معماری با مصالحی از جنس دل

[mohammad azizi]

نه هستی که با بودنت طعم گس جوانی را مزه کنم
نه نیستی که نبودنت
خاطره ها را پای شمعدانی ها بریزد
من به خواب هم نمی دیدم
باد شمعدانی ها را پَرپَر کند
اما این بار
تا نیایی چشم از شمعدانی ها بر نمی دارم...​

 

[mohammad azizi]

کوه پرسید ز رود
زیر این سقف کبود
راز ماندن در چیست؟
گفت : در رفتن من
کوه پرسید : ومن؟
گفت : در ماندن تو
بلبلی گفت : و من؟
خنده ای کرد و گفت : در غزل خوانی تو

آه از آن آبادی
که درآن کوه رَوَد
رود ، مرداب شود
و در آن بلبل سرگشته سرش را به گریبان ببرد
و نخواند دیگر

من و تو ، بلبل و کوه و رودیم
راز ماندن جز
در خواندن من ، ماندن تو ، رفتن یاران سفر کرده ی مان نیست
بدان !
​

 

[mohammad azizi]

هر لحظه ی من تویی. زمان را نمیشناسم. ​

 

[mohammad azizi]

"آری!
آغاز دوست داشتن است..............."
آغاز سفری دور
در کوچه های تاریک روزگار
با وحشتی از آینده
دست هایم را بر گریبان غم گرفته
و چشمان ترا رهنمای زندگی ام
می کنم
در بیابان سرد قلبت
تنها سایه ات را پناه گاه می خواهم
آه!
که دیگر پاهایم رمق ماندن در سیلاب اشکهایت را ندارد
نه..........
دیگر نه
من تو را به عشق وا می گذارم
خود را در هوس نگاهت غرق می کنم.
به درستی
این است سفر عشق.
​

 

[mohammad azizi]

روسری تو در باد
سرگردان است
مثل شب من در خواب
در هیاهوی موهای تو
سیاهی شعر هایم گم شده است
و در چکاچک چکمه هایت
قدم های من بی تاب
و اینها جمله هایی هستند
بی مسئولیت
بی معنی
برای یک لحظه فرار از این روز ها
شعر های من
اشک های تو
به این روز ها می خندند
و این نشانه خوبیست
برای فراموشی تو...

 

[mohammad azizi]

ناگزیر از سفرم، بی سرو سامان چون «باد»
به «گرفتار رهایی» نتوان گفت آزاد
کوچ تا چند؟! مگر می‌شود از خویش گریخت
«بال» تنها غم غربت به پرستوها داد

 

[samira20*]

من عاشقانه دوستش دارم و او عاقلانه طردم مي كند،
منطق او حتي از حماقت من هم احمقانه تر است...

 

[mohammad azizi]

و اکنون تو با مرگ رفته ای ؛

و من این جا تنها به این امید دم می زنم که با "هر نفس" ،

"گامی" به تو نزدیک تر می شوم و ...

این زندگی من است .​

 

[samira20*]

آدمي در آغوش خدا غمي نداشت
پيش خدا حسرت هيچ بيش و كمي نداشت
دل از خدا بريد و در زمين نشست
صدبار عاشق شد و دلش شكست
به هرطرف نگاه كرد راهش بسته بود
يادش آمد يك روز دل خدا را شكسته بود

 

[حنا جون]

من به دنبال بره ی هستم روشن که بیاید علف خستگیم را بچرد..................................

 

[mohammad azizi]

من بودم
تو
و یک عالمه حرف...
و ترازویی که سهم تو را از شعرهایم نشان می داد!!!
کاش بودی و
...می فهمیدی
وقت دلتنگی
یک آه
چقدر وزن دارد...
​

 

[mohammad azizi]

من به دنبال بره ی هستم روشن که بیاید علف خستگیم را بچرد..................................

چه غریب ماندی ای دل,
نه غمی نه غم گساری,
نه به انتظار یاری نه زیار انتظاری,
غم اگر به کوه بگریزد وبریزد,
که دگر بدین گرانی نتوان کشید باری,
سحرم کشیده خنجر که چرا شبت نکشته است,
تو بکش تو بکش روشن ترین ستاره ام.....​

 

[aynaz.m]

سر بر شانه حوادث میگذارم
ارام و بی صدا
منتظر
لحظه ای هستم
تا به ارامش
برسم

 

[mohammad azizi]

ی مهربان تر از برگ در بوسه‌های باران
بيداری ستاره ، در چشم جويباران
آيينه ی نگاهت؛ پيوند صبح و ساحل
لبخندِ گاه گاهت ؛ صبح ِ ستاره باران
بازآ که در هوايت ، خاموشی جنونم
فريادها بر انگيخت از سنگ ِ کوهساران
اي جويبار ِ جاري ! زين سايه برگ مگريز
کاين گونه فرصت از کف ، دادند بي شماران
گفتي : "به روزگاري مهری نشسته بر دل!"
"بيرون نمی‌توان کرد، حتي به روزگاران"
بيگانگي ز حد رفت، اي آشنا مپرهيز
زين عاشق ِ پشيمان، سرخيل شرمساران
پيش از من و تو بسيار ، بودند و نقش بستند
ديوار ِ زندگي را زين گونه يادگاران
وين نغمه ی محبت، بعد از من و تو ماند
تا در زمانه باقيست آواز ِ باد و باران

 

[mohammad azizi]

[h=2][/h]

آنقدر صدایت میکنم
تا از سر بی حوصلگی شاید یکبار بگویی :
جانم
​

 

[حنا جون]

امشب شامم را خوب نخورده ام و خوب هم نخوابیده ام امشب حساب کرده ام تا صبح روز قیامت چقدر دیگر باید حساب پس بدهم کاش بود کسی که حرف مرا میفهمید.................................

 

[aynaz.m]

مهرها و محبتها
همیشه
در خاطرات
جاودان میمانند
اما
ادمها
هر روز تغییر میکنند
و نمیشود
مطمئن بود
همیشه
کنارمان میمانند

 

[mohammad azizi]

[h=2][/h]

گاهي مثل باران بايد باريد ، زندگي بخشيد ،

طراوت داد
.
.
.
.
.
.
.
و رفت ............​

​

 

[aynaz.m]

باران میبارد
و همچنان
که میبارد
به یادش میافتم
و هسته
به این فکر میکنم
ایا
او هم زیر این باران قدم میزند
اگر چتر نبرده باشد
انوقت کی
چتر را به دستش میدهد

 

[حنا جون]

آنقدر صدایت میکنم
تا از سر بی حوصلگی شاید یکبار بگویی :
جانم
​

ای جانم......................

 

[mohammad azizi]

[h=2][/h]

من به این قلب پر از آدمک تو
به همه وسعت بی حد هوس های تو عادت دارم
نه نگاهت کردم،
نه شکایت کردم​

 

[mohammad azizi]

وفا

وفا

به غیر از آنکه بشد دین و دانش از دستم
بیا بگو که زعشقت چه طرف بربستم
اگر چه خرمن عمرم غم تو داد برباد​

به خاک پای عزیزت که عهد نشکستم​

 

[mohammad azizi]

ای جانم......................

روزی تو می آیی ...
با چشمانی که ،
عشق در پیاله های شیرین آن موج می زند ...
با دستانی ،
پر از عطوفت ...
و دامانی ،
پر از سخاوت ...
روزی که باران عشقت را ،
بر تن خستۀ من می باری ...
و من در میان مهربانی های تو گم می شوم ...
روزی می آیی تا کشتی شکسته قلبم ،
در ساحل مهر تو پهلو بگیرد ...
روزی خواهی آمد ...
میدانم ...
و آن روز من با تمام تمنای نگاهم ...
به تو خواهم گفت که به شوق آمدنت ،
تمام سال های عمرم منتظر بودم ...
تو مرا با خود می بری به وسعت بی کرانۀعشق ...
و تا آخرین سر منزل دوست داشتن ...
من و تو ما می شویم ...
و بال بالِ هم ،
تا هر چه آبی است پرواز می کنیم ...
دیگر غمی ندارم ...
با تو بودن برایم بس است ...
و این است سرود خوشبختی ... ​

 

[حنا جون]

چه غریب ماندی ای دل,
نه غمی نه غم گساری,
نه به انتظار یاری نه زیار انتظاری,
غم اگر به کوه بگریزد وبریزد,
که دگر بدین گرانی نتوان کشید باری,
سحرم کشیده خنجر که چرا شبت نکشته است,
تو بکش تو بکش روشن ترین ستاره ام.....​

نازنینا ........ما به ناز تو جوانی داده ایم دیگر اکنون با جوانان ناز کن با ما چرا؟

 

[aynaz.m]

وفایم را
چه به سادگی
نگاه میکردی
و من
چه دردی میکشیدم
تا بفهمی
به تو وفادار هستم
و تو
چه راحت از
بی وفایی که نکردم شکایت میکردی

 

[mohammad azizi]

ساکن کوی تو می خواهم شوم؛ هرچه گشتم جز تو لایق تر ندیدم همدمی
​

 

[mohammad azizi]

نازنینا ........ما به ناز تو جوانی داده ایم دیگر اکنون با جوانان ناز کن با ما چرا؟

ای راحت جان یار و وفادار کیستی ؟ ما دل به تو دادیم و تودلدار کیستی ؟ صد دل به کمند تو گرفتار بلا شد ای سلسله گیسو تو گرفتار کیستی ؟
​

 

[samira20*]

ساده نيست گذشتن از كسي كه گذشته ات را ساخته...

 

[حنا جون]

روزی تو می آیی ...
با چشمانی که ،
عشق در پیاله های شیرین آن موج می زند ...
با دستانی ،
پر از عطوفت ...
و دامانی ،
پر از سخاوت ...
روزی که باران عشقت را ،
بر تن خستۀ من می باری ...
و من در میان مهربانی های تو گم می شوم ...
روزی می آیی تا کشتی شکسته قلبم ،
در ساحل مهر تو پهلو بگیرد ...
روزی خواهی آمد ...
میدانم ...
و آن روز من با تمام تمنای نگاهم ...
به تو خواهم گفت که به شوق آمدنت ،
تمام سال های عمرم منتظر بودم ...
تو مرا با خود می بری به وسعت بی کرانۀعشق ...
و تا آخرین سر منزل دوست داشتن ...
من و تو ما می شویم ...
و بال بالِ هم ،
تا هر چه آبی است پرواز می کنیم ...
دیگر غمی ندارم ...
با تو بودن برایم بس است ...
و این است سرود خوشبختی ... ​

دلتنگم...............قرارمان فصل انگور..................شراب که شدم باز گرد......................تو جام بیاور .............حنا جان.......

 

[aynaz.m]

چه زیبا بود
زمان کودکی
ان زمان
که همبازیهایم
وقتی زمین میخوردم
بلندم میکردند و میگفتند
مرد که گریه نمیکنه
هنوز هم به یاد همان موقعها مدل گریه
کردنم مثل
همبازیهایم
مردانه هست
و چه لذتی داشت
گاهی میتوانستم
مثل زنان گریه کنم