-
خیلی جالبه : از سوسک می ترسیم
ولی از له کردن شخصیت دیگران مثل سوسک نمی ترسیم . . .
از عنکبوت می ترسیم
از اینکه تمام زندگیمون تار عنکبوت ببنده نمی ترسیم . . .
از شکستن لیوان می ترسیم
از شکستن دل آدما نمی ترسیم . . .
از اینکه بهمون خیانت کنند می ترسیم
از خیانت به دیگران نمی ترسیم . . .
گــــاهــــی اوقــــات ؛
مجبــــوریــــم بپــــذیــــریــــم :
کــــه بــــرخــــی از آدمــــها ....
فقــــط میتــــواننــــد در قلبــــمان بمــــاننــــد !
نــــه در زنــــدگیمــــان .............................. !!
ازدست دادن کسی که دوستش داریم
خیلی دشواراست.
اما اکنون به این نتیجه رسیده ام که
کسی، کسی را از دست نمیدهد؛
زیرا مالک آن نیست ،
و این یعنی آزادی !
داشتن بهترینهای دنیا،
بدون آنکه صاحبشان باشی ...
(دکتر شریعتی)
می دونی زیباترین خط منحنی دنیا چیه ؟
لبخندی که
بی اراده رو لبهای یک عاشق نقش می بنده
تا در نهایت سکوت فریاد بزنه :
دوستت دارم ...
کسی که بهشت را بر زمین نیافته است،
آن را در اسمان نیز نخواهد یافت.
خانۀ خدا نزدیک ماست،
و تنها اثاث آن، " عشق " است...
در دنیا
فقط 3 نفر هستند
که بدونِ هیچ چشم داشت و مِنتی
و فقط به خاطر خودت
خواسته هایت را برطرف می کنند،
پدر و مادرت و نفرِ سومی،
که خودت پیدایش می کنی ..!
......
مواظب باش
که از دستش ندهی
و بدانکه
تو هم برای او نفر سوم خواهی بود !
چرا که در ترسیم تقدیرت نیز نقش خواهد داشت !
کم کم
یاد خواهیم گرفت :
تفاوت ظریفِ میان نگهداشتن یک دست
و زنجیر کردنِ یک روح را !
اینکه
عشق ، تکیه کردن نیست.
و رفاقت، اطمینانِ خاطر !
و یاد میگیریم که
بوسه‌ها، قرارداد نیستند،
و هدیه‌ها، معنیِ عهد و پیمان نمی‌دهند.
کم کم یاد میگیریم :
که حتی
نورِ خورشید هم می‌سوزاند ، اگر زیاد آفتاب بگیری!
باید باغِ خودت را پرورش دهی،
به جای اینکه
منتظر کسی باشی تا برایت گل بیاورد.
یاد میگیری که
میتوانی تحمل کنی!
که
محکم باشی،
پای هر خداحافظی.
یاد میگیری که
خیلی می‌ارزی ..!!!
و آن زمان که عاشق می شوی
و می دانی که عشقی هست
و باور داری کسی تو را دوست دارد
و در آن شبهای سرد و یخبندان با تو می ماند...
در آن لحظات می فهمی
دوست داشتن چقدر زیباست
و آن زمان که کسی در فراسوی خیال تو نیست
و تو تنهای تنها
در جاده های برهوت زندگی قدم می زنی
تنها اوست(خدا) که به تو
آرامش خیال می دهد...
ﻧﻪ ﺗﻮ ﻣﯽ ﻣﺎﻧﯽ ﻭ ﻧﻪ ﺍﻧﺪﻭﻩ
ﻭ ﻧﻪ ﻫﯿﭽﯿﮏ ﺍﺯ ﻣﺮﺩﻡِ ﺍﯾﻦ ﺁﺑﺎﺩﯼ ..
ﺑﻪ ﺣﺒﺎﺏِ ﻧﮕﺮﺍﻥِ ﻟﺐ ﯾﮏ ﺭﻭﺩ ، ﻗَﺴﻢ
ﻭ ﺑﻪ ﮐﻮﺗﺎﻫﯽ ﺁﻥ ﻟﺤﻈﻪ ﺷﺎﺩﯼ ﮐﻪ ﮔﺬﺷﺖ،
ﻏﺼﻪ ﻫﻢ ﻣﯽ ﮔﺬﺭﺩ!
ﺁﻧﭽﻨﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﻓﻘﻂ ﺧﺎﻃﺮﻩ ﺍﯼ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﻣﺎﻧﺪ..
ﻟﺤﻈﻪ ﻫﺎ ﻋﺮﯾﺎﻧﻨﺪ.
ﺑﻪ ﺗﻦ ﻟﺤﻈﻪ ﺧﻮﺩ،ﺟﺎﻣﻪ ﺍﻧﺪﻭﻩ ﻣﭙﻮﺷﺎﻥ
ﻫــﺮﮔﺰ..
(ســهراب سپهری)
می توان با یک گلیمِ کهنه هم
روز را شب و شب را روز کرد.
میتوان با هیچ ، ساخت!
می توان صد بار هم
مهربانی را
خدا را
عشق را
با لبی خندان تراز یک شاخه گل تفسیر کرد!
می توان بیرنگ بود
همچو آبِ چشمه ای پاک و زلال
می توان در فکر باغ و دشت بود
عاشق گلگشت بود.
می توان
این جمله را در دفتر فردا نوشت:
«خوبی»
از هر چیز دیگر بهتر است.
به راستی چه سخت است
خندان نگهداشتن لب ها؛
در زمان گریستن قلب ها
و تظاهر به خوشحالی در اوج غمگینی؛
و چه دشوار و طاقت فرساست،
گذراندن روزهای تنهایی؛
در حالی که تظاهر می کنی
هیچ چیز برایت اهمیت ندارد؛
اما چه شیرین است
در خاموشی و خلوت،
به حال خود گریستن..
و فقط خداست ، آرام بخش دلها !
زندگی " باغی " است
که
با عشق "باقی" است !
مشغولِ "دل" باش نه"دل مشغول" !
بیشتر "غصه های ما" از "قصه های خیالی" ماست !
پس بدان
اگر "فرهاد"باشی
همه چی شیرین است !
می گویند هر وقت آب می نوشی؛
بگو : یا حسین «ع»؛
این روزها که آب می بینی و نمی نوشی؛
آرام بگو :
یا اباالفضل «ع» ...
هر روز، همان روز را زندگی کن
و بدین سان تمامی عمر را به کمال زیسته ای
و هرگز امید از کف مده
آنگاه که چیز دیگری
برای دادن در کف داری
همه چیز در همان لحظه ای به پایان می رسد
که قدمهای تو باز می ایستد
و هراسی به خود را مده
از پذیرفتن این حقیقت که
هنوز پله ای تا کمال فاصله باشد
تنها پیوند میان ما
خط نازک همین فاصله است
برخیز و بی هراس خطر کن
در هر فرصتی بیاویز
و هم بدینسان است که به مفهوم شجاعت
دست خواهی یافت
آنگاه که بگویی دیگر نخواهمش یافت
عشق را از زندگی خویش رانده ای
عشق چنان است که هر چه بیشتر ارزانی داری، سرشارتر شود
و هر گاه که آن را تنگ در مشت گیری، آسان تر از کف رود
پروازش ده تا که پایدار بماند
زندگی مسابقه نیست
زندگی یک سفر است
و تو آن مسافری باش
که در هر گامش
ترنم خوش لحظه ها جاریست!!!
زندگی یک سفر است
حرمت اعتبار خود را
هرگز در میدان مقایسه ی خویش با دیگران مشکن
که ما هر یک یگانه ایم
...موجودی بی نظیر و بی تشابه
و آرمانهای خویش را
به مقیاس معیارهای دیگران بنیاد مکن
تنها تو می دانی که "بهترین" در زندگانیت
چگونه معنا می شود
از کنار آنچه با قلب تو نزدیک است آسان مگذر
بر آنها چنگ درانداز، آنچنان که در زندگی خویش
که بی حضور آنان، زندگی مفهوم خود را از دست می دهد
با دم زدن در هوای گذشته
و نگرانی فرداهای نیامده
انگشتانت فرو لغزد و آسان هدر شود
و خداوند خواست
که یعقوب نبیند
یک عمر...
شهر بی یار
مگر
ارزش دیدن دارد..؟؟!!
هرکس ، بهایی می پردازد.
بعضی ها بهایِ رفتن.
بعضی ها بهایِ ماندن.
بعضی ها دلشان را می گذارند و می روند.
بعضی ها می مانند ، بی دل بستن.
بعضی ها دل می کنند و میروند.
بعضی ها می مانند ،
چون نمی توانند دل ببرند!
تو چه بهایی می پردازی؟
به که باید دل بست؟
به که شاید دل بست؟
می گویند : شاد بنویس … نوشته هایت درد دارند!
و من یاد ِ مردی می افتم ، که با کمانچه اش
گوشه ی خیابان شاد میزد…
اما با چشمهای ِ خیس … !!
سلام...
اگر تمایل دارید
به مناسبت ماه محرم عکس اواتارتون براساس این ماه انتخاب کنید
فدای لب تشنه ات یا حسین
این روزها...
اگر خون هم گریه کنی :
عمق همدردی دیگران با تو یک کلمه است
“ آخــــــــــی ”
من که تسبیح نبودم ، تو مرا چرخاندی
مشت به مهره ی تنهایی من
پیچاندی
مهر دستان تو دنبال دعایی
می گشت
بارها دور زدی ذهن مرا گرداندی
ذکرها گفتی و بر گفته ی خود
خندیدی...
از همین نغمه ی تاریک مرا ترساندی
بر لبت نام خدا بود ، خدا شاهد ماست...
بر لبت نام خدا بود و مرا رقصاندی
دست ویرانگر تو عادت چرخیدن داشت!
عادتت را به غلط چرخه ی ایمان خواندی
قلب صدپاره ی من مهره ی صددانه نبود
تو ولی گشتی و این گمشده
را لرزاندی...
جمع کن : رشته ی ایمان دلم پاره شده ست.
من که تسبیح نبودم ،
تو چرا چرخاندی ؟
من دلم می‌خواهد
خانه‌ای داشته باشم پر دوست
کنج هر دیوارش
دوست‌هایم بنشینند آرام
گل بگو گل بشنو…؛
هر کسی می‌خواهد
وارد خانه پر عشق و صفایم گردد
یک سبد بوی گل سرخ
به من هدیه کند
شرط وارد گشتن
شست و شوی دل‌هاست
شرط آن داشتن
یک دل بی رنگ و ریاست…
بر درش برگ گلی می‌کوبم
روی آن با قلم سبز بهار
می‌نویسم ای یار
خانه‌ی ما اینجاست
تا که سهراب نپرسد دیگر
” خانه دوست کجاست ؟ ”
چـرا آدمـــا نمیـــدونن بعضــــــــی وقتهــــا خـــــداحافـــــظ یعنـــــــی:
نــــذار برم
یعنـــــــی بــرم گــــردون
سفــــت بغلـــــم کـــن.. ... ...
ســـــرمو بچـــــسبـــون به سینــــه ت و
بگــــــو :
خداحافــــظ و زهــــر مـــار
بیخــــــود کــــردی میگی خداحافـــــظ
مگـــــه میـــذارم بــــری؟!!
مــــــگه الکیــــــــه!!!
علت درس نخوندن دانشجویان
1) در سال 52 جمعه داریم و میدانید که جمعه ها فقط برای استراحت است به این ترتیب 313 روز باقی میماند
2) حداقل 50 روز مربوط به تعطیلات تابستانی است که به دلیل گرمای هوا مطالعه ی برای یک فرد نرمال مشکل است 263 روز باقی میماند
3) در هر روز 8 ساعت خواب برای بدن لازم است که جمعا 122 روز میشود بنابراین 141 روز باقی میماند
4) اما سلامتی جسم و روح روزانه 1ساعت تفریح را می طلبد که جمعا 15 روز میشود پس 126 روز باقی میماند
5) طبیعتا 2 ساعت در روز برای خوردن غذا لازم است که در کل 30 روز میشود پس 96 روز باقی میماند
6) 1 ساعت در روز برای گفتگو و تبادل افکار به صورت تلفنی لازم است. چرا که انسان موجودی اجتماعیست این خود 15 روز است.پس 81 روز باقی میماند
7) روزهای امتحان 35 روز از سال را به خود اختصاص میدهند پس 46 روز باقی میماند
8) تعطیلات نوروز و اعیاد مختلف دست کم 30 روز در سال هستند پس 16 روز باقی میماند
9) در سال شما 10 روز را به بازی میگذرانید پس 6روز باقی میماند
10) در سال حداقل 3 روز به بیماری طی میشود پس 3 روز باقی میماند
11) سینما رفتن و سایر امور شخصی هم 2 روز را در بر میگیرد پس 1 روز باقی میماند
12) 1 روز باقی مانده همان روز تولد شماست چگونه میتوان در آن روز درس خواند؟
نتیجه اخلاقی:یک دانشجوی نرمال نمی تواند درس بخواند... -
بارگذاری...
-
بارگذاری...
-
بارگذاری...
