مشاعرۀ سنّتی

[m.asn]

تا دست ها کمر نکنی بر میان دوست
بوسی به کام دل ندهی بر دهان دوست

تا مرا عشق تو تعلیم سخن گفتن کرد

خلق را ورد زبان مدحت و تحسین منست

 

[mani24]

تا مرا عشق تو تعلیم سخن گفتن کرد

خلق را ورد زبان مدحت و تحسین منست

تو را گم می کنم هر روز وپیدا می کنم هرشب

بدین سان خواب ها را باتو زیبا می کنم هر شب

 

[m.asn]

تو را گم می کنم هر روز وپیدا می کنم هرشب

بدین سان خواب ها را باتو زیبا می کنم هر شب

بوی خوش تو هر که ز باد صبا شنید

از یار آشنا نفس آشنا شنید...

 

[یاووش]

بوی خوش تو هر که ز باد صبا شنید

از یار آشنا نفس آشنا شنید...

دلا منال ز بیدادجور یار که یار / ترا نصیب همین کرد و این از آن داد است

 

[m.asn]

دلا منال ز بیدادجور یار که یار / ترا نصیب همین کرد و این از آن داد است

تا کی می صبوح و شکر خواب بامداد

هشیار گرد هان که گذشت اختیار عمر

 

[baran92]

تا کی می صبوح و شکر خواب بامداد

هشیار گرد هان که گذشت اختیار عمر

روز هجران و شب فرغت یار اخر شد
زدم این فال و گذشت اختر و کار آخر شد

 

[V_K]

روز هجران و شب فرغت یار اخر شد
زدم این فال و گذشت اختر و کار آخر شد

دیده بگشا ای به شهد مرگ نوشینت رضا
دیده بگشا بر عدم، ای مستی هستی فزا

علی معلم

 

[baran92]

دیده بگشا ای به شهد مرگ نوشینت رضا
دیده بگشا بر عدم، ای مستی هستی فزا

علی معلم

ای که مهجوری عشاق روا می داری
بندگان را ز بر خویش جدا می داری

 

[V_K]

ای که مهجوری عشاق روا می داری
بندگان را ز بر خویش جدا می داری

یا رب این شاخه گل از شش جهتش دار نگاه ....... این سخن گفتم از شش جهت آمین آمد


شهریار

 

[طلوع روزجدید]

من ان گل برگ مغرورم که میمیرم ز بی ابی /ولی با خفت و خواری پی شبنم نمیگردم.

 

[self.f_t_m990]

من ان گل برگ مغرورم که میمیرم ز بی ابی /ولی با خفت و خواری پی شبنم نمیگردم.

مرا با روزگار خویش بگذار //نگیرد سرزنش در لاابالی

 

[mani24]

مرا با روزگار خویش بگذار //نگیرد سرزنش در لاابالی

یوسف گمگشته بازآید به کنعان غم مخور

کلبه احزان شود روزی گلستان غم مخور

ای دل غمدیده حالت به شود دل بد مکن

وین سر شوریده بازآید به سامان غم مخور

 

[self.f_t_m990]

یوسف گمگشته بازآید به کنعان غم مخور

کلبه احزان شود روزی گلستان غم مخور

ای دل غمدیده حالت به شود دل بد مکن

وین سر شوریده بازآید به سامان غم مخور

ره بیداد گران بخت من آموخت ترا // ورنه دانم تو کجا و ره بیداد گران

 

[mani24]

ره بیداد گران بخت من آموخت ترا // ورنه دانم تو کجا و ره بیداد گران

نبض دل شوریدهٔ محرور گرفتم

دامن ز هوی و هوسش دور گرفتم


زین حجرهٔ ویرانه چو شد سیر دل ما

راه در آن خانهٔ معمور گرفتم

 

[self.f_t_m990]

نبض دل شوریدهٔ محرور گرفتم

دامن ز هوی و هوسش دور گرفتم


زین حجرهٔ ویرانه چو شد سیر دل ما

راه در آن خانهٔ معمور گرفتم

میازار موری که دانه‌کش است // که جان دارد و جان شیرین خوش است

 

[m.asn]

میازار موری که دانه‌کش است // که جان دارد و جان شیرین خوش است

تاب بنفشه میدهد طره ی مشک سای تو

پرده ی غنچه می درد خنده ی دلگشای تو

 

[panjkhah]

تاب بنفشه میدهد طره ی مشک سای تو

پرده ی غنچه می درد خنده ی دلگشای تو

وصال او ز عمر جاودان به
خداوندا! مرا آن ده که آن به!
حافظ

 

[nasim_shsh]

هر دم از درد بنالم که فلک هر ساعت
کندم قصد دل ریش به آزار دگر
باز گویم نه در این واقعه حافظ تنهاست
غرقه گشتند در این بادیه بسیار دگر

 

[self.f_t_m990]

هر دم از درد بنالم که فلک هر ساعت
کندم قصد دل ریش به آزار دگر
باز گویم نه در این واقعه حافظ تنهاست
غرقه گشتند در این بادیه بسیار دگر

راه گم کرده و با رویی چو ماه آمده ای // مگر ای شاهد گمراه به راه آمده ای

 

[m.asn]

راه گم کرده و با رویی چو ماه آمده ای // مگر ای شاهد گمراه به راه آمده ای

یا رب سببی ساز که یارم بسلامت

باز آید و برهاندم از چنگ ملامت

 

[self.f_t_m990]

یا رب سببی ساز که یارم بسلامت

باز آید و برهاندم از چنگ ملامت

تن که بر اسب هوی عمری تاخت // نشد آگاه که افسار نداشت

 

[mani24]

تن که بر اسب هوی عمری تاخت // نشد آگاه که افسار نداشت

تویی آن بی*دهانی کو سخن گفت

تویی آن بی*میانی کو کمر بست


بجانم بندهٔ آزاده*ای کو

گرفتار تو شد وز خویشتن رست

 

[m.asn]

تویی آن بی*دهانی کو سخن گفت

تویی آن بی*میانی کو کمر بست


بجانم بندهٔ آزاده*ای کو

گرفتار تو شد وز خویشتن رست

تا نگردی آشنا از پرده رمزی نشنوی

گوش نامحرم نباشد جای پیغام سروش

 

[self.f_t_m990]

تا نگردی آشنا از پرده رمزی نشنوی

گوش نامحرم نباشد جای پیغام سروش

شمعی فروخت چهره که پروانه تو بود // عقلی درید پرده که دیوانه تو بود

 

[mani24]

شمعی فروخت چهره که پروانه تو بود // عقلی درید پرده که دیوانه تو بود

دگر با سیف فرغانی نیاید

دلی کز وی برید و در تو پیوست


گدایی کز سر کوی تو برخاست

به سلطانیش بنشاندند و ننشست

 

[m.asn]

دگر با سیف فرغانی نیاید

دلی کز وی برید و در تو پیوست


گدایی کز سر کوی تو برخاست

به سلطانیش بنشاندند و ننشست

تا سر زلف تو در دست نسیم افتادست

دل سودا زده از غصه دو نیم افتادست

 

[mani24]

تا سر زلف تو در دست نسیم افتادست

دل سودا زده از غصه دو نیم افتادست

تو سرخ روی حسنی تا کرد شیر شیرین

خط نبات رنگت همچون ترانگبین لب


چون فاخته بنالم اکنون که مر تو را شد

همچون گلوی قمری ز آن خط عنبرین لب

 

[nasim_shsh]

باز گویم نه در این واقعه حافظ تنهاست
غرقه گشتند در این بادیه بسیار دگر

 

[mani24]

باز گویم نه در این واقعه حافظ تنهاست
غرقه گشتند در این بادیه بسیار دگر

روزی نمی*خوهم که شبش در مقابل است

دل را مدام زاری از اندوه عشق تست

اشتر به ناله چون جرس از بار محمل است

روز وصال یار اجل عمر باقی است

 

[baran92]

روزی نمی*خوهم که شبش در مقابل است

دل را مدام زاری از اندوه عشق تست

اشتر به ناله چون جرس از بار محمل است

روز وصال یار اجل عمر باقی است

ترسم كه اشك در غم ما پرده در شود
وين راز سربه مهر به عالم سمرشود
گويند سنگ لعل شود در مقام صبر
آري شود و ليك به خون جگر شود