﻦ ﺍﻣﺎ ﻫﻤﭽﻨﺎﻥ ﺩﺭ ﻓﮑﺮ ﺩﻭﺭ ﺑﺎﻃﻠﯽ ﺩﯾﮕﺮ
ﺑﻪ ﺩﻧﺒﺎﻝ ﮐﺴﯽ ﺟﺎﻣﺎﻧﺪﻩ ﺍﺯ ﭘﺮﻭﺍﺯ ﻣﯽ ﮔﺮﺩﻡ
ﻣﮕﺮ ﺑﯿﺪﺍﺭ ﺳﺎﺯﺩ ﻏﺎﻓﻠﯽ ﺭﺍ ، ﻏﺎﻓﻠﯽ ﺩﯾﮕﺮ
ﻫﺮ ﺭﻭﺯ
ﺷﯿﻄﺎﻥ ﻟﻌﻨﺘﯽ
ﺧﻂ ﻫﺎﯼ ﺫﻫﻦ ﻣﺮﺍ
ﺍﺷﻐﺎﻝ ﻣﯽ ﻛﻨﺪ
ﻫﯽ ﺑﺎ ﺷﻤﺎﺭﻩ ﻫﺎﯼ ﻏﻠﻂ ، ﺯﻧﮓ ﻣﯽ ﺯﻧﺪ،
ﺁﻥ ﻭﻗﺖ ﻣﻦ ﺍﺷﺘﺒﺎﻩ ﻣﯽ ﻛﻨﻢ ﻭ ﺍﻭ
ﺑﺎ ﺍﺷﺘﺒﺎﻩ ﻫﺎﯼ ﺩﻟﻢ ﺣﺎﻝ ﻣﯽ ﻛﻨﺪ.
ﺩﯾﺮﻭﺯ ﯾﻚ ﻓﺮﺷﺘﻪ ﺑﻪ ﻣﻦ ﻣﯽ ﮔﻔﺖ:
ﺗﻮ ﮔﻮﺷﯽ ﺩﻝ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺪ ﮔﺬﺍﺷﺘﯽ
ﺁﻥ ﻭﻗﺖ ﻫﺎ ﻛﻪ ﺧﺪﺍ ﺑﻪ ﺗﻮ ﻣﯽ ﺯﺩ ﺯﻧﮓ
ﺁﺧﺮ ﭼﺮﺍ ﺟﻮﺍﺏ ﻧﺪﺍﺩﯼ
ﭼﺮﺍ ﺑﺮ ﻧﺪﺍﺷﺘﯽ؟!
ﯾﺎﺩﺵ ﺑﻪ ﺧﯿﺮ
ﺁﻥ ﺭﻭﺯﻫﺎ
ﻣﻜﺎﻟﻤﻪ ﺑﺎ ﺧﻮﺭﺷﯿﺪ
ﺩﻓﺘﺮﭼﻪ ﻫﺎﯼ ﺫﻫﻦ ﻛﻮﭼﻚ ﻣﻦ ﺭﺍ
ﺳﺮﺷﺎﺭ ﺧﺎﻃﺮﻩ ﻣﯽ ﻛﺮﺩ
ﺍﻣﺮﻭﺯ ﭘﺎﺭﻩ ﺍﺳﺖ
ﺁﻥ ﺳﯿﻢ ﻫﺎ
ﻛﻪ ﺩﻟﻢ ﺭﺍ
ﺗﺎ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﻣﺨﺎﺑﺮﻩ ﻣﯽ ﻛﺮﺩ.
×××
ﺑﺎ ﻣﻦ ﺗﻤﺎﺱ ﺑﮕﯿﺮ ، ﺧﺪﺍﯾﺎ
ﺣﺘﯽ ﻫﺰﺍﺭ ﺑﺎﺭ
ﻭﻗﺘﯽ ﻛﻪ ﻧﯿﺴﺘﻢ
ﻟﻄﻔﺎ ﭘﯿﺎﻡ ﺧﻮﺩﺕ ﺭﺍ
ﺭﻭﯼ ﭘﯿﺎﻡ ﮔﯿﺮ ﺩﻟﻢ ﺑﮕﺬﺍﺭ
ﺍﺧﻢ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ
ﺗﺎ ﺑﺒﯿﻨﯽ ﺟﺪﯼ ﺷﺪﻡ.
ﭼﺮﺍ ﺍﯾﻨﮕﻮﻧﻪ ﺳﺮﺍﻏﻢ ﻣﯽ ﺁﯾﯽ؟
ﻣﻦ ﺑﻪ ﺗﻤﻨﺎﯼ ﮔﺮﯾﻪ ﺍﺕ ﻧﯿﺴﺖ،
ﮐﻪ ﺗﺎ ﺳﺎﻝ ﻫﺎ،
ﺗﺎ ﻗﺮﻥ ﻫﺎ،
ﺗﺎ ﭘﺎﯾﺎﻥ ﺗﻠﺨﯽ،
ﺯﯾﺮ ﺍﯾﻦ ﺧﺎﮎ ﺳﺮﺩ،
ﻗﺼﺪ ﺧﻔﺘﻦ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻡ.
ﻣﻌﺮﻓﺘﯽ ﻣﺎﻧﺪﻩ ﺍﮔﺮ
ﯾﺎ ﺳﺮ ﺳﻮﺯﻥ ﻗﻠﻘﻠﮑﯽ ﺍﺯ ﺑﻬﺎﺭ ﮔﺬﺷﺘﻪ،
ﺑﺮﺍﯼ ﻣﻦ،
ﻟﺒﺨﻨﺪ ﺑﺰﻥ ،ﻟﺒﺨﻨﺪ !!
ﺧﺎﻟﯽ ﺗﺮ ﺍﺯ ﺳﮑﻮﺗﻢ ، ﺍﺯ ﻧﺎ ﺳﺮﻭﺩﻩ ﺳﺮﺷﺎﺭ
ﺣﺎﻻ ﭼﻪ ﻣﺎﻧﺪﻩ ﺍﺯ ﻣﻦ ؟... ﯾﮏ ﻣﺸﺖ ﺷﻌﺮ ﺑﯿﻤﺎﺭ
ﺍﻧﺒﻮﻫﯽ ﺍﺯ ﺗﺮﺍﻧﻪ ، ﺑﺎ ﯾﺎﺩ ﺻﺒﺢ ﺭﻭﺷﻦ
ﺍﻣﺎ... ﺍﻣﯿﺪ ﺑﺎﻃﻞ... ﺷﺐ ﺩﺍﺋﻤﯽ ﺳﺖ ﺍﻧﮕﺎﺭ
ﺑﺎ ﺗﺎﺭ ﻭ ﭘﻮﺩ ﺍﯾﻦ ﺷﺐ ﺑﺎﯾﺪ ﻏﺰﻝ ﺑﺒﺎﻓﻢ
ﻭﻗﺘﯽ ﮐﻪ ﺷﮑﻞ ﺧﻮﺭﺷﯿﺪ ، ﻧﻘﺸﯽ ﺳﺖ ﺭﻭﯼ ﺩﯾﻮﺍﺭ
ﺩﯾﮕﺮ ﻣﺠﺎﻝ ﮔﺮﯾﻪ ﺍﺯ ﺩﺭﺩ ﻋﺎﺷﻘﯽ ﻧﯿﺴﺖ
ﺑﺎﺭ ﺗﺮﺍﻧﻪ ﻫﺎ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺩﻭﺵ ﻋﺸﻖ ﺑﺮﺩﺍﺭ
ﺑﻮﯼ ﻟﺠﻦ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺍﻧﺒﻮﻩ ﺧﺎﻃﺮﺍﺗﻢ
ﺩﯾﺮﻭﺯ: ﺭﻧﮓ ﻭﺣﺸﺖ ، ﻓﺮﺩﺍ: ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﺗﮑﺮﺍﺭ
ﻭﻗﺘﯽ ﺑﻪ ﺟﺮﻡ ﭘﺮﻭﺍﺯ ﺑﺎﯾﺪ ﻗﻔﺲ ﻧﺸﯿﻦ ﺷﺪ
ﭘﺮﻭﺍﺯ ﺭﺍ ﭘﺮﻧﺪﻩ ! ﺩﯾﮕﺮ ﺑﻪ ﺫﻫﻦ ﻣﺴﭙﺎﺭ
ﺷﺎﯾﺪ ﺍﺯ ﺍﺑﺘﺪﺍ ﻫﻢ ﺗﻘﺪﯾﺮ ﻣﻦ ﺳﻔﺮ ﺑﻮﺩ
ﮐﻮﭼﯽ ﺑﺪﻭﻥ ﻣﻘﺼﺪ ﺍﺯ ﺳﺮﺯﻣﯿﻦ ﭘﻨﺪﺍﺭ
ﺍﺯ ﭘﻮﭺ ﭘﻮﭺ ﺭﻭﯾﺎ ، ﺗﺎ ﭘﯿﭻ ﭘﯿﭻ ﮐﺎﺑﻮﺱ
ﺍﺯ ﺷﻮﻕ ﺯﻧﺪﻩ ﺑﻮﺩﻥ... ﺗﺎ ﺧﻨﺪﻩ ﺍﯼ ﺳﺮِ ﺩﺍﺭ
http://www.www.www.iran-eng.ir/showthread.php/380658-خطای-دید-بشرو-نگا!!!!!اندازه-گربس!
سلام
به این عکس چن ثانیه نگا کنین
رنگاشون فرقی میکنن؟
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
حالا انگشتتونو بذارین رو خط جداکننده شون
!
!
!
!
!
!
جلل الخالق!!!!!
ﺍﻣﺎ
ﺑﺎ ﺍﯾﻦ ﻫﻤﻪ
ﺗﻘﺼﯿﺮ ﻣﻦ ﻧﺒﻮﺩ
ﮐﻪ ﺑﺎ ﺍﯾﻦ ﻫﻤﻪ...
ﺑﺎ ﺍﯾﻦ ﻫﻤﻪ ﺍﻣﯿﺪ ﻗﺒﻮﻟﯽ
ﺩﺭ ﺍﻣﺘﺤﺎﻥ ﺳﺎﺩﻩْ ﺗﻮ ﺭﺩ ﺷﺪﻡ
ﺍﺻﻼً ﻧﻪ ﺗﻮ ، ﻧﻪ ﻣﻦ!
ﺗﻘﺼﯿﺮ ﻫﯿﭻ ﮐﺲ ﻧﯿﺴﺖ
ﺍﺯ ﺧﻮﺑﯽ ﺗﻮ ﺑﻮﺩ
ﮐﻪ ﻣﻦ
ﺑﺪ ﺷﺪﻡ!
ﺍﯾﻦ ﺗﺮﺍﻧﻪ ﺑﻮﯼ ﻧﺎﻥ ﻧﻤﯽﺩﻫﺪ
ﺑﻮﯼ ﺣﺮﻑ ﺩﯾﮕﺮﺍﻥ ﻧﻤﯽﺩﻫﺪ
ﺳﻔﺮﻩﺀ ﺩﻟﻢ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﺑﺎﺯ ﺷﺪ
ﺳﻔﺮﻩﺍﯼ ﮐﻪ ﺑﻮﯼ ﻧﺎﻥ ﻧﻤﯽﺩﻫﺪ
ﻧﺎﻣﻪﺍﯼ ﮐﻪ ﺳﺎﺩﻩ ﻭ ﺻﻤﯿﻤﯽ ﺍﺳﺖ
ﺑﻮﯼ ﺷﻌﺮ ﻭ ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﻧﻤﯽﺩﻫﺪ:
ﺑﺎ ﺳﻼﻡ ﻭ ﺁﺭﺯﻭﯼ ﻃﻮﻝ ﻋﻤﺮ
ﮐﻪ ﺯﻣﺎﻧﻪ ﺍﯾﻦ ﺯﻣﺎﻥ ﻧﻤﯽﺩﻫﺪ
ﮐﺎﺵ ﺍﯾﻦ ﺯﻣﺎﻧﻪ ﺯﯾﺮ ﻭ ﺭﻭ ﺷﻮﺩ
ﺭﻭﯼ ﺧﻮﺵ ﺑﻪ ﻣﺎ ﻧﺸﺎﻥ ﻧﻤﯽﺩﻫﺪ
ﯾﮏ ﻭﺟﺐ ﺯﻣﯿﻦ ﺑﺮﺍﯼ ﺑﺎﻏﭽﻪ
ﯾﮏ ﺩﺭﯾﭽﻪ، ﺁﺳﻤﺎﻥ ﻧﻤﯽﺩﻫﺪ
ﻭﺳﻌﺘﯽ ﺑﻪ ﻗﺪﺭ ﺟﺎﯼ ﻣﺎ ﺩﻭ ﺗﻦ
ﮔﺮ ﺯﻣﯿﻦ ﺩﻫﺪ، ﺯﻣﺎﻥ ﻧﻤﯽﺩﻫﺪ!
ﻓﺮﺻﺘﯽ ﺑﺮﺍﯼ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺷﺘﻦ
ﻧﻮﺑﺘﯽ ﺑﻪ ﻋﺎﺷﻘﺎﻥ ﻧﻤﯽﺩﻫﺪ
ﻫﯿﭻ ﮐﺲ ﺑﺮﺍﯾﺖ ﺍﺯ ﺻﻤﯿﻢ ﺩﻝ
ﺩﺳﺖ ﺩﻭﺳﺘﯽ ﺗﮑﺎﻥ ﻧﻤﯽﺩﻫﺪ
ﻫﯿﭻ ﮐﺲ ﺑﻪ ﻏﯿﺮ ﻧﺎﺳﺰﺍ ﺗﻮ ﺭﺍ
ﻫﺪﯾﻪﺍﯼ ﺑﻪ ﺭﺍﯾﮕﺎﻥ ﻧﻤﯽﺩﻫﺪ
ﮐﺲ ﺯ ﻓﺮﻁ ﻫﺎﯼﻭﻫﻮﯼ ﮔﺮﮒ ﻭ ﻣﯿﺶ
ﺩﻝ ﺑﻪ ﻫﯽﻫﯽ ﺷﺒﺎﻥ ﻧﻤﯽﺩﻫﺪ
ﺟﺰ ﺩﻟﺖ ﮐﻪ ﻗﻄﺮﻩﺍﯼ ﺍﺳﺖ ﺑﯿﮑﺮﺍﻥ
ﮐﺲ ﻧﺸﺎﻥ ﺯ ﺑﯿﮑﺮﺍﻥ ﻧﻤﯽﺩﻫﺪ
ﻋﺸﻖ ﻧﺎﻡ ﺑﯽﻧﺸﺎﻧﻪ ﺍﺳﺖ ﻭ ﮐﺲ
ﻧﺎﻡ ﺩﯾﮕﺮﯼ ﺑﺪﺍﻥ ﻧﻤﯽﺩﻫﺪ
ﺟﺰ ﺗﻮ ﻫﯿﭻ ﻣﯿﺰﺑﺎﻥ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ
ﻧﺎﻥ ﻭ ﮔﻞ ﺑﻪ ﻣﯿﻬﻤﺎﻥ ﻧﻤﯽﺩﻫﺪ
ﻧﺎﺍﻣﯿﺪﻡ ﺍﺯ ﺯﻣﯿﻦ ﻭ ﺍﺯ ﺯﻣﺎﻥ
ﺍﯼ ﺩﺭﺧﺖ ﺁﺷﻨﺎ
ﺷﺎﺧﻪ ﻫﺎﯼ ﺧﻮﯾﺶ ﺭﺍ
ﻧﺎﮔﻬﺎﻥ ﮐﺠﺎ
ﺟﺎ ﮔﺬﺍﺷﺘﯽ؟
ﯾﺎ ﺑﻪ ﻗﻮﻝ ﺧﻮﺍﻫﺮﻡ ﻓﺮﻭﻍ
ﺩﺳﺘﻬﺎﯼ ﺧﻮﯾﺶ ﺭﺍ
ﺩﺭ ﮐﺪﺍﻡ ﺑﺎﻏﭽﻪ
ﻋﺎﺷﻘﺎﻧﻪ ﮐﺎﺷﺘﯽ؟
ﺍﯾﻦ ﻗﺮﺍﺭﺩﺍﺩ ﺗﺎ ﺍﺑﺪ ﻣﯿﺎﻥ ﻣﺎ ﺑﺮﻗﺮﺍﺭ ﺑﺎﺩ:
ﭼﺸﻤﻬﺎﯼ ﻣﻦ ﺑﻪ ﺟﺎﯼ ﺩﺳﺘﻬﺎﯼ ﺗﻮ
ﻣﻦ ﺑﻪ ﺩﺳﺖ ﺗﻮ ﺁﺏ ﻣﯽ ﺩﻫﻢ
ﺗﻮ ﺑﻪ ﭼﺸﻢ ﻣﻦ ﺁﺑﺮﻭ ﺑﺪﻩ
ﻣﻦ ﺑﻪ ﭼﺸﻤﻬﺎﯼ ﺑﯽ ﻗﺮﺍﺭ ﺗﻮ ﻗﻮﻝ ﻣﯽ ﺩﻫﻢ:
ﺭﯾﺸﻪ ﻫﺎﯼ ﻣﺎ ﺑﻪ ﺁﺏ
ﺷﺎﺧﻪ ﻫﺎﯼ ﻣﺎ ﺑﻪ ﺁﻓﺘﺎﺏ ﻣﯽ ﺭﺳﺪ
ﻣﺎ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﺳﺒﺰ ﻣﯽ ﺷﻮﯾﻢ!
ﺩﺳﺖ ﻋﺸﻖ ﺍﺯ ﺩﺍﻣﻦ ﺩﻝ ﺩﻭﺭ ﺑﺎﺩ!
ﻣﯽﺗﻮﺍﻥ ﺁﯾﺎ ﺑﻪ ﺩﻝ ﺩﺳﺘﻮﺭ ﺩﺍﺩ ؟
ﻣﯽﺗﻮﺍﻥ ﺁﯾﺎ ﺑﻪ ﺩﺭﯾﺎ ﺣﮑﻢ ﮐﺮﺩ
ﮐﻪ ﺩﻟﺖ ﺭﺍ ﯾﺎﺩﯼ ﺍﺯ ﺳﺎﺣﻞ ﻣﺒﺎﺩ ؟
ﻣﻮﺝ ﺭﺍ ﺁﯾﺎ ﺗﻮﺍﻥ ﻓﺮﻣﻮﺩ: ﺍﯾﺴﺖ!
ﺑﺎﺩ ﺭﺍ ﻓﺮﻣﻮﺩ: ﺑﺎﯾﺪ ﺍﯾﺴﺘﺎﺩ ؟
ﺁﻧﮑﻪ ﺩﺳﺘﻮﺭ ﺯﺑﺎﻥ ﻋﺸﻖ ﺭﺍ
ﺑﯽﮔﺰﺍﺭﻩ ﺩﺭ ﻧﻬﺎﺩ ﻣﺎ ﻧﻬﺎﺩ
ﺧﻮﺏ ﻣﯽﺩﺍﻧﺴﺖ ﺗﯿﻎ ﺗﯿﺰ ﺭﺍ
ﺩﺭ ﮐﻒ ﻣﺴﺘﯽ ﻧﻤﯽ ﺑﺎﯾﺴﺖ ﺩﺍﺩ ...
ﻫﯿﺎﻫﻮﯼ ﺩﻳﺪﺍﺭﻱ ﺩﯾﮕﺮ
ﺍﺯ ﭘﺲ ﻧﻘﺐ ﻫﺎﯼ ﺗﻘﺪﯾﺮ
ﺑﻪ ﮔﻮﺵ ﻣﯿﺮﺳﺪ..
ﺑﯽ ﺻﺒﺮﯼ ﻣﺮﺍ
ﭘﺎﯼ ﮔﺮﯾﺰﯼ ﻧﯿﺴﺖ..
ﺩﺭﭘﺲ ﺷﻌﻠﻪ ﻫﺎﯼ ﻧﮕﺎﻫﺖ
ﻭﺣﺼﺎﺭ ﻏﺮﻭﺭﺕ
ﺩﻳﺪﺍﺭﻱ
ﺑﻪ ﻓﺮﺩﺍﻫﺎ ﺳﻨﺠﺎﻕ ﺧﻮﺭﺩﻩ ﺍﺳﺖ
ﺩﻳﺪﺍﺭﻱ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ ﺳﭙﺮﺩﻩ ﺍﯾﻢ
ﻭ ﺍﻣﯿﺪﯼ ﮐﻪ ﻓﺎﺻﻠﻪ ﻫﺎ ﺭﺍ
ﺑﻪ ﺭﻋﺸﻪ ﺩﺭ ﻣﯽ ﺁﻭﺭﺩ..
ﻣﺮﮒ ﻭ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺑﻪ ﻣﺮﺯ ﺟﺪﺍﻝ
ﻣﯿﺮﺳﻨﺪ!
ﺍﺯ ﺧﻮﻑ ﻧﮕﺎﻩ ﻫﺎﯾﯽ
ﮐﻪ ﺩﺭﻫﻢ ﻣﯽ ﺗﭙﻨﺪ..
ﺁﯾﻨﻪ ﻫﺎ ﺷﮑﻦ ﺩﺭ ﺷﮑﻦ
ﺣﺪﯾﺚ ﺩﻭﺭﯼ ﻣﺎ ﺭﺍ
ﻧﻘﻞ ﻣﯿﮑﻨﻨﺪ...
ﻓﺮﺩﺍﻫﺎ ﺑﺸﺎﺭﺗﯽ ﺍﺳﺖ
ﮐﻪ ﺍﺯ ﺧﺎﮐﺴﺘﺮﻫﺎﯼ ﺍﻣﺮﻭﺯ
ﺷﻌﻠﻪ ﻣﯿﮑﺸﺪ
ﺗﻠﺦ ﻫﺎ ﻫﻤﭙﺎﯼ ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻫﺎ
ﺑﺮ ﻟﺒﻪ ﺩﯾﻮﺍﺭ ﻓﺮﺩﺍﻫﺎ
amircrash
بابامه
ﺧﺴﺘﻪﺍﻡ
ﺗﻨﻬﺎﯾﯽﺍﻡ ﺍﺯ ﻧﻔﺲ ﺍﻓﺘﺎﺩﻩ
ﺍﯼ ﺟﺎﺩﻩﻫﺎﯼ ﺑﯽﻣﻘﺼﺪ
ﮐﻪ ﮐﯿﻠﻮﻣﺘﺮﻫﺎ ﺩﺭ ﻣﻦ ﺩﻭﯾﺪﻩﺍﯾﺪ
ﺩﯾﮕﺮ ﺑﺲ ﺍﺳﺖ
ﺑﮕﺬﺍﺭﯾﺪ
ﻫﻤﯿﻦ ﺟﺎﯼ ﻫﻤﯿﻦ ﻗﺼﻪ
ﮐﻤﯽ ﻫﻮﺍ ﺑﺨﻮﺭﻡ
...........
سلام خوبین؟؟؟؟؟؟
شما زن بابای من میشین؟؟؟؟؟
-
بارگذاری...
-
بارگذاری...
-
بارگذاری...
