مشاعره با اشعار فروغ فرخ زاد

[nasim_shsh]

من از انجا سرخوش و ازاد
دیده میدوزم به دنیایی که چشم پرفسون تو
راههایش را به چشمم تار میسازد...

 

[دختر شرقی]

در کوچه باد ميآمد
در کوچه باد ميآمد
و من به جفت گيري گلها ميانديشم
به غنچه هايي با ساقهاي لاغر کم خون
و اين زمان خسته ي مسلول
و مردي از کنار درختان خيس مي گذرد
مردي که رشته هاي آبي رگهايش
مانند مارهاي مرده از دو سوي گلو گاهش
بالا خزيده اند و در شقيقه هاي منقلبش آن هجاي خونين را
تکرار مي کنند
-سلام
- سلام
و من به جفت گيري گل ها ميانديشم

 

[nasim_shsh]

میروم... اما نمیپرسم زخویش ره کجا؟... منزل کجا؟....
مقصود چیست؟....

 

[baran72]

میروم... اما نمیپرسم زخویش ره کجا؟... منزل کجا؟....
مقصود چیست؟....

تو را می خواهم و دانم که هرگز
به کام دل در آغوشت نگیرم
تویی آن آسمان صاف و روشن
من این کنج قفس، مرغی اسیرم
زپشتِ میله های سرد و تیره

 

[nasim_shsh]

هوس در دیدگانش شعله افروخت شراب سرخ در پیمانه رقصید تن من در میان بستر نرم بروی سینه اش مستانه لرزید

 

[mani24]

هوس در دیدگانش شعله افروخت شراب سرخ در پیمانه رقصید تن من در میان بستر نرم بروی سینه اش مستانه لرزید

ديروز بياد تو و آن عشق دل انگيز​

بر پيكر خود پيرهن سبز نمودم​

در آينه بر صورت خود خيره شدم باز​

بند از سر گيسويم آهسته گشودم​

عطر آوردم بر سر و بر سينه فشاندم​

چشمانم را نازكنان سرمه كشاندم​

افشان كردم زلفم را بر سر شانه​

در كنج لبم خالي آهسته نشاندم​

 

[nasim_shsh]

منتظر بودم که بگشاید برویم آسمان تار

دیدگان صبح سیمین را

تا بنوشم از لب خورشید نور افشان

شهد سوزان هزاران بوسه ی تبدار و شیرین را

 

[baran72]

منتظر بودم که بگشاید برویم آسمان تار

دیدگان صبح سیمین را

تا بنوشم از لب خورشید نور افشان

شهد سوزان هزاران بوسه ی تبدار و شیرین را

آري آغاز دوست داشتن است
گرچه پايان راه ناپيداست من به پاياني دگر نيانديشم
كه همين دوست داشتن زيباست

 

[nasim_shsh]

آري آغاز دوست داشتن است
گرچه پايان راه ناپيداست من به پاياني دگر نيانديشم
كه همين دوست داشتن زيباست

تو برایم ترانه میخوانی
سخنت جذبه ای نهان دارد
گویا خوابم و ترانه ی تو
از جهانی دگر نشان دارد

 

[baran72]

تو برایم ترانه میخوانی
سخنت جذبه ای نهان دارد
گویا خوابم و ترانه ی تو
از جهانی دگر نشان دارد

در پایان نور ،خود را در انعکاس تنهایی می یابم .
و
به آغاز خلوت گاه خود می اندیشم،
آنجا که پایانی برای اشک ها و حسرت ها نیست ،
دیوار های تنم ،
مرا در ازدحام سکوت ِ تنهاییم ،می فشارند،
ایستاده در فضای خاموش،
بدون هیچ راهی برای فرار،
تنها منم ، که همه ی وجودم را ،در انتهای خواب به تماشا می نشینم .

 

[mani24]

منتظر بودم که بگشاید برویم آسمان تار

دیدگان صبح سیمین را

تا بنوشم از لب خورشید نور افشان

شهد سوزان هزاران بوسه ی تبدار و شیرین را

اگر عشق، عشق باشد
زمان حرف احمقانه ای است !

فروغ فرخزاد

 

[mani24]

در پایان نور ،خود را در انعکاس تنهایی می یابم .
و
به آغاز خلوت گاه خود می اندیشم،
آنجا که پایانی برای اشک ها و حسرت ها نیست ،
دیوار های تنم ،
مرا در ازدحام سکوت ِ تنهاییم ،می فشارند،
ایستاده در فضای خاموش،
بدون هیچ راهی برای فرار،
تنها منم ، که همه ی وجودم را ،در انتهای خواب به تماشا می نشینم .

مرا ببر امید دلنواز من
ببر به شهر شعرها و شورها
به راه پرستاره می کشانی ام
فراتر از ستاره می نشانی ام

 

[nasim_shsh]

در پایان نور ،خود را در انعکاس تنهایی می یابم .
و
به آغاز خلوت گاه خود می اندیشم،
آنجا که پایانی برای اشک ها و حسرت ها نیست ،
دیوار های تنم ،
مرا در ازدحام سکوت ِ تنهاییم ،می فشارند،
ایستاده در فضای خاموش،
بدون هیچ راهی برای فرار،
تنها منم ، که همه ی وجودم را ،در انتهای خواب به تماشا می نشینم .

من نمیخواهم سایه ام را لحظه ای از خود جدا سازم
من نمیخواهم
او بلغزد دور از من روی معبرها
یا بیفتد خسته و سنگین زیر پای رهگذرها

 

[mani24]

من نمیخواهم سایه ام را لحظه ای از خود جدا سازم
من نمیخواهم
او بلغزد دور از من روی معبرها
یا بیفتد خسته و سنگین زیر پای رهگذرها

آسمانیست که آویختن پرده ای آنرا از من میگیرد

سهم من پایین رفتن از یک پله متروکست

و به چیزی در پوسیدگی و غربت و اصل گشتن

سهم من گردش حزن آلودی در باغ خاطره هاست

و در اندوه صدائی جان دادن که به من میگوید:

((دستهایت را دوست میدارم))

 

[nasim_shsh]

آسمانیست که آویختن پرده ای آنرا از من میگیرد

سهم من پایین رفتن از یک پله متروکست

و به چیزی در پوسیدگی و غربت و اصل گشتن

سهم من گردش حزن آلودی در باغ خاطره هاست

و در اندوه صدائی جان دادن که به من میگوید:

((دستهایت را دوست میدارم))

من تشنه میان بازوان او
همچون علفی زشوق روئیدم
تا عطر شکوفه های لرزان را
در جام شب شکفته نوشیدم

تشکر ندارم مرسی

 

[mani24]

من تشنه میان بازوان او
همچون علفی زشوق روئیدم
تا عطر شکوفه های لرزان را
در جام شب شکفته نوشیدم

تشکر ندارم مرسی

من به بوی تو رفته از دنیا
بی خبر از فریب فرداها
روی مژگان نازکم می ریخت
چشمهای تو چون غبار طلا
تنم از حس دستهای تو داغ
گیسویم در تنفس تو رها
می شکفتم ز عشق و می گفتم
«هر که دلداده شد به دلدارش
ننشیند به قصد آزارش
برود، چشم من به دنبالش
برود، عشق من نگهدارش»

آه، اکنون تو رفته ای و غروب
سایه می گسترد به سینهء راه
نرم نرمک خدای تیرهء غم
می نهد پا به معبد نگهم
می نویسد به روی هر دیوار
آیه هائی همه سیاه سیاه

 

[I2ose]

هميشه خواب ها
از ارتفاع ساده لوحی خود پرت می شوند و می ميرند
من شبدر چهارپری را می بويم
که روی گور مفاهيم کهنه روييده ست
آيا زنی که در کفن انتظار و عصمت خود خاک شد جوانی من بود؟
آيا دوباره من از پله های کنجکاوی خود بالا خواهم رفت
تا به خدای خوب ، که در پشت بام خانه قدم می زند سلام بگويم؟

 

[دختر شرقی]

مردم ،
گروه ساقط مردم
دلمرده و تکيده و مبهوت
در زير بار شوم جسدهاشان
از غربتي به غربت ديگر ميرفتند
و ميل دردناک جنايت
در دستهايشان متورم ميشد

گاهي جرقه اي ، جرقه ی ناچيزي
اين اجتماع ساکت بيجان را
يکباره از درون متلاشي ميکرد
آنها به هم هجوم ميآوردند
مردان گلوي يکديگر را
با کارد ميدريدند
و در ميان بستري از خون
با دختران نابالغ
همخوابه ميشدند

 

[mani24]

مردم ،
گروه ساقط مردم
دلمرده و تکيده و مبهوت
در زير بار شوم جسدهاشان
از غربتي به غربت ديگر ميرفتند
و ميل دردناک جنايت
در دستهايشان متورم ميشد

گاهي جرقه اي ، جرقه ی ناچيزي
اين اجتماع ساکت بيجان را
يکباره از درون متلاشي ميکرد
آنها به هم هجوم ميآوردند
مردان گلوي يکديگر را
با کارد ميدريدند
و در ميان بستري از خون
با دختران نابالغ
همخوابه ميشدند

دیدگان صبح سیمین را

تا بنوشم از لب خورشید نور افشان

شهد سوزان هزاران بوسه ی تبدار و شیرین را​

 

[I2ose]

آه ... آری... اين منم ... اما چه سود
«او» كه در من بود، ديگر، نيست، نيست
می خروشم زير لب ديوانه وار
«او» كه در من بود، آخر كيست، كيست؟

 

[mani24]

آه ... آری... اين منم ... اما چه سود
«او» كه در من بود، ديگر، نيست، نيست
می خروشم زير لب ديوانه وار
«او» كه در من بود، آخر كيست، كيست؟

تا نهان سازم از تو بار دگر
راز این خاطر پریشان را
می کشم بر نگاه ناز آلود
نرم و سنگین حجاب مژگان را

دل گرفتار خواهشی جانسوز
از خدا راه چاره می جویم
پارساوار در برابر تو
سخن از زهد و توبه می گویم

آه..هرگز گمان مبر که دلم
با زبانم رفیق و همراهست
هر چه گفتم دروغ بود.دروغ
کی ترا گفتم آنچه دلخواهست

تو برایم ترانه می خوانی
سخنت جذبه ای نهان دارد
گویا خوابم و ترانه ی تو
از جهانی دگر نشان دارد

شایذ این را شنیده ای که زنان
در دل" آری" و" نه" برلب دارند
ضعف خود را عیان نمی سازند
راز دار و خموش و مکارند

 

[I2ose]

داشتم با همه جنبش‌ هایم
مثل آبی راکد
ته‌ نشین می‌ شدم آرام‌ آرام
داشتم لرد می‌ بستم در گودالم

 

[mani24]

داشتم با همه جنبش‌ هایم
مثل آبی راکد
ته‌ نشین می‌ شدم آرام‌ آرام
داشتم لرد می‌ بستم در گودالم

من به بوی تو رفته از دنیا
بی خبر از فریب فرداها
روی مژگان نازکم می ریخت
چشمهای تو چون غبار طلا
تنم از حس دستهای تو داغ
گیسویم در تنفس تو رها
می شکفتم ز عشق و می گفتم
«هر که دلداده شد به دلدارش
ننشیند به قصد آزارش
برود، چشم من به دنبالش
برود، عشق من نگهدارش»

آه، اکنون تو رفته ای و غروب
سایه می گسترد به سینهء راه
نرم نرمک خدای تیرهء غم
می نهد پا به معبد نگهم
می نویسد به روی هر دیوار
آیه هائی همه سیاه سیاه
شعر سفر

 

[I2ose]

آه، اکنون تو رفته ای و غروب
سایه می گسترد به سینهء راه
نرم نرمک خدای تیرهء غم
می نهد پا به معبد نگهم
می نویسد به روی هر دیوار
آیه هائی همه سیاه سیاه
شعر سفر

مانی شعرت تکراریه ها!

هر کی که دریا رو به عمرش ندیده
از زندگیش چی فهمیده ؟
خسته شدم حال بهم خورده از این بوی لجن
انقده پابپا نکن که دو تایی
تا خرخره فرو بریم توی لجن
بپر بیا و گرنه ای علی کوچیکه
مجبور میشم بهت بگم نه تو نه من

 

[mani24]

داشتم با همه جنبش‌ هایم
مثل آبی راکد
ته‌ نشین می‌ شدم آرام‌ آرام
داشتم لرد می‌ بستم در گودالم

من به آغوش گورش کشاندم
در سکوت لبم ناله پیچید
شعله شمع مستانه لرزید
چشم من از دل تیرگیها
قطره اشکی در آن چشمها دید
همچو طفلی پشیمان دویدم
تا که در پایش افتم به خواری
تا بگویم که دیوانه بودم
می توانی به من رحمت آری
دامنم شمع را سرنگون کرد
چشم ها در سیاهی فرو رفت
ناله کردم مرو ‚ صبر کن ‚ صبر
لیکن او رفت بی گفتگو رفت
وای برمن که دیوانه بودم
من به خک سیاهش نشاندم
وای بر من که من کشتم او را
من به آغوش گورش کشاندم.

​

عوض کردم بانو ببخشید​

​

 

[mani24]

مانی شعرت تکراریه ها!

هر کی که دریا رو به عمرش ندیده
از زندگیش چی فهمیده ؟
خسته شدم حال بهم خورده از این بوی لجن
انقده پابپا نکن که دو تایی
تا خرخره فرو بریم توی لجن
بپر بیا و گرنه ای علی کوچیکه
مجبور میشم بهت بگم نه تو نه من

نامده هرگز فرود از با م خویش
در فرازی شاهد اعدام خویش
کرم خک و خکش اما بوینک
بادبادکهاش در افلک پک
ناشناس نیمه پنهانیش
شرمگین چهره انسانیش
کو بکو در جستجوی جفت خویش
می دود معتاد بوی جفت خویش
جویدش گهگاه و ناباور از او
جفتش اما سخت تنها تر از او
هر دو در بیم و هراس از یکدیگر
تلخکام و ناسپاس از یکدیگر
عشقشان سودای محکومانه ای
وصلشان رویای مشکوکانه ای
آه اگر راهی به دریاییم بود
از فرو رفتن چه پرواییم بود
گر به مردابی ز جریان ماند آب
از سکون خویش نقصان یابد آب
جانش اقلیم تباهی ها شود
ژرفنایش گور ماهی ها شود​

 

[I2ose]

دانی از زندگی چه می خواهم
​

من تو باشم... تو... پای تا سر تو
زندگی گر هزار باره بود
بار ديگر تو... بار ديگر تو

 

[mani24]

دانی از زندگی چه می خواهم
​

من تو باشم... تو... پای تا سر تو
زندگی گر هزار باره بود
بار ديگر تو... بار ديگر تو

ودر حدود بینش
سیاره های نورانی می چرخند
زمین در ارتفاع به تکرار می رسد
و چاههای هوایی
به نقبهای رابطه تبدیل می شوند
و روز وسعتی است
که در مخیله تنگ کرم روزنامه نمی گنجد
چرا توقف کنم؟.........​

 

[I2ose]

من از ديار عروسکها می آيم
از زير سايه های درختان کاغذی
در باغ يک کتاب مصور

از فصل های خشک تجربه های عقيم دوستی و عشق
در کوچه های خاکی معصوميت

 

[mani24]

من از ديار عروسکها می آيم
از زير سايه های درختان کاغذی
در باغ يک کتاب مصور

از فصل های خشک تجربه های عقيم دوستی و عشق
در کوچه های خاکی معصوميت

تا زني بر سنگ جام خود پرستي را
يک زمان با من نشيني ، با من خاکي
از لب شعرم بنوشي درد هستي را

سالها در خويش افسردم ولي امروز
شعله سان سر مي کشم تا خرمنت سوزم
يا خمش سازي خروش بي شکيبم را
يا ترا من شيوه اي ديگر بياموزم

دانم از درگاه خود مي رانيم، اما
تا من اينجا بنده، تو آنجا، خدا باشي
سرگذشت تيرهء من، سرگذشتي نيست
کز سر آغاز و سرانجامش جدا باشي

چيستم من؟ زاده يک شام لذتباز
ناشناسي پيش ميراند در اين راهم
روزگاري پيکري بر پيکري پيچيد
من به دنيا آمدم، بي آنکه خود خواهم