مشاعرۀ سنّتی

[901010]

ندارم اختیار گریه امشب
به در می گویم ای دیوار بشنو

وقتی دل سودایی میرفت به بستانها
بی خویشتنم کردی بوی گل و ریحانها

 

[F.Ahoura]

آمدی جانم به قربانت ولی حالا چرا
بی وفا حالا که من افتاده ام از پا چرا؟

 

[self.f_t_m990]

آمدی جانم به قربانت ولی حالا چرا
بی وفا حالا که من افتاده ام از پا چرا؟

الا ای پیر فرزانه مکن عیبم ز میخانه
که من در ترک پیمانه دلی پیمان شکن دارم

 

[shokoufeh94]

الا ای پیر فرزانه مکن عیبم ز میخانه
که من در ترک پیمانه دلی پیمان شکن دارم

محراب ابرویت بنما تا سحر گهی
دست دعا بر ارم و در گردن ارمت

 

[V A N D A]

محراب ابرویت بنما تا سحر گهی
دست دعا بر ارم و در گردن ارمت

تا مطربان ز شوق منت آگهی دهند
قول و غزل به ساز و نوا می فرستمت

 

[zizigolu91]

تا مطربان ز شوق منت آگهی دهند
قول و غزل به ساز و نوا می فرستمت

تا چند بسته ماندن در دام خود فریبی
با غیر آشنایی، باآشنا غریبی ؟

 

[Shahab]

تا چند بسته ماندن در دام خود فریبی
با غیر آشنایی، باآشنا غریبی ؟

یا رب این نوگل خندان که سپردی به منش
میسپارم به تو از چشم حسود چمنش

 

[shokoufeh94]

یا رب این نوگل خندان که سپردی به منش
میسپارم به تو از چشم حسود چمنش

شکایت گفتن سعدی مگر باد است در گوشت
که او چون رعد می نالد ،تو همچون برق می خندی

 

[امالیا]

شکایت گفتن سعدی مگر باد است در گوشت
که او چون رعد می نالد ،تو همچون برق می خندی

یاد باد آنکه نهانت نظری با ما بود
رقم مهر تو بر چهره ی ما پیدا بود

 

[DANDY GIRL]

یاد باد آنکه نهانت نظری با ما بود
رقم مهر تو بر چهره ی ما پیدا بود

دلا بسوز که سوز تو کارها بکند
نیاز نیمشبی دفع صد بلا بکند

 

[shokoufeh94]

یاد باد آنکه نهانت نظری با ما بود
رقم مهر تو بر چهره ی ما پیدا بود

ده روز مهر گردون افسانه است و افسون
نیکی به جای یاران فرصت شمار یارا

 

[DANDY GIRL]

ده روز مهر گردون افسانه است و افسون
نیکی به جای یاران فرصت شمار یارا

ای صاحب کرامت شکرانه سلامت
روزی تفقدی کن درویش بینوا را

 

[shokoufeh94]

دلا بسوز که سوز تو کارها بکند
نیاز نیمشبی دفع صد بلا بکند

در ان نفس که بمیرم در ارزوی تو باشم
بدان امید دهم جان که خاک کوی تو باشم

 

[shokoufeh94]

ای صاحب کرامت شکرانه سلامت
روزی تفقدی کن درویش بینوا را

ادمی گر خون بگرید از گرانباری رواست
که ان چه نتوانست بردن اسمان، بر دوش برد

 

[DANDY GIRL]

در ان نفس که بمیرم در ارزوی تو باشم
بدان امید دهم جان که خاک کوی تو باشم

منم که دیده به دیدار دوست کردم باز
چه شکر گویمت ای کار ساز بنده نواز

 

[DANDY GIRL]

ادمی گر خون بگرید از گرانباری رواست
که ان چه نتوانست بردن اسمان، بر دوش برد

دلربایی همه ان نیست که عاشق بکشند
خواجه آن است که باشد غم خدمتکارش

 

[shokoufeh94]

دلربایی همه ان نیست که عاشق بکشند
خواجه آن است که باشد غم خدمتکارش

شده بر بدی دست دیوان دراز
ز نیکی نبودی سخن جز به راز

 

[DANDY GIRL]

شده بر بدی دست دیوان دراز
ز نیکی نبودی سخن جز به راز

ز رکناباد ما صد لوحش الله
که عمر خضر می بخشد زلالش

 

[shokoufeh94]

ز رکناباد ما صد لوحش الله
که عمر خضر می بخشد زلالش

شب تاریک و بیم موج و گردابی چنین حایل
کجا دانند حال ما سبک باران ساحل ها

 

[DANDY GIRL]

شب تاریک و بیم موج و گردابی چنین حایل
کجا دانند حال ما سبک باران ساحل ها

ای که در کوچه معشوقه ما میگذری
برحذر باش که سر می شکند دیوارش

 

[shokoufeh94]

ای که در کوچه معشوقه ما میگذری
برحذر باش که سر می شکند دیوارش

شنیدم شد مریدی پیش پیری
که باشد در سلوکش دست گیری

 

[DANDY GIRL]

شنیدم شد مریدی پیش پیری
که باشد در سلوکش دست گیری

یاری اندر کس نمیبینم یاران را چه شد
دوستی کی آخر امد دوستداران راچه شد

 

[shokoufeh94]

یاری اندر کس نمیبینم یاران را چه شد
دوستی کی آخر امد دوستداران راچه شد

در سینه ها برخاسته ، اندیشه را اراسته
هم خویش حاجت خواسته ، هم خویشتن کرده روا

 

[mani24]

اگر که دستام مثل تو با کسی آشنا نبود
ببخش اگه تو عشقمون اینم نمیذاشتم چیزی رو
ببخش که یادم نمیره اون روزای پاییزی رو
ببخش اگه تو قصمون دو رنگ و نامرد نبودم
ببخش که عاشقت بودم خسته و دلسرد نبودم

 

[DANDY GIRL]

در سینه ها برخاسته ، اندیشه را اراسته
هم خویش حاجت خواسته ، هم خویشتن کرده روا

ای هدهد صبا به سبا می فرستمت
بنگر که از کجا به کجا می فرستمت

 

[shokoufeh94]

ای هدهد صبا به سبا می فرستمت
بنگر که از کجا به کجا می فرستمت

تا به کی نازی به حسن عاریت
ما ومن ایینه داری بیش نیست

 

[DANDY GIRL]

تا به کی نازی به حسن عاریت
ما ومن ایینه داری بیش نیست

تکیه بر اختر شبگرد مکن کاین عیار
تاج کاووس ببرد و کمر کیخسرو

 

[mani24]

تکیه بر اختر شبگرد مکن کاین عیار
تاج کاووس ببرد و کمر کیخسرو

وفا مجوی ز دشمن که پرتوی ندهد

چو شمع صومعه افروزی از چراغ کنشت


مکن به نامه سیاهی ملامت من مست

که آگه است که تقدیر بر سرش چه نوشت


قدم دریغ مدار از جنازه حافظ

که گر چه غرق گناه است می‌رود به بهشت

 

[DOZI]

وفا مجوی ز دشمن که پرتوی ندهد

چو شمع صومعه افروزی از چراغ کنشت


مکن به نامه سیاهی ملامت من مست

که آگه است که تقدیر بر سرش چه نوشت


قدم دریغ مدار از جنازه حافظ

که گر چه غرق گناه است می‌رود به بهشت

تو مثل راز پاییزی و من رنگ زمستانم

چگونه دل اسیرت شد قسم به شب نمی دانم

بدون تو شبی تنها و بی فانوس خواهم مرد

دعا کن بعد دیدار تو باشد وقت پایانم

 

[samira93]

تو مثل راز پاییزی و من رنگ زمستانم

چگونه دل اسیرت شد قسم به شب نمی دانم

بدون تو شبی تنها و بی فانوس خواهم مرد

دعا کن بعد دیدار تو باشد وقت پایانم

مرا گرداب تنهایى چنان در خود کشد آخر
که از دست نجاتت دست من شد نااميد آخر
دلم دور از تو کم کم در سياهى داشت گم مى شد
شبى فانوس چشمت را خدا را شكر دید آخر