در گذر جاده زندگی اموختم
عشق به خدا ادم را چنان ارامش میدهد که حتی اگر به بنده اش نرسیدی دیگر برایت چندان هم مهم نیست اخر فهمیده ای هر چه او میکند لطف و عشقش به توست
یاد گرفته ام حکمتها غیر قابل درک اند برای انسان ولی خدا خود میداند چه کند
هر دری که بسته میشود ناراحت نباشم بلکه بدانم ان در جز شر برایم چیزی نداشت و دری که برایم باز شده را بگیرم و بروم
از ادمها میگذرم بی انکه دردهایی که بهم ن داده اند را به یاد بیاورم
وقتی کسی میرود بگذار برود اگر ماندنی بود خودش برمیگردد و اگر رفتنی هر کجا هست سلامت و خوشبخت باشد
وقتی مهربانی میکنی بی منت باشد ولی نه با همه
عاشق که شدی به عشقت احترام بگذار و هر انتخابی کرد ای