Recent content by hekayatevafa

عقل و بخت عقل و بخت در زمانهاى قديم، عقل و بخت با هم اختلاف پيدا كرده بودند. اختلاف آنها بر سر اين بود كه كدام يك لازمه زندگى انسانها هستند. بخت مى گفت: «انسانها بيشتر به من نيازمند هستند.» عقل مى گفت: «نه، انسانها به من نياز بيشترى دارند.» آنها براى ثابت كردن حرفهايشان دست به كار شدند بخت...

رنـــــدان تــــشــــنه لـــــب را آبی نمی‌دهد کس گويـی ولی شناسان رفتند از اين ولايت در زلف چون کمندش ای دل مـــپيـــچ کــان جـــا ســرها بريده بينی بی جرم و بی جنايت

تـــــو در حـــلقـــۀ مـی پرستان درآی کــــه چـیزی نبینی به غیر از خدای

صدف جان سلام.من هم آماده ام.انشاله که تاپیک خوبی میشه

در پیش بی دردان چرا، فریاد بی‌حاصل کنم گر شکوه‌ای دارم ز دل، با یار صاحبدل کنم رهی‌معیری

تا گنج غمت در دل ويرانه مقيم است همواره مرا كُنج خرابات مقام است سلطانِ ازل گنج غمِ عشق به ما داد تا روي از اين منزل ويرانه نهاديم

نقل است که حضرت ميرداماد وقتی از اين جهان رخت بربست و به سرای باقی شتافت، شباهنگام اول قبر، نکير و منکر به بالينش آمدند و از او در مورد خدايی که می‌پرستيده سوال کردند تا نوبت به سوالهای بعدی برسد. ميرداماد در پاسخ گفت: <اسطقسات دگر زو متقن>. نکير و منکر با تعجب به هم نگاه کردند و دوباره سوال را...

به ليلی رسيد او، به مولی رسد جان زمين شد زمينی، سما شد سمایی

لیلی نام تمام دختران زمین است (قسمت آخر) لیلی نام تمام دختران زمین است (قسمت آخر) .شمع بود. اما کوچک بود. نور هم داشت اما کم بود. شمعی که کوچک بود و کم, برای سوختن پروانه بس بود. مردم گفتند: شمع عشق است وپروانه عاشق. زمین پر از شمع و پروانه شد. پروانه­ها سوختند و شمع­ها تمام شدند. خدا گفت...

دی می شد و گفتم صنما عهد به جای آر گفتا غلطی خواجه، در این عهد وفا نیست

من چه گویم یک رگم هشیار نیست شرح آن یاری که او را یار نیست خود ثنا گفتن ز من ترک ثناست کاین دلیل هستی و هستی خطاست

قصد جنجال نداشتم اما جنجال شد. کافر خداپرست لازم میدونم از اینکه گفته هام موجب عصبانیت فامیل شما شد از هر دو بزرگوار عذرخواهی کنم.کسالت و گرفتاریهای این روزها موجب شده که گاها تمرکز دقیقی روی گفته ها خوانده ها شنیده ها و حتی دیده ها نداشته باشم.و به قول دوستی چیزی بگوییم صرف اینکه چیزی گفته...

در حلقه‌ی میقاتم ایمن شده زآفاتم مومم ز پی ختمت زآن نقش نگین خواهم ماهی دگرست ای جان اندر دل ِ مه پنهان زین علم یقین‌ستم آن عین یقین خواهم

اعترافات زن زمستانی اعترافات زن زمستانی جنونم را پايانی نيست عقلم را نيز! حماقت های بسيارم را نهايتی نيست ای مردی که از بی پروايی گلها خشمگين می شوی اين منم! از روزی که زاده شدم زنانگی ام کوبنده و سوزنده است تندرها بر کرانه هايم فرود می آيند اين منم! از روزی که عاشق شدم بادبانهايم رها گيسوانم...

آدم شدی ؟ نشدی، نه آدم شدی ؟ نشدی، نه آدم شدی ؟ نشدی، نه بس کن ز هرزه دویدن تا آن بهشت خیالی درجازدن، نرسیدن! هرجا که معرکه دیدی رفتی وجامه دریدی حاشا کرامت برگی پوشای جامه دریدن! تا آستانه پیری جان کنده ای که نمیری یک دم بمیر! که سخت است زهرمدام چشیدن رامت نکرده سواری برگرده زخم که داری ای...