لعـــــــــنـــــــــت بـــه وَقتایے کِہ بایَد میرَفتَم وَلے موندَم
-
me30 bahar joon
بی تو طوفان زده دشت جنونم
صید افتاده بخونم
تو چسان می گذری غافل از اندوه درونم ؟
بی من از کوچه گذر کردی و رفتی
بی من از شهر سفر کردی و رفتی
قطره ای اشک درخشید به چشمان سیاهم،
تا خم کوچه بدنبال تو لغزید نگاهم،
تو ندیدی!
نگهت هیچ نیفتاد براهی که گذشتی .
چون در خانه ببستم ،
دگر از پای نشستم ،
گوئیا زلزله آمد ،
گوئیا خانه فرو ریخت سر من
بی تو من در همه شهر غریبم
بی تو کس نشنود از این دل بشکسته صدائی
برنخیزد دگر از مرغک پر بسته نوائی
تو همه بود و نبودی ، تو همه شعر و سرودی
چه گریزی ز بر من ؟
که ز کویت نگریزم
گر بمیرم ز غم دل ،
به تو هرگز نستیزم
من و یک لحظه جدائی ؟
نتوانم ، نتوانم
بی تو من زنده نمانم .....
اینم پاسخ هما میر افشار (هما همایون)به این شعر!!!!??????????????????
سفر از پيش تو ؟ هرگز نتوانم
روز اول که دل من به تمنای تو پر زد
چون کبوتر لب بام تو نشستم
تو به من سنگ زدی من نه رميدم نه گسستم
بازگفتم که تو صيادی و من آهوی
دشتم
تا به دام تو در افتم همه جا گشتم و گشتم
حذر از عشق ندانم
سفر از پيش تو هرگز نتوانم نتوانم
اشکی از شاخه فرو ریخت
مرغ شب ناله تلخی زد و بگریخت
اشک در چشم تو لرزید
ماه بر عشق تو خندید
یادم آید که دگر از تو جوابی نشنيدم
پای دردامن اندوه کشيدم
نگسستم نرميدم
رفت در ظلمت غم آن شب و شبهای دگر هم
نه گرفتی دگر از عاشق آزرده خبر هم
نه کنی دیگر از آن کوچه گذر هم
بی تو اما به چه حالی من از آن کوچه گذشتم!!!
بی تو مهتاب شبی باز از آن کوچه گذشتم
همه تن چشم شدم خيره به دنبال تو گشتم
شوق دیدار تو لبریز شد از جام وجودم
شدم آن عاشق دیوانه که بودم
در نهانخانه
جانم گل یاد تو درخشيد
باغ صد خاطره خندید
عطر صد خاطره پيچيد
یادم آمد که شبی با هم از آن کوچه گذشتيم
پر گشودیم و درآن خلوت دلخواسته گشتيم
ساعتی بر لب آن جوی نشستيم
تو همه راز جهان ریخته در چشم سياهت
من همه محو تماشای نگاهت
آسمان صاف و شب آرام
بخت خندان و زمان رام
خوشه ماه فرو ریخته در آب
شاخه ها دست بر آورده به مهتاب
شب و صحرا و گل و سنگ
همه دل داده به آواز شباهنگ
یادم آید تو به من گفتی از این عشق حذر کن
لحظه ای چند بر این آب نظر کن
آب آیينه عشق گذران است
تو که امروز نگاهت به نگاهی نگران
است
باش فردا که دلت با دگران است
تا فراموش کنی چندی از این شهر سفر کن
با تو گفتم حذر از عشق ؟ ندانم
سفر از پيش تو ؟ هرگز نتوانم
آموزگار نیستم تا عشق را به تو بیاموزم
ماهیان نیازی به آموزگار ندارندتا شنا کنند
پرندگان نیز آموزگاری نمی خواهندتا به پرواز در آیند
شنا کن به تنهایی پرواز کن
به تنهایی ...
عشق را دفتری نیست
بزرگترین عاشقان دنیاخواندن نمی دانستند
نزار_قبانی
تنهــــــــــایی …!
بی هـــــوایی …!
آدم راخفه میکند …!
گاهی هوایی شـــــدن بدون روسیاهی …! ارام ارام خاموشتـــــ میکند…!
هستند کســـــانی که ازشدت دلتنـــــگی به کمـــــا رفته اند …!
حرف نمیزنند فقط …!
راه میروند …!
نفس میکشند …!
ولی چیزی حس نمیکنند …!
فقط ‘ ‘فکــــــــــر ” میکنند …!
گرگ؛
عاطفه ندارد
رحم ندارد؛
فکرندارد...
ولی!
اگربفهمد"دوستش داری"رام میشود حتی اگر بی رحم ترین گرگ باشد...
آدم؛
عقل دارد
شعور دارد
فکردارد
ولی!
اگر بفهمد "دوستش داری" گرگ میشود حتی اگر رام ترین آدم باشد...
فرق است میان گرگی که گرگ به دنیا آمد، و آدمی که گرگ شد.
حال امروز من
یعنی یک قدم از افسردگی آن طرف تر
حتی وقتی میخندم
منظورم چیز دیگریست
درونم غوغاست
ساده میشکنم
با یک تلنگر کوچک
این گونه نبودم..!!شدم...!!!
شبت آروووم بهارجان
من به این فاجعه عادت کردم ...........
که برم ٬خسته بشم
برگردم...........
پشت بی حوصلگی ها پنهون شم ............
بشنوم...........
چیزی نگم............
داغون شم.........
:redface:
بایدامشب بروم....
من که ازبازترین پنجره بامردم این ناحیه صحبت کردم...
حرفی ازجنس زمان نشنیدم....هیچ چشمی عاشقانه به زمین خیره نبود...
کسی ازدیدن یک باغچه مجذوب نشد........هیچکس زاغچه ای راسریک مزرعه جدی نگرفت...
بایدامشب بروم....سهراب سپهری
همیشه عاشق آدمای مغرور بودم...
چون گفتن "دوستت دارم" خیلی واسشون سخته
ولی وقتی میگن عجیب به دلت میشینه...
میدونی چرا...؟!!
چون مطمئنی از سر عادت نگفته...
چون مطمئنی تیکه کلامش نیس...
چون مطمئنی واسه گفتنش پا رو همه ی غرورش گذاشته
چون...
چون مطمئنی "دوستت دارم" یعنی واقعا "دوستت داره"
سلام دوستم خواهش میکنم و ممنون از شما
بیزار باش از معشوقی که
اسم هرزگی هایش را بگذارد
«آزادی»
اسم نگرانی هایت را بگذارد
«گیر دادن»
و برای بی تفاوتی هایش
«اعتماد داشتن به تو»
را بهانه می کند .
دقیقا نه اعتمادست و نه اعتقاد
در گذشته اگر کسی از ما می‌پرسید دلیل اینهمه اعتمادتان به دیگران چیست،
می‌گفتیم اعتقادمان به آدم ها
امروز اگر کسی بپرسد، می‌گوییم حماقتِ محض ِ خودمان
آدمــهــا ،
نــمـی فـهمـنـت ….
تـرجـمـه ات مـیـکـنـنـد ؛
آن هـم بـه زبـان خـودشـان
سنگین است"تکلیف"بی توبودن...
توآسوده بخواب...من مشق گریه هایم مانده...
دلخــــور ڪه میشَـوم , بغـض میــڪنم
می آیم پشـت صفحـه ی مانیتــورم
ڪامنـت مینویسـم ُ صورتڪ میگــذارم
صورتڪی ڪه میخنـدد
و پشتـش قایم میشــوم
ڪه فڪـــر ڪنی میخنــدم
و بخنـــدی...
اشڪهایمـ میـــــــآیند و من
مدام با صورتڪ مجازی ام میخندم
به نظرم توی این زمونه به هیچ کس اعتماد نیومده....
-
بارگذاری...
-
بارگذاری...
-
بارگذاری...
