مشاعرۀ سنّتی

[Aseman Etemaad]

ترسم که اشک در غم ما پرده در شود
وین راز سر به مهر به عالم سمر شود
گویند سنگ لعل شود در مقام صبر
آری شود ولیک به خون جگر شود...!

 

[محـسن ز]

دوستت دارمو دانم که تویی دشمن جانم
از چه با دشمن جانم شده ام دوست ندانم

 

[sisah]

مرا ز وصل تو حاصل بجز تمنا نیست
خیال زلف تو بستن خلاف سودا نیست

وفا ز عهد تو میجست دوش خاطر من
جواب داد که خود این متاع با ما نیست

 

[محـسن ز]

تویی آن گوهر پاکیزه که در عام قدس
حاصل ذکر خیر تو بود تسبیح ملک

 

[sisah]

کسی که روی تو دیدست حال من داند
که هر که دل به تو پرداخت صبر نتواند

مگر تو روی بپوشی و گر نه ممکن نیست
که آدمی که تو بیند نظر بپوشاند

 

[محـسن ز]

دم به دم حلقه این دام شود تنگ ترو
من دست وپایی نزنم خود ز کمندت نرهانم
سر پر شور مرا نه شبی ای دوست به دامان
تا شوی فتنه راز دلم وسوز نهانم

 

[sisah]

مجلس ما دگر امروز به بستان ماند
عیش خلوت به تماشای گلستان ماند

می حلالست کسی را که بود خانه بهشت
خاصه از دست حریفی که به رضوان ماند

 

[محـسن ز]

دیشب به سیل اشک ره خواب میزدم
نقشی بیاد خط تو بر آب میزدم

 

[sisah]

من چه در پای تو ریزم که خورای تو بود
سر نه چیزست که شایسته پای تو بود

خرم آن روی که در روی تو باشد همه عمر
وین نباشد مگر آن وقت که رای تو بود

 

[محـسن ز]

دوش درحلقه ما قصه گیسوی تو بود
تا دل شب سخن از سلسله موی توبود

 

[sisah]

دلم دل از هوس یار بر نمی‌گیرد
طریق مردم هشیار بر نمی‌گیرد

بلای عشق خدایا ز جان ما برگیر
که جان من دل از این کار بر نمی‌گیرد

 

[Aseman Etemaad]

در این سرای بی کسی کسی به در نمی زند
به دشت پر ملال شب پرنده پر نمی زند
هوشنگ ابتهاج

 

[محـسن ز]

درد عشقی کشیده ام که مپرس
زهر حجری چشیده ام که مپرس
گشته ام در جهان و آخر کار
دلبری بر گزیده ام که مپرس

 

[Aseman Etemaad]

سالها دل طلب جام جم از ما می کرد
وانچه خود داشت ز بیگانه تمنا می کرد

 

[محـسن ز]

دلا رفیق بخت نیکخواهت بس
نسیم رضه شیراز پیک راهت بس

 

[sisah]

سرمست ز کاشانه به گلزار برآمد
غلغل ز گل و لاله به یک بار برآمد

مرغان چمن نعره زنان دیدم و گویان
زین غنچه که از طرف چمنزار برآمد

 

[Aseman Etemaad]

دستم نمی رسد که در آغوش گیرمت
ای ماه با که دست در آغوش می کنی؟
هوشنگ ابتهاج

 

[محـسن ز]

یکی درد و یکی درمان پسندد
یکی وصل ویکی هجران پسندد

 

[sisah]

دوست بازآمد و دشمن به مصیبت بنشست
باد نوروز علی رغم خزان بازآمد

مژدگانی بده ای نفس که سختی بگذشت
دل گرانی مکن ای جسم که جان بازآمد

 

[mmg11]

آه از این زشتان که مه رو می​نمایند از نقاب
از درون سو کاه تاب و از برون سو ماهتاب

چنگ دجال از درون و رنگ ابدال از برون
دام دزدان در ضمیر و رمز شاهان در خطاب......

حضرت مولانا

 

[russell]

برآی ای آفتاب صبح امید / که در دست شب هجران اسیرم

 

[gh_engineer]

ما را ز خیال تو چه پروای شراب است
خم گو سر خود گیر که خمخانه خراب است
​

 

[gh_engineer]

ترک عاشق کش من مست برون رفت امروز
تا دگر خون که از دیده روان خواهد بود
​

 

[gh_engineer]

در همه دیر مغان نیست چو من شیدایی
خرقه جایی گرو باده و دفتر جایی
​

 

[a young Architect]

یا رب این نوگل خندان که سپردی به منش
می سپارم به تو از چشم حسود چمنش
گر چه از کوی وفا گشت به صد مرحله دور
دور باد افت دور فلک از جان و تنش

 

[cute]

شاعری دیدم هنگام خطاب به گل سوسن می گفت:شما

 

[a young Architect]

امدی جانم به قربانت ولی حالا چرا
نازنین حالا که من افتاده ام از پا چرا

نوشدارویی و بعد از مرگ سهراب امدی
اخر این زودتر می خواستی حالا چرا

نازنینا ما به ناز تو جوانی داده ایم
دیگر اکنون با جوانان ناز کن با ما چرا

اسمان چون جمع مشتاقان پریشان میکند
در شگفتم من نمی پاشد ز هم دنیا چرا

 

[sisah]

اگر مراد تو ای دوست بی مرادی ماست
مراد خویش دگرباره من نخواهم خواست

اگر قبول کنی ور برانی از بر خویش
خلاف رای تو کردن خلاف مذهب ماست

 

[cute]

تگرگی نیست,مرگی نیست
صدایی گر شنیدی صحبت سرما و دندان است
من امشب آمدستم وام بگذارم

 

[sisah]

مرا به هر چه کنی دل نخواهی آزردن
که هر چه دوست پسندد به جای دوست رواست

اگر عداوت و جنگست در میان عرب
میان لیلی و مجنون محبتست و صفاست