مشاعرۀ سنّتی
- شروع کننده موضوع Matrix
- تاریخ شروع
هنوز هم وقتی باران می آید...
تنم را به قطرات باران می سپارم...
می گویند باران رساناست...
شاید دستهای من را هم به دستهای تو برساند....
روزي تو خواهي آمد از كوچه هاي باران
تا ازدلـــــــم بشويي غمهاي روزگـــــاران
نگویمت در نبودت چه میکشم
تنها بدان هر روز دنیا برایم بی تو جهنم هست
هنوز هم وقتی باران می آید...
تنم را به قطرات باران می سپارم...
می گویند باران رساناست...
شاید دستهای من را هم به دستهای تو برساند....
دوستت دارم و دانم که تویی دشمن جانم
ز چه با دشمن جانم شده ام دوست ندانم
هنوز هم وقتی باران می آید...
تنم را به قطرات باران می سپارم...
می گویند باران رساناست...
شاید دستهای من را هم به دستهای تو برساند....
دیروز را فراموش کرده ای
همان روزهای که پر بود از محبت و عشق
کاش به یاد داشتی چه روزگاری با هم داشتیم
یا که از اعماق ابر دلهره برقی یا رعدیست ....
گاه گاهی چهره اش با هفت رنگ ، رنگیست....
یا که در شب صورتش تاریکو پر معنیست....
بازم بعد از یه مدت طبع شعر ما گل کرد...
امروزم همش به کار گذشت و چیزی نفهمیدیم از این زندگی ....
روزا میانو میرن و پشت سرشونم نگاه نمی کنن....
یار اگر اشاره ای به قلب چاک من کنی
به ناز چشم سیاه تو جان شیرین فدا کنم
میدانی
تو مرا زندگی میبخشی
نمیدنی چقدر تنها میشوم وقتی نباشی
يا رب نگاه کس به کسي آشنا نکن
گر ميکني ، کرم کن واز هم جدا مکن
نگران لحظه ای هستم
که هر روز بدون حضورت بگذرد
کاش میشد همیشه زمان در همان لحظات با هم بودمانمان
متوقف میشد
يا رب نگاه کس به کسي آشنا نکن
گر ميکني ، کرم کن واز هم جدا مکن
نشود فاش کسی آنچه میان من و توست
تا اشارات نطر نامه رسان من و توست
در بحر فتاده ام چو ماهي
تا يار مرا به شست گيرد
><((((º>
دو تنها دو سرگردان دو بی کس
دد و دامت کمین از پیش و از پس
دل دوراني من اين همه بيهوده نگرد
خانه دوست همين جاست اگر بگذارند
غضب آلود نگاهم مي کنند اين مردم
دل من مال شماهاست اگر بگذارند
خانه دوست همين جاست اگر بگذارند
غضب آلود نگاهم مي کنند اين مردم
دل من مال شماهاست اگر بگذارند
دل دوراني من اين همه بيهوده نگرد
خانه دوست همين جاست اگر بگذارند
غضب آلود نگاهم مي کنند اين مردم
دل من مال شماهاست اگر بگذارند
دل و دینم شد و دلبر به ملامت برخاست
گفت با ما منشین کز تو سلامت برخاست
درخت شعر من خشک است و در باغم نمي آيي
بيا شايد بيفتد رعشه بر اندام تنهايي
یکسان گذشت در سیهی صبح و شام ما
لبخند آفتاب ندیده است بام ما
امــــشب ای ناز چه دلتنگ نگاهـــت شده ام
باز ای مـــونس من چشم به راهــت شده ام
برق چشمان تو امـــشب به سکــــوتم خندید
چون که دیوانه ی آن چهره ی ماهت شده ام
باز ای مـــونس من چشم به راهــت شده ام
برق چشمان تو امـــشب به سکــــوتم خندید
چون که دیوانه ی آن چهره ی ماهت شده ام
من آن موجم که آرامش ندارم
به آسانی سرسازش ندارم
به آسانی سرسازش ندارم
من نمي گويم که منع نرگس غماز کن
بنده ي چشمت شوم تا ميتواني ناز کن
نگه دگر بسوی من چه میکنی
چو در بر رقیب من نشسته ای
به حیرتم که بعد از ان فریب ها
تو هم پی فریب من نشسته ای
عزیزم فروغ
لالا لا لا
گل خوش رنگ بیتا
گل خوش رنگ بیتا
Similar threads
| Thread starter | عنوان | تالار | پاسخ ها | تاریخ |
|---|---|---|---|---|
|
اولین مسابقۀ "مشاعرۀ سنتی دور همی" با جایزه | مشاعره | 109 | |
|
مشاعرۀ شاعران | مشاعره | 11 |