روز هايی می آيند که دلت می خواهد
آدمی از آن خوب هايش , روبه رويت بنشيند
خوب يعنی کمی بيشتر حوصله داشته باشد
خوب يعنی کمی صميمی تر باشد
يعنی به تو بيشتر از خودش فرصت حرف زدن بدهد
و خودش را بيشتر از تو قضاوت کند
بگذارد غريبی کنی ,
بی موقع ساکت شوی و آن گرماگرم صحبت , بغضت بشکند و ...
شايد هم حرف هايی را که تو دلت می خواهد , بی حاشيه بگويد
وقتی می داند به او نياز داری ,
ژست روشنفکری اش تو را در حال خودت رها نکند
آدمی باشد که اول و آخر بتوانی رويش حساب کنی
از بالا نگاهت نکند
دچار خود بزرگ بينی و خود کوچک بينی هم نباشد
آدمی که در کلام و نگاه خيلی بيشتر از , پند و اندرز
محبت کند , محبت کند و محبت کند ...............