هر کجا لرزیدی، از سفر ترسیدی، تو بگو، از ته دل من خدا را دارم...و کسی می گوید... سر خود بالا کن... به بلندا بنگر... به بلندای عظیم... به افق های پر از نور امید... و خودت خواهی دید... و خودت خواهی یافت... خانه ی دوست کجاست... خانه دوست در آن عرش خداست... خانه ی دوست در آن قلب پر از نور خداست... و فقط دوست ، خداست...