با چشمهايم
با دستهايم
با لبانم
لبخند مي زنم به دنيا ...
و دنيا
خودش مي داند ...
لبخند من از شادماني
نيست !!!
معماری با مصالحی از جنس دل
- شروع کننده موضوع mohammad azizi
- تاریخ شروع
با چشمهايم
با دستهايم
با لبانم
لبخند مي زنم به دنيا ...
و دنيا
خودش مي داند ...
لبخند من از شادماني
نيست !!!
غریبه ها که هیچ . . .
دوستان هم
گاهی
به اندازه ی دو سه خط بیشتر
حوصله ات را ندارند . . .
دوستان هم
گاهی
به اندازه ی دو سه خط بیشتر
حوصله ات را ندارند . . .
دستم را اگر نگرفته بودی
چگونه می آموختم
در غیبت خورشید هم
می شود خندید ؟!
صدایت که ببارد
یک قطره ماه هم
در کاسه ی آبم بیفتد
کافی ست :
من نور می شوم
چگونه می آموختم
در غیبت خورشید هم
می شود خندید ؟!
صدایت که ببارد
یک قطره ماه هم
در کاسه ی آبم بیفتد
کافی ست :
من نور می شوم
وقتی دستام خالی باشه
وقتی باشم عاشق تو
غیر دل چیزی ندارم
که بدونم لایق تو
دلم و از مال دنیا
به تو هدیه داده بودم
با تموم بی پناهیم
به تو تکیه داده بودم
هر بلایی سرم اومد
همه زجری که کشیدم
همه رو به جون خریدم
ولی از تو نبریدم
هرجا بودم با تو بودم
هرجا رفتم تو رو دیدم
تو سبک شدن تو رویا
همه جا به تو رسیدم
اگه احساسم و کشتی
اگه از یاد منو بردی
اگه رفتی بی تفاوت
به غریبی سر سپردی
بدون اینو که دل من
شده جادو به طلسمت
یکی هست اینور دنیا
که تو یادش مونده اسمت
یکی هست اینور دنیا
که تو یادش مونده اسمت
وقتی باشم عاشق تو
غیر دل چیزی ندارم
که بدونم لایق تو
دلم و از مال دنیا
به تو هدیه داده بودم
با تموم بی پناهیم
به تو تکیه داده بودم
هر بلایی سرم اومد
همه زجری که کشیدم
همه رو به جون خریدم
ولی از تو نبریدم
هرجا بودم با تو بودم
هرجا رفتم تو رو دیدم
تو سبک شدن تو رویا
همه جا به تو رسیدم
اگه احساسم و کشتی
اگه از یاد منو بردی
اگه رفتی بی تفاوت
به غریبی سر سپردی
بدون اینو که دل من
شده جادو به طلسمت
یکی هست اینور دنیا
که تو یادش مونده اسمت
یکی هست اینور دنیا
که تو یادش مونده اسمت
عشق اگر با تو بیاید به پرستاری من
شب هجران نکند قصد دل آزاری من
روزگاری که جنون رونق بازارم بود
تو نبودی که بیایی به خریداری من
برگه پاییزی ام و خسته دل از باد خزان
باغبان نیز نیامد پی دل داری من
خودت بگو
در چشمان من چه می کنی؟
خودت بگو
چرا هوا از تو پر شده؟
چرا این حوالی ِ من،
پر از صدای گام های بی صدای تو شده؟
خودت بگو
چرا می خواهم زیادتر ببینمت؟
چرا تازگی ها بودنت
انقدر دلچسب شده؟!
خودت بگو
چرا این همیشگی،
تکراری نمی شود؟!
می دانم که می دانی
کار خودت بود
نگو
خبر ندارم
در چشمان من چه می کنی؟
خودت بگو
چرا هوا از تو پر شده؟
چرا این حوالی ِ من،
پر از صدای گام های بی صدای تو شده؟
خودت بگو
چرا می خواهم زیادتر ببینمت؟
چرا تازگی ها بودنت
انقدر دلچسب شده؟!
خودت بگو
چرا این همیشگی،
تکراری نمی شود؟!
می دانم که می دانی
کار خودت بود
نگو
خبر ندارم
* maryam *
عضو جدید
آمدی جانم به قربانت ولی حالا چرا --- بی وفا حالا که من افتاده ام از پا چرا --- نوشداروئی و بعد از مرگ سهراب آمدی -- سنگدل این زودتر می خواستی حالا چرا ---عمر ما را مهلت امروز و فردای تو نیست --- من که یک امروز مهمان توام فردا چرا -- نازنینا ما به ناز تو جوانی داده ایم --- دیگر اکنون با جوانان نازکن با ماچرا -- وه که با این عمرهای کوته بی اعتبار --- اینهمه غافل شدن از چون منی شیداچرا ---شور فرهادم بپرسش سر به زیر افکنده بود --- ای لب شیرین جواب تلخ سربالا چرا --- ای شب هجران که یک دم در تو چشم من نخفت --- اینقدر با بخت خواب آلود من لالاچرا --- آسمان چون جمع مشتاقان پریشان می کند ---- در شگفتم من نمی پاشد ز هم دنیا چرا --- در خزان هجر گل ای بلبل طبع حزین --- خامشی شرط وفاداری بود غوغا چرا --- شهریارا بی حبیب خود نمی کردی سفر ---این سفر راه قیامت میروی تنهاچرا
آخرین ویرایش:
رویایی پوشیدم ...
آنقدر سیاه
با تو ...
لباسم که گم می شود ...
نشانه خوبی نیست !
غیر ممکن در نگاهمان
آشتی نمی کند ...
ممکن نیست ما شویم ...!
آنقدر سیاه
با تو ...
لباسم که گم می شود ...
نشانه خوبی نیست !
غیر ممکن در نگاهمان
آشتی نمی کند ...
ممکن نیست ما شویم ...!
نگاهت که می کنم می آیی !
آرام در مردمک چشمانم می نشینی ...
ومن مثل همیشه مهمان حضورت می شوم ...
درست مثل آن روزها
که زخم های کهنه ام را مرهم می شوی ...
ومن امشب ...
مهمان آن چشم هایم ...!
آرام در مردمک چشمانم می نشینی ...
ومن مثل همیشه مهمان حضورت می شوم ...
درست مثل آن روزها
که زخم های کهنه ام را مرهم می شوی ...
ومن امشب ...
مهمان آن چشم هایم ...!
انگار
کسی دارد
جای خالی ام را
هاشور می زند ...
دل من ولی
شور می زند !
برای حرف های تازه و بلندم ...
که روی خط سکوت
از هم می پاشند ...
چقدر غم انگیز است
شعر های نگفته
و پیشانی سیاه ...!
کسی دارد
جای خالی ام را
هاشور می زند ...
دل من ولی
شور می زند !
برای حرف های تازه و بلندم ...
که روی خط سکوت
از هم می پاشند ...
چقدر غم انگیز است
شعر های نگفته
و پیشانی سیاه ...!
زیر ایوان بودم
من زمان باران
جسم من اینجا بود
و دلم تنها بود
در کنار ان همه غم هایم
روح من تنها بود
در بیابانی گرم
ولی چشمان من
با اشکهایم بودند
تقدیم به او که نبود
ولی حس بودنش بر من شوق زیستن داد
دلم برای کسی تنگ است
که آفتاب صداقت را به میهمانی گلهای باغ می آورد
و گیسوان بلندش را به باد می داد و دست های سپیدش را به آب می بخشید
و شعر های خوشی چون پرنده ها می خواند
ولی حس بودنش بر من شوق زیستن داد
دلم برای کسی تنگ است
که آفتاب صداقت را به میهمانی گلهای باغ می آورد
و گیسوان بلندش را به باد می داد و دست های سپیدش را به آب می بخشید
و شعر های خوشی چون پرنده ها می خواند
خداحافظ!
اما
این بوسه
روزی
تو را شاعر خواهد کرد..
چنان که مرا،
بوسه ی سلام..
اما
این بوسه
روزی
تو را شاعر خواهد کرد..
چنان که مرا،
بوسه ی سلام..
گاهی
روی سایه ات دراز می کشم ...
و لبخند می زنم ...
دیگر هیچ تاریکی
ترازوی ترس هایش را
روی شانه هایم میزان نمی کند ...!
روی سایه ات دراز می کشم ...
و لبخند می زنم ...
دیگر هیچ تاریکی
ترازوی ترس هایش را
روی شانه هایم میزان نمی کند ...!
صدامیکنم تورا
وقتی نگاهم درنگاهت مات میماند
وقتی سکوتم،عاشقا نه ترین ها رادرحصاربی صدایش برای تو میخواند
صدامیکنم تورا
هیچ گمان ندارم روزی همسفر باشیم ...
تورا شوق مقصد هست ...
و مرا شوق جاده ...
آرزویم
باتو بودن بود ...
اما
.
.
.
آرزو بهتر است آرزو بماند ...!
تورا شوق مقصد هست ...
و مرا شوق جاده ...
آرزویم
باتو بودن بود ...
اما
.
.
.
آرزو بهتر است آرزو بماند ...!
آمدنت را خوب یادم نیست ...
بی صدا آمدی بی آن که من بدانم ...
و بی اجازه ماندی بی آن که من بخواهم !
اما اکنون که با ذره ذره ی وجودم ماندنت را ...
تمنا میکنم ...
قصد سفر داری !!!
بی صدا آمدی بی آن که من بدانم ...
و بی اجازه ماندی بی آن که من بخواهم !
اما اکنون که با ذره ذره ی وجودم ماندنت را ...
تمنا میکنم ...
قصد سفر داری !!!