خیلی غصه ام میگیره.
* انگار آدمها همش دنبال جایی میگردن که کمی بتونن درددل کنن و سبک بشن. حرف زدن به خودی خود، خیلی آدم رو سبک نمی کنه، همینکه با گفتن اینها آدم بتونه یه همدرد پیدا کنه و از تجربیاتش بهره بگیره، شاید آدم رو تشویق میکنه که راز دلش رو پیش کسی باز کنه. خیلی از مواقع هم آدم دنبال یه تکیه گاه میگرده. یک کسی که به آدم ایده بده که چطور از دردهاش کم کنه، یا خودش مرهمی باشه بر اونها. یک دوست راز دار شاید.و شاید یه دوست مجازی که هیچ وقت همدیگه رو نشتاسید.
* گاهی اوقات دلم میخواست کاش من یه نیروی بی پایان داشتم و میتونستم به آدمها کمک کنم.
* کاش تو زندگی هرکسی، یه آدم خوب باشه که از سقوطهای پی در پی نجاتش بده و تشویقش کنه به بهتر زندگی کردن…